The king of War นิยาย บท 505

หลังจากมีคำถามมากมาย ใบหน้าของหยูเหวินหวูก็ซีดลงถึงขีดสุด

แต่เขาก็ยังไม่ยอมเชื่อว่าเป็นหยางเฉินที่สร้างปัญหาให้กับตระกูลอวี๋เหวินมาตลอด และเขาก็ไม่เชื่อว่า หยางเฉินจะแก้ปัญหาที่ทางตระกูลพบเจอในครั้งนี้ได้

“ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องบังเอิญ คุณคิดว่าหลอกคนอื่นได้ ก็จะหลอกผมได้จริงๆ เหรอ?”

“เขาเป็นแค่ลูกนอกกฎหมายที่ถูกไล่ออกจากตระกูลอวี๋เหวิน หากไม่มีการคุ้มครองของตระกูล เขาจะแก้ปัญหาเรื่องตระกูลอวี๋เหวินได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวได้อย่างไร?”

“พ่อของผมเป็นผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน แม่ของผมเป็นทายาทสายตรงของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว ผมเกิดมาอย่างสูงส่ง แล้วลูกที่ถูกทอดทิ้ง มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแข่งขันกับผมได้?”

หยูเหวินหวูจับจ้องไปที่หวังเฉิน แล้วถามด้วยสีหน้าจองหอง

เขาต้องมีคุณสมบัติที่จะเย่อหยิ่งถึงเพียงนี้ เหมือนกับที่เขาพูด พ่อของเขาเป็นผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน ส่วนแม่ของเขาก็มีสถานะสูงส่ง เป็นสมาชิกของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว

ราชวงศ์แห่งจิ่วโจว เป็นราชนิกุลอย่างแท้จริง

ประมุขของราชวงศ์เป็นราชาแห่งรัฐ สถานะและตำแหน่งสูงส่งอย่างยิ่ง

จิ่วโจวมีทั้งหมดห้ารัฐ มีราชนิกุลห้าพระองค์

สำหรับแม่ของหยูเหวินหวู เธอเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์ในรัฐหนึ่ง ซึ่งมีสถานะพิเศษ

นั่นคือเหตุผลที่เขาเกิดมาเพื่อเป็นทายาทของตระกูลอวี๋เหวิน

ก็เพราะหยูเหวินหวูมีสถานะทางสังคมเช่นนี้ จะยอมทนให้ลูกนอกกฎหมายมาตัดสินชะตาของเขาได้อย่างไร?

แม้ว่าหวังเฉินจะไม่รู้ว่าไพ่เด็ดของหยางเฉินคืออะไร แต่เขาก็รู้สึกได้เลาๆ ว่า ต่อให้เป็นราชวงศ์แห่งจิ่วโจว เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ เขาเชื่อใจหยางเฉินมาก อันที่จริงเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ตั้งแต่ที่เขาได้ก้าวเข้าสู่ตระกูลอวี๋เหวิน เขาก็ถูกกำหนดให้เผชิญหน้ากับทุกสิ่งทั้งหมดนี้

“คุณพูดถูก พ่อของคุณเป็นผู้นำของหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู แม่ของคุณเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์แห่งจิ่วโจว แต่ทั้งหมดนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่คุณ เกี่ยวอะไรกับคุณ?”

“คุณก็แค่เกิดมาในครอบครัวที่ดี หากไม่ได้รับการคุ้มครองจากพ่อแม่ คุณจะประสบความสำเร็จอะไรได้ด้วยความสามารถของคุณเอง?”

“เขาเป็นเพียงลูกนอกกฎหมายที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลอวี๋เหวิน ไม่มีภูมิหลังใดๆ แต่เขาเติบโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยตัวเขาเอง ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถกำหนดชะตากรรมของตระกูลอวี๋เหวินได้”

“คุณบอกผมที ลูกนอกกฎหมายแบบนี้ คุณจะเอาอะไรไปเปรียบเทียบกับเขา?”

“แล้วคุณ เหมาะสมหรือเปล่า?”

หวังเฉินเผชิญหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา

พอเขาพูดแบบนี้ทั้งหมดก็เงียบสงัด!

หยูเหวินหวูก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “คุณพูดถูก แต่ทุกอย่างต้องสร้างขึ้นมา ทุกสิ่งที่ตระกูลอวี๋เหวินประสบเป็นฝีมือของเขา เขาสามารถพูดเพียงประโยคเดียวก็โค่นล้มตระกูลอวี๋เหวินได้จริงๆ”

“ไม่อย่างนั้น เขาจะเอาอะไรมาเทียบกับผม?”

“ผมเกิดมาในครอบครัวที่ทรงอำนาจ แต่ศักยภาพของผมก็เป็นส่วนหนึ่งด้วย”

“ในเมื่อผมมีเงื่อนไขที่ดีเป็นพิเศษเช่นนี้ ทำไมจะใช้มันไม่ได้ล่ะ?”

“ความคิดเช่นนี้ของคุณ คือการเกลียดคนรวยและอำนาจ!”

“ผมมีพ่อแม่ที่มีภูมิหลังแข็งแกร่ง คุณจะทำอะไรผมได้?”

หยูเหวินหวูหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย

ในเวลานี้ เขาดูน่ากลัวเล็กน้อย ราวกับว่าบ้าไปแล้ว

หวังเฉินแค่ยิ้มเยาะ “เชื่อว่าอีกไม่นาน คุณก็จะรู้ว่าคุณไม่สำคัญในสายตาของเขาเลย”