The king of War นิยาย บท 806

“พาเธอไป!”

กงเจิ้งโบกมือสั่งการ ชายสองคนรีบเข้ามาพาตัวหลิ่วเหมยออกไป

ในเวลานี้สมาชิกคนอื่นๆ ของกองละครต่างมองตาค้าง

ตอนแรกยังคิดว่า วันนี้หลิ่วเหมยจะสามารถเปลี่ยนภาพลักษณ์ของตัวเองได้ คิดไม่ถึงว่าไม่เพียงแต่เปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ไม่ได้ ซ้ำร้ายยังทำให้ภาพลักษณ์แย่ลงไปอีก

“จบสิ้นแล้ว! เส้นทางในวงการบันเทิงของหลิ่วเหมย จบสิ้นลงอย่างสมบูรณ์”

หลายคนในกองละครต่างพากันถอนหายใจ

“ตอนนี้เกรงว่าจะมีเพียงพี่เทียนโย่วเท่านั้นที่สามารถช่วยหลิ่วเหมยได้” สมาชิกคนหนึ่งของกองละครกล่าวขึ้น

หยางเฉินมองไปยังหลายคนอย่างหยอกเย้า “พวกคุณคิดจะใส่ร้ายผมด้วยเหรอ?”

“เปล่า! เปล่านะ! พวกเราแค่ผ่านมาเท่านั้น!”

หลายคนรีบร้อนออกไป

“คุณหยาง ต้องขอโทษด้วยจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องเมื่อคืนก่อนจะนำพาปัญหามากมายมาให้คุณแบบนี้”

เฉินอิงเหากล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

หยางเฉินส่ายหน้าเบาๆ “พาผมไปเยี่ยมพ่อของคุณหน่อย”

เฉินเห้าผู้เป็นพ่อของเฉินอิงเหา ก่อนหน้านี้ได้ถูกลอบสังหารและได้รับการช่วยเหลือหลายชั่วโมงกว่าจะช่วยเอาไว้ได้

“คุณหยาง คุณมาได้ยังไง?”

ทันทีที่หยางเฉินก้าวเข้ามาในห้องผู้ป่วยของเฉินเห้า เฉินเห้าก็ประหลาดใจมาก พยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง

“รีบนั่งลง!”

หยางเฉินก้าวไปข้างหน้าและกดหยางเฉินลงกับเตียงอย่างรีบร้อน

“คุณได้รับบาดเจ็บ เพราะผมดึงให้คุณเข้ามาเดือดร้อนด้วย ผมมาเยี่ยมคุณมันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”

หยางเฉินกล่าว

เฉินอิงเหารินน้ำให้หยางเฉินแก้วหนึ่งและพูดว่า “พ่อ พ่อไม่รู้อะไร ที่พ่อสลบไปหลายวัน คุณหยางมาเยี่ยมทุกวันเลยนะ”

ได้ยินดังนั้นสายตาของเฉินเห้าก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

ในสายตาของเขา หยางเฉินเป็นบุคคลใหญ่โต หากไม่เห็นแก่หน้าเฉินซิงไห่พ่อของเขา จะให้โอกาสตระกูลเฉินได้มาที่เมืองเยี่ยนตูได้อย่างไร?

และบุคคลใหญ่โตเช่นนี้ มาเยี่ยมเขาทุกวันด้วยตัวเอง

“ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของคุณหยาง ผมไม่เป็นอะไรแล้ว หมอบอกว่า อีก 10-15 วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

เฉินเห้าพูดอย่างตื่นเต้น

หยางเฉินพยักหน้า “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

หลังจากอยู่ในห้องผู้ป่วยของเฉินเห้าครู่ใหญ่ หยางเฉินก็กลับ แล้วเลยไปเยี่ยมหวงเทียนเชิง อวี๋เหวินเกาหยาง กวนเสว่ซง รวมถึงหานเยี่ยนด้วย

ผู้นำของตระกูลเศรษฐีที่คบหากับหยางเฉิน ล้วนเดือดร้อนไปกับหยางเฉินด้วย ต่างถูกลอบสังหาร

แต่เมื่อพวกเขาตัดสินใจที่จะยืนอยู่ข้างเดียวกันกับหยางเฉินแล้ว ก็ควรคิดได้ว่าหากตระกูลของตัวเองต้องการก้าวสูงขึ้นก็ย่อมต้องเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย

อีกด้านหนึ่ง ในห้องผู้ป่วยของอู๋เทียนโย่ว

สมาชิกของกองละครล้วนอยู่ที่นี่ อู๋เทียนโย่วได้รู้เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่แล้ว ในเวลานี้สีหน้าของเขาย่ำแย่จนถึงขีดสุด

“ไอ้เศษสวะ! เป็นพวกเศษสวะทั้งนั้น!”

อู๋เทียนโย่วพูดอย่างโกรธเกรี้ยว “ไม่รู้เหรอว่า ที่นี่เป็นสถานที่สาธารณะ? การก่อเรื่องในที่สาธารณะ ถ้าสำเร็จก็ดีไป แต่ถ้าล้มเหลวชื่อเสียงจะป่นปี้!”

“หลิ่วเหมยเธอใจร้อนอย่างสร้างภาพลักษณ์เทพธิดาแห่งความยุติธรรม บ้าไปแล้วเหรอ? เรื่องที่ไม่มีหลักฐานยังกล้าเอาไปพูดสุ่มสี่สุ่มห้าต่อหน้าผู้คน?”

สมาชิกคนหนึ่งของกองละครรีบกล่าวขึ้น “พี่เทียนโย่ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาตำหนิหลิ่วเหมย คุณรีบคิดหาวิธี ไม่อย่างนั้นหลิ่วเหมยจะต้องจบสิ้นแน่ๆ”

“วิธีแก้ปัญหา?”

อู๋เทียนโย่วยิ้มเยาะ “พวกคุณคิดว่าตอนนี้ยังสามารถเปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ให้เธอได้อีกเหรอ?”