The king of War นิยาย บท 734

ในห้องประชุมของตระกูลหลี หลีจื้อที่เพิ่งขึ้นรับตำแหน่งเจ้าบ้านกำลังจัดการประชุมทายาทสายตรงของตระกูล ทันใดนั้นประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออก หลีเจ๋อเดินกลับมา

“หลีเจ๋อ คุณกลับมาอีกทำไม?”

หลีจื้อที่นั่งอยู่บนที่นั่งประธาน ยิ้มร่ามองหลีเจ๋อแล้วพูดว่า “อย่าบอกผมนะว่าคุณยังไม่ยอมจำนน ยังคิดจะต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้านกับผม?”

“เขาทำให้ตระกูลหลีสูญเสียทรัพย์สินไปมากกว่าครึ่ง ยังคิดจะแย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้าน? ฝันไปเถอะ!”

“หลีเจ๋อ คุณเป็นคนบาปของตระกูลหลี ในเมื่อคุณไม่ใช่เจ้าบ้านแล้วก็รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ ที่นี่ไม่ต้องรับคุณ!”

“ใช่ รีบไสหัวออกไป! คนบาปของตระกูลไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมประชุมภายในวงศ์ตระกูล!”

ภายในชั่วพริบตา ทุกคนต่างพากันขับไล่หลีเจ๋อ

หลีเจ๋อมองคนเหล่านี้ด้วยสีหน้าเฉยชา ก่อนจะมาถึงวันนี้ สมาชิกทุกคนในตระกูลหลียังก้มหัวคุกเข่าให้เขาอย่างไร้ศักดิ์ศรี

ตอนนี้เขาได้สูญเสียตำแหน่งเจ้าบ้านไปแล้ว ทายาทสายตรงที่เคยประจบประแจงเขามาก่อน ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“หุบปากให้หมด!”

ทันใดนั้นหลีเจ๋อก็ตะโกนขึ้นมาอย่างโกรธจัด

ภายในชั่วพริบตา ภายในห้องประชุมก็สงบเงียบลง

ทุกคนเกิดภาพหลอนขึ้นมาอย่างฉับพลัน หลีเจ๋อต่างหากที่เป็นเจ้าบ้านของตระกูลหลี

สีหน้าของหลีจื้อบึ้งตึง เขาคิดไม่ถึงว่าแค่ประโยคเดียวของหลีเจ๋อ จะสะกดผู้คนเหล่านี้ได้

“หลีเจ๋อ คุณคิดจะทำอะไร?”

หลีจื้อกัดฟันถาม

ประกายความเยือกเย็นฉายผ่านสองตาของหลีเจ๋อ เขาออกคำสั่งทันที “ฆ่าเขา!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หลีจื้อก็เบิกตาโพลงทันที ถามอย่างไม่เชื่อสายตา “คุณจะฆ่าผมเหรอ?”

แต่ทว่า ทันทีที่เขาพูดจบ หนึ่งในชายวัยกลางคนสวมชุดผ้าสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังหลีเจ๋อมาตลอดก็ขยับตัว

ท่ามกลางความประหลาดใจของผู้คนในตระกูลหลี ชายวัยกลางคนสวมชุดผ้าดูเหมือนจะกลายเป็นเงา ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบโต้ อีกฝ่ายก็พุ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าหลีจื้อแล้ว

“พลั่ก!”

เห็นเพียงยอดฝีมือชุดผ้าเหวี่ยงหมัดออกไป กระแทกเข้ากับหน้าอกของหลีจื้อ

วินาทีถัดมา ร่างของหลีจื้อก็กระเด็นออกไปและร่วงลงกับพื้นอย่างแรง นิ่งไม่ไหวติง

ในขณะนี้ ทั่วทั้งห้องเงียบกริบ!

ทุกคนจับจ้องไปที่หลีจื้อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น

“นี่ ตายแล้วเหรอ?”

ผ่านไปสักพักก็มีคนถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

แต่ทว่าไม่มีใครตอบ

หลีเจ๋อกลับไปนั่งที่ตำแหน่งประธาน แววตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เขากวาดสายตามองดูผู้คนและกล่าวว่า “ต่อจากนี้ไป ตระกูลหลีจะอยู่ในการตัดสินใจของผม ใครกล้าไม่เคารพ จุดจบของพวกคุณจะเหมือนกับหลีจื้อ!”

“ครับ ท่านเจ้าบ้าน!”

ทายาทสายตรงของตระกูลหลีที่เมื่อครู่ยังเยาะเย้ยและขับไล่หลีเจ๋อต่างๆ นานา ในเวลานี้กลับมีท่าทีเคารพนบนอบกันทุกคน

ยอดฝีมือในชุดผ้าสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังหลีเจ๋อ คือเรื่องที่น่าตกใจที่สุด

การสังหารผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนัก 160-170 ชั่งได้ด้วยฝ่ามือเดียว แม้แต่ยอดฝีมือของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ก็อาจจะไม่มีความสามารถในเรื่องนี้ก็ได้?

สิ่งที่หยางเฉินไม่รู้ก็คือ คนของตระกูลป้าได้มาติดต่อหลีเจ๋อแล้ว

วันรุ่งขึ้น ฉินซีกำลังอยู่บนโต๊ะทำงานในห้องรองผู้จัดการทั่วไป ยังมีเอกสารกองเล็กๆ วางอยู่บนโต๊ะ ทั้งหมดเป็นงานในช่วงนี้ของฉินซี

อย่างไรก็ตาม มันเป็นวันที่สองของเธอในการทำงานในเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ยังมีงานอีกมากที่ฉินซีไม่ค่อยเข้าใจ จึงต้องพยายามทำความเข้าใจให้ดีที่สุดก่อน

“ประธานฉิน กำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

จู่ๆ ลั่วปิงก็เคาะประตูเข้ามา เมื่อเห็นว่าฉินซีกำลังยุ่งอยู่กับงาน จึงถามด้วยรอยยิ้ม

ฉินซีรู้ว่าลั่วปิงเป็นคนที่สร้างผลงานได้อย่างโดดเด่นในเยี่ยนเฉินกรุ๊ป เธอจึงไม่กล้าที่จะดูหมิ่นลั่วปิงด้วยฐานะเถ้าแก่หญิง เธอรีบลุกขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “กำลังดูงบการเงินของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปในไตรมาสที่แล้ว”