The king of War นิยาย บท 785

ไม่เพียงเท่านั้น แต่ยังมีเลือดสีแดงปรากฏขึ้นที่คอของเขา ซึ่งเป็นประกายระยิบระยับ

บอดี้การ์ดสองคนของเฉาจื้อรีบไปข้างหน้า บางให้ เฉาจื้อ จ้องมองที่หยางเฉิน อย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ยิ่งใหญ่

เฉาชิงตกตะลึง จ้องมองไปที่บัตรธนาคารครึ่งหนึ่งที่จมอยู่ในไม้หินอ่อน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง

แค่สบัดบัตรธนาคารก็ทำได้ขนาดนี้ ถ้า หยางเฉินต้องการจะฆ่า เฉาจื้อในตอนนี้ หัวของเฉาจื้อคงไม่อยู่เดิมแล้ว

“นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไร?”

เฉาชิงถามอย่างโง่เขลาด้วยใบหน้าที่มึนงง

เฉาจื้อก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสติ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว มือของ หยางเฉินทำให้เขาตกใจจริงๆ

“ไปให้พ้น ถ้าคุณหยางต้องการจะฆ่าฉัน เขาก็ฆ่าฉันไปแล้ว”

เฉาจื้อพูดกับบอดี้การ์ดทั้งสองที่กำลังปกป้องเขาอยู่ข้างหน้าเขา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ บอดี้การ์ดทั้งสองก็ถอยห่าง เพราะพวกเขารู้ว่าสิ่งที่เฉาจื้อพูดเป็นความจริง ถ้าหยางเฉินต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ เขากลายเป็นศพไปแล้ว

“คุณหยาง ฉันขอโทษสำหรับคำพูดที่หยาบคายที่ฉันเคยพูดไปก่อนหน้านี้ และได้โปรดเอาใส่ใจเลย!”

เฉาจื้อก้มศีรษะลงเล็กน้อยและกล่าวขอโทษ

หากว่า ก่อนหน้านี้ที่เขาขอโทษเป็นเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง ตอนนี้เขากำลังขอโทษเพราะความกลัว

“โอ้? คุณชายเฉารู้ว่าผิดแล้วเหรอ?”

หยางเฉินหัวเราะและพูดว่า“เมื่อกี้คุณชายเฉาไม่ใช่ใบหน้าแบบนี้นี้นิ ยอมให้น้องชายของนายดูถูกฉันขนาดนั้น”

“และยังบอกว่าเป็นแค่หมาของพวกนาย ถ้าพวกนายต้องการให้ฉันกัดใคร ฉันก็ต้องทำตามที่พวกนายสั่ง”

“และขู่ฉันว่าถ้าฉันกล้าอวดดีให้พวกนายเห็น ก็จะเอาฉันให้ตาย”

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เฉาชิงคงจะดุว่าหยางเฉินไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ เขากลัวเหลือเกิน แอบอยู่ด้านหลังบอดี้การ์ดทั้งสอง แม้แต่หายใจก็ยังไม่กล้า

หยางเฉินไม่แม้แต่จะมองเฉาชิง เขาแค่ถามเฉาจื้อด้วยรอยยิ้ม

เฉาจื้อกัดฟันของเขาและพูดว่า “คุณหยางไว้ใจได้เลย น้องชายฉันทำผิด ก็ต้องรับกรรมที่ทำไว้!”

“ในพจนานุกรมของฉัน ไม่มีคำว่าให้อภัย แค่การดูถูกที่น้องชายของนายทำให้ฉันก็เพียงพอแล้วที่ฉันจะประณามเขาให้ตาย!”

หยางเฉินพูดอย่างเฉยเมย"เดิมที ฉันยอมรับค่าชดเชยหมื่นพันล้านแล้ว และฉันคิดว่าเป็นนายที่ซื้อชีวิตหมาๆ ของน้องชายนายด้วยเงิน"

“แต่ดูเหมือนพวกนายจะเข้าใจอะไรผิดไป ตอนนี้ฉันคืนเงินให้แล้ว ฉันแค่ต้องการชีวิตของน้องชายนาย!”

เฉาชิงกลัวจนจะร้องไห้ ร่างกายของเขาอ่อนลง และขาของเขายังคงสั่น

“หยางเฉิน นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันคือคนของตระกูลเดอะคิงตระกูลเฉาถ้านายกล้าที่จะฆ่าฉัน ตระกูลเฉาจะไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่ๆ”

เฉาชิงพูดอย่างสั่นเทา เพราะความกลัว เขาจึงตะกุกตะกัก

“ถึงตอนนี้แล้ว นายยังจะกล้าขู่ฉันอีก”

หยางเฉินยิ้มและส่ายหัว“ฉันปฏิเสธ ที่จะจะสนับสนุนให้ฉันเป็นราชาของเมืองเยี่ยนตูมาแล้ว คิดว่าฉันจะกลัวขยะแบบนี้ของตระกูลเฉาเหรอห้ะ?”

"นายเนี่ยแหละขยะ! นาย..."

เฉาชิงเริ่มโกรธ

"เปี๊ยก!"

ก่อนที่เขาจะด่าหยางเฉิน เขาถูกเฉาจื้อตบและพูดอย่างโกรธเคือง “หุบปาก!”

“พี่ เขาจะขี่หัวเราแล้ว ยังจะทนอีกทำไม”

เฉาชิงพูดอย่างโกรธเคือง"แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่า ในตระกูลเฉาไม่มีใครที่แข็งแกร่งกว่านี้แล้วเหรอ?"

“เราเป็นตั้งตระกูลเดอะคิง เราเคยโดนกระทำแบบนี้มาก่อนซะที่ไหน?”

เฉาจื้อแทบอยากจะฆ่า เฉาชิงให้ตาย น้องชายของเขาที่โง่เง่าแบบนี้ ไร้สมอง

หยางเฉินพลิกบัตรธนาคารโดยไม่ตั้งใจ ไม่เพียงแต่เขาสร้างบาดแผลตื้นๆ ที่คอของเขาเท่านั้น แต่เขายังทำให้บัตรธนาคารเข้าไปในเสาหินอ่อนได้ด้วย

หมายความว่า ถ้าเขาต้องการฆ่าพวกมัน มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากอยู่แล้ว