The king of War นิยาย บท 694

“คุณชายข่าย หยางเฉินคนนี้ไม่ธรรมดา สู้กับเขา บางทีผมอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาก็ได้”

ชายวัยกลางคนที่แข็งแกร่งที่อยู่ถัดจากเซวข่าย ก็พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“คุณว่าไงนะ? เขาอาจแข็งแกร่งกว่าคุณ?”

คราวนี้ สีหน้าของเซวข่ายเปลี่ยนไปอย่างมาก

เขารู้ว่าบอดี้การ์ดข้างกายเขาแข็งแกร่งเพียงใด เขารู้ดีว่า แม้ว่าในตระกูลเซว พวกเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอด

ผู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ กลับบอกว่าเขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน

ที่สำคัญคือ หยางเฉินยังอายุแค่นี้ ไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ ความแข็งแกร่งของเขาสามารถเทียบได้กับผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของตระกูลเซวหรือ?

หากเป็นเช่นนี้จริงๆ งั้นพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ของหยางเฉิน มันน่ากลัวแค่ไหน?

บอดี้การ์ดวัยกลางคนพยักหน้าเล็กน้อย แม้ว่าเขาไม่อยากเชื่อก็ตาม แต่ความจริงก็คือแบบนี้ การพบกับหยางเฉินสองครั้ง ทำให้เขารู้สึกว่าเมื่อเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เขาไม่ใช่คนเลย แต่เป็นสัตว์ร้าย

ความรู้สึกแบบนี้ เขาเคยได้สัมผัสจากผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของตระกูลเซว

“ดูเหมือนว่า ถ้าต้องการได้เจียงผิงมา จะต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลที่แข็งแกร่งกว่านี้เท่านั้น”

หลังจากเงียบไปนาน เซวข่ายก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ผู้คนในตระกูลเซว ยังคงค้นหาตัวเซวหมิงทั่วเมือง แต่ก็ยังไม่มีข่าวสารใดๆเลย

สิ่งนี้ยิ่งทำให้เซวข่ายรู้สึกแปลกใจมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเซวหมิงจะถูกฆ่าตายจริงๆ แต่เขาพยายามอย่างมากในการค้นหา แต่ก็ไม่มีเบาะแสใดๆ

ทุกอย่างเกี่ยวกับเซวหมิง ดูเหมือนจะถูกซ่อนไว้

เดิมที เขายังสงสัยหยางเฉิน แต่ยิ่งเขาไม่พบเซวหมิง ความสงสัยของเขาที่มีต่อหยางเฉินก็หายไปอย่างสมบูรณ์

เพราะในความเห็นของเขา ด้วยกำลังของหยางเฉิน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนที่เซวหมิง ได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้

“หรือว่าจะมีตระกูลเดอะคิงอื่น?”

เซวข่ายเดินไปมาเพียงลำพังและพูดอย่างเคร่งขรึม "แต่ว่า อาหมิงมีค่าอะไรกับพวกเขา?"

แม้แต่เขา ท่ามกลางคนรุ่นหลานในตระกูลเซว ก็ไม่ใช่คนที่ยอดเยี่ยมที่สุด ส่วนเซวหมิงเขาได้รับการตามใจตั้งแต่เด็กและเขาก็ไม่มีความสำคัญอะไรในตระกูลเซว

ในเมื่อเซวข่ายไม่เป็นอันตรายต่อใคร เขาจะตกเป็นเป้าหมายได้อย่างไร?

นี่เป็นครั้งแรกที่เซวข่ายประสบปัญหายากเช่นนี้ ถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้ว่าน้องชายของเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว

ในตอนกลางคืน เซวข่ายยังคงรายงานการหายตัวไปของเซวหมิงกับพ่อของเขา

“อาหมิงหายตัวไป?”

พ่อของเซวข่ายตกใจมากและพูดอย่างโกรธเคือง "ลูกชายของผมเซวหยวนป้า มีใครกล้าทำร้ายเขา?"

“ท่านพ่อใจเย็นๆ!”

