The king of War นิยาย บท 629

ซ่งหวายี่กับซ่งหวาหย่าก็เช่นกัน ต่างพูดขึ้นมาว่า“จากนี้ไป รบกวนประธานลั่วด้วยนะคะ！”

“ใช้เวลาไม่นานหรอกครับ พวกคุณจะต้องภูมิใจกับการตัดสินใจในวันนี้！”

ลั่วปิงใบหน้าเปื้อนยิ้ม แล้วพูดอย่างสะท้อนใจ

คำพูดนี้ ทำให้ซ่งหวายี่พวกเขารู้สึกแปลกใจมาก

ถ้าคำพูดประโยคนี้ออกจากปากของหยางเฉิน พวกเขาอาจจะคิดว่าหยางเฉินหลงตัวเอง แต่เมื่อออกจากปากของลั่วปิง จะทำให้พวกเขาเชื่อใจมากยิ่งขึ้น ว่าเบื้องหลังของหยางเฉินแข็งแกร่ง

“ประธานลั่วคะ แย่แล้วค่ะ คนของตระกูลซ่งมาแล้วค่ะ บอกว่าจะมาแก้แค้นประธานหยางค่ะ！”

เวลานี้เอง เลขาสาวที่มีท่าทีลนลาน ก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงาน แล้วพูดอย่างตื่นตระหนก

เมื่อได้ยินดังนั้น พวกของซ่งหวายี่ก็ถึงกับตกใจ ตระกูลซ่ง จะมาแก้แค้นหยางเฉินงั้นหรอ？

“ตกใจทำไม？”

ลั่วปิงขมวดคิ้ว แล้วกล่าวตำหนิ“ตระกูลซ่งแล้วยังไง？ถึงแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูจะร่วมมือกันดาหน้าเข้ามา มีท่านประธานอยู่ที่นี่ ใกล้มันกล้าบังอาจ？”

ซ่งหวายี่กับหลี่ไห่หรงสบตากัน ทั้งคู่ก็เห็นความประหลาดใจในสายตาของกันและกัน

ตำพูดของลั่วปิง เป็นการบอกกับพวกเขาถึง เบื้องหลังของหยางเฉิน ว่ายิ่งใหญ่ขนาดไหน

ถ้าลั่วปิงล่วงรู้ความคิดของทั้งสามคน จะต้องตะโกนว่าถูกปรักปรำเป็นแน่ เขาไม่ได้ตั้งใจแสดงให้เห็นแบบนั้น เพียงแต่กำลังพูดความจริงเท่านั้น

“แม่ครับ ผมออกไปดูหน่อยนะครับ แม่กับเสียวหย่าอย่าออกไปนะครับ”ซ่งหวายี่เป็นกังวลเล็กน้อย จึงกล่าวออกมาแบบนั้น

พูดจบ เขาก็รีบหันหลังเดินจากไปทันที

ลั่วปิงไม่เป็นกังวลเลย หยางเฉินยังอยู่ในเยี่ยนเฉินกรุ๊ป จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“คุณยายหลี่ครับ เรามาคุยเรื่องงานกันต่อเถอะครับ！”ลั่วปิงพูดอย่างยิ้มๆ

หลี่ไห่หรงรีบพูดขึ้นมาว่า“จากนี้ไป ประธานลั่วเรียกชื่อของฉันก็พอแล้วค่ะ”

ในขณะเดียวกัน ในล็อบบี้ชั้นหนึ่งของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป มีรปภ.กว่าสิบคนล้มลงเต็มไปหมด

ซ่งหวาเหว่ยกำลังยืนอยู่กลางล็อบบี้ มีผู้แข็งแกร่งของตระกูลซ่งยืนขนาบข้างทั้งซ้ายและขวา นอกจากผู้แข็งแกร่งแล้ว ด้านหลังยังมีผู้ติดตามอีกหกคน ทั้งหมดเป็นผู้แข็งแกร่งสูงสุดของตระกูลซ่ง

“บอกให้ประธานของพวกแกไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างงั้นเราจะพังเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ราบเป็นหน้ากลอง！”

ซ่งหวาเหว่ยพูดด้วยสีหน้าจองหอง

มีผู้แข็งแกร่งสูงสุดของตระกูลอยู่ด้วย เขาไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย อยากพบหน้าหยางเฉินเร็วๆ หลังจากนั้นหักแขนขามันทิ้ง ค่อยพากลับตระกูลซ่ง

พนักงานภายในล็อบบี้ เต็มไปด้วยสีหน้าหวาดกลัว

“ซ่งหวาเหว่ย แกกำลังทำอะไรน่ะ？”

ในเวลานี้เอ น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเคืองก็ดังขึ้น ซ่งหวายี่ก้าวเดินออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

ในตอนที่ซ่งหวาเหว่ยมองเห็นซ่งหวายี่ เขาถึงกับตกตะลึง“แกอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”

เพียงแต่ ในตอนที่เขาถามคำถามนี้ออกไป ก็เดาคำตอบได้แล้ว

ไม่รอให้ซ่งหวายี่ได้ตอบกลับ เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า“ฉันก็ว่าทำไมพวกแกรีบออกจากตระกูลซ่งเร็วนัก ที่แท้ก็มาที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปนี่เอง ทำไม？หลังจากถูกตระกูลซ่งขับไล่ออกจากตระกูล คิดจะมาพึ่งพิงบารมีของไอ้เด็กเมื่อวานซืนหยางเฉินงั้นหรอ แล้วเป็นหมาของเขางั้นสินะ？”

“แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ！”

ซ่งหวายี่ทั้งโกรธและอับอาย ถ้าไม่ทำเพื่อปกป้องตระกูลซ่ง ตอนนี้เขาจะสนใจเรื่องที่หยางเฉินจะล้างโคตรตระกูลซ่งไปทำไม？

ผู้ชมที่กำลังเฝ้ามองดูเหตุการณ์อย่างระทึก ต่างเต็มไปด้วยสีหน้าแปลกใจ

“คนหนุ่มผู้นี้คือซ่งหวายี่ เขาถูกตระกูลซ่งขับไล่ออกจากตระกูลอย่างนั้นหรอ？”