The king of War นิยาย บท 748

หยางเฉินขับรถออกจากเยี่ยนเฉินกรุ๊ปคนเดียว

เขาไม่ได้ไปที่ตระกูลเย่ หรือตระกูลอวี๋เหวิน ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะไปตระกูลไหน มันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

เพราะว่า ตระกูลที่ผูกมิตรกับเขาได้รับการสนับสนุนจากยักษ์ใหญ่รายอื่นแล้ว

ตอนนี้ มีทางเดียวเท่านั้นที่จะทำหนึ่งครั้งแล้วสบายไปตลอดชีพ นั่นคือการเอาหัวของเซวหยวนป้ามา เพื่อทำให้ยักษ์ใหญ่ในเยี่ยนตูตกใจและกลัว

“พี่เฉิน สนามบินและสถานีรถไฟ รวมถึงทางออกการจราจรหลักที่ออกจากเยี่ยนตู ถูกปิดกั้นทั้งหมด ตอนนี้คนของตระกูลเซว แม้จะติดปีกก็หนีออกไปไม่ได้”

ระหว่างทาง หยางเฉินได้รับโทรศัพท์จากหม่าชาว

“โอเค คุณปกป้องเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ดี เรื่องอื่นๆผมจะจัดการเอง!”

หยางเฉินกล่าวจางๆ

"ครับ!"

หม่าชาวตอบอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่เซวหยวนป้าออกจากคฤหาสน์ชานเมือง เขาก็ไปที่สถานีรถไฟเยี่ยนตู

ในสถานะของเขา ปกติเขาจะเดินทางโดยเครื่องบินส่วนตัว

แต่วันนี้ เขาต้องสัมผัสประสบการณ์การนั่งรถไฟว่าเป็นอย่างไร

เพราะถึงจะเป็นเครื่องบินส่วนตัว ก็ต้องยืมสนามบินนานาชาติเยี่ยนตู แต่ตอนนี้ สนามบินถูกปิดกั้น

“เจ้าชายสาม แย่แล้ว สถานีรถไฟก็ถูกปิดกั้นด้วย!”

ก่อนมาถึงสถานีรถไฟ เซวหยวนป้าได้รับข่าวนี้

“อะไรนะ? เป็นไปได้ยังไง?”

เซวหยวนป้ากล่าวด้วยความประหลาดใจ "เยี่ยนตูวุ่นวายมากขนาดนี้ หยางเฉินยังมีเวลามาปิดกั้นสถานีรถไฟได้อย่างไร?"

ผู้ใต้บังคับบัญชาพูดอย่างรวดเร็วว่า “ตระกูลที่เป็นเพื่อนกับหยางเฉิน ไม่มีการต่อต้านเลย พวกเขาทิ้งตระกูลและจากไปโดยตรง”

“เมื่อตระกูลหลินและตระกูลซุนไปถึงตระกูลเย่ ทั้งตระกูลก็ว่างเปล่า ไม่มีคนเลย”

“ผมมีความรู้สึกว่า ตระกูลเย่และตระกูลเหล่านั้น ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงทำงานให้กับหยางเฉิน โดยตามหาผู้คนของตระกูลเซวทุกหนทุกแห่ง”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องของเขาพูด เซวหยวนป้าก็โกรธจัดและพูดด้วยดวงตาสีแดง "หยางเฉิน นี่คุณเป็นคนบีบบังคับผม บีบบังคับให้ผมฆ่าคุณ!"

ในฐานะเจ้าชายสามของตระกูลเดอะคิงแห่งตระกูลเซว มีโอกาสมากที่เขาจะสืบทอดบัลลังก์ในอนาคต แต่เขากลับเจอเรื่องแบบนี้

นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เซวหยวนป้าเกิดมา ซึ่งเขารู้สึกอัดอั้นมาก อยากออกจากเยี่ยนตู แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้

“เจ้าชายสาม หยางเฉินจะสู้กับตระกูลเซว เราทำอะไรก็ต้องระมัดระวัง มิฉะนั้นเราอาจตายในเยี่ยนตูแล้วจริงๆ”

ชายที่แข็งแกร่งของตระกูลเซว ซึ่งอยู่ในรถคันเดียวกันกับเซวหยวนป้า กล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม"มังกรที่แข็งแกร่งไม่สามารถปราบปรามงูในท้องถิ่นได้ อยู่ในเยี่ยนตู หากเราต้องการฆ่าหยางเฉิน มันไม่มีความหวังเลย"

“เด็กคนนี้รังแกคนเกินไปแล้ว!”

ดวงตาของเซวหยวนป้าเป็นสีแดงและคำราม

“บอกผมมาซิ ว่าตอนนี้เราทำอะไรได้บ้าง?”

เซวหยวนป้ากล่าวเสริม"ตอนนี้นายท่านให้ผมกลับไป แต่ผมติดอยู่ในเยี่ยนตู เมื่อเหตุการณ์นี้เปิดเผย พี่ชายสองคนของผมอาจจะหาวิธีมาโจมตีผม"

“ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับการสืบบัลลังก์ เมื่อมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ถูกพวกเขาจับข้อผิดพลาดนี้ของผม เกรงว่านายท่านจะผิดหวังกับผม”

“ถ้านายท่านผิดหวังกับผม ผลที่ตามมาคือ ผมจะไม่มีวันได้สืบทอดบัลลังก์ของตระกูลเซวอีก!”

“ผมเป็นทายาทที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสืบทอดบัลลังก์ของตระกูลเซว ผมรับไม่ได้ที่จะเสียอนาคตของผมเพราะหยางเฉินเพียงคนเดียว!”

เซวหยวนป้าโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ถ้าเขาไม่กังวลว่าพี่ชายสองคนของเขาจะจับผิดเขา เขาคงจะขอผู้แข็งแกร่งเพิ่มเพื่อจัดการกับหยางเฉิน

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง บอดี้การ์ดของเซวหยวนป้าก็พูดว่า “เจ้าชายสาม เอาแบบนี้ละกัน ผมรู้จักปรมาจารย์ที่มีความสามารถเปลี่ยนโฉมหน้า ขอเพียงเขายอมออกมาช่วยเปลี่ยนหน้าคุณ แม้แต่นายท่านก็จำคุณไม่ได้”

“เร็วเข้า พาผมไปหาเพื่อนคนนั้นของคุณเดี๋ยวนี้!”

เซวหยวนป้ารู้สึกดีใจอย่างยิ่งและรีบเร่งเขา