เซวข่ายกล่าวอย่างรวดเร็ว "ผมคิดว่า การหายตัวไปของอาหมิง ไม่น่าจะทำโดยเหล่าตระกูลใหญ่ แม้ว่าต้องการลักพาตัว ก็ควรเป็นผม ไม่ใช่อาหมิง"

“แต่ท่านวางใจได้ ผมจะตามหาอาหมิงต่อไป และพยายามหาอาหมิงให้เจอในวันพรุ่งนี้”

หลังจากได้ยินคำพูดของเซวข่ายแล้ว เซวหยวนป้าก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า "ได้ งั้นเรื่องนี้ก็มอบให้คุณจัดการนะ ถ้าพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงยังไม่มีข่าวใดๆ ผมจะพาคนไปที่เจียงโจวเป็นการส่วนตัว"

“ครับ พ่อ!”

เซวข่ายตอบอย่างรวดเร็ว แอบตกใจเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่าพ่อของเขาก็จะมาที่เจียงโจวแล้ว

ถ้าพ่อของเขามาที่นี่ การได้เจียงผิงมามันง่ายมาก

ในพริบตาเดียวก็เป็นเวลา 12.00 น. ของวันถัดไป

อย่างไรก็ตาม เซวข่ายยังคงไม่พบข่าวใดๆเกี่ยวกับเซวหมิง เขาหมดหวังอย่างสมบูรณ์ เซวหมิงหายตัวไปสองวันและมีโอกาสเสียชีวิตสูงมาก

“พ่อ ผมขอโทษ ผมยังหาอาหมิงไม่เจอ!”

สุดท้ายเซวข่ายก็โทรกลับไปหาพ่อของเขา

เซวข่ายจ้องมองที่ทางออก และเห็นชายร่างกำยำกำลังออกมา และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับเขา

ชายร่างกำยำสูง 2 เมตร ร่างกายแข็งแรงมาก และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

แม้แต่เฮอร์คิวลิสอันดับต้นๆของโลก ต่อหน้าอีกฝ่าย ก็เหมือนกับตัวละครตัวเล็กๆ

เขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นลูกชายคนสุดท้องของราชาแห่งตระกูลเซว เซวหยวนป้า

หลังจากที่กลุ่มคนขึ้นรถ เซวหยวนป้าถามว่า "ยังไม่มีข่าวของอาหมิงหรือ?"

เซวข่ายพยักหน้าและกล่าวด้วยท่าทีโทษตัวเองว่า "ถ้าผมดูแลอาหมิงให้มากกว่านี้ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น"

“พอแล้ว ยังหาอาหมิงไม่เจอ โทษตัวเองทำไม?”

เซวหยวนป้าพูดด้วยความกระปรี้กระเปร่าแล้วถามว่า"คุณยึดครองสามจังหวัดตะวันตกแล้วหรือยัง?"

เจียงผิงและหนันหยัง รวมถึงสามจังหวัดเมืองตงหลัน เป็นสามจังหวัดที่อยู่ทางตะวันตกสุดของจิ่วโจว

เซวข่ายส่ายหัว"หนันหยังและตงหลันยึดได้สำเร็จแล้ว แต่เจียงผิงค่อนข้างยาก"

"หา?"

เซวหยวนป้ากล่าวว่า "คุณพบคนจากตระกูลเดอะคิงอื่นหรือ?"

เซวข่ายส่ายหัว “ผมเจอคู่ต่อสู้ที่จัดการยาก อีกฝ่ายยังเด็กมาก อายุเพียง 27 ปี เขาเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแห่งตระกูลอวี๋เหวิน เขาหายตัวไปเมื่อห้าปีก่อน ปรากฏตัวเมื่อครึ่งปีที่แล้ว”

“แต่สิ่งที่ทำให้ผมงงคือ 5 ปีนับตั้งแต่เขาหายตัวไป ไม่พบข้อมูลใดๆเลย”

“นอกจากนี้ เขายังมีศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้รับรางวัลงานต่อสู้สองจังหวัดของเจียงผิงและหนันหยัง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่รู้จักในนามราชาเจียงหนัน”

เดิมทีเซวหยวนป้ายังดูถูกชายหนุ่มในปากของเซวข่าย แต่เมื่อเขารู้ว่าอีกฝ่ายหายตัวไปเป็นเวลาห้าปี และไม่พบข้อมูลการหายตัวไปใดๆเลยในช่วงห้าปีนั้น สีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นในทันใด

“พ่อ พ่อรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร” เซวข่ายถามอย่างรวดเร็ว