The king of War นิยาย บท 829

หลังจากที่เขาเดาได้ว่าซุนจื้อเจียวชอบผู้หญิงแล้วยังแตะเนื้อต้องตัวเซี่ยเหอ หวู่เทียนโหย่วรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

ซุนจื้อเจียวทั้งๆที่เคยรับปากเขาแล้ว จะช่วยล้างแค้นให้เขา จะทำให้หยางเฉินตายทั้งเป็น

แต่คิดไม่ถึงว่าซุนจื้อเจียวไม่ได้จริงจังใส่ใจกับเรื่องของเขาแม้แต่น้อย แต่กลับอาศัยโอกาสนี้ ได้ใช้เวลายามค่ำคืนนี้ร่วมกับเซี่ยเหอ

“เซี่ยเหอ คุณไม่ต้องตื่นเต้น ฉันสัญญากับคุณแล้ว แม้ว่าคุณจะดื่มมากเกินไป ก็จะไม่มีวันปล่อยให้ผู้ชายคนไหนแตะต้องคุณแม้แต่ปลายนิ้ว”

ถูกเซี่ยเหอผลักออกไป ซุนจื้อเจียวก็ไม่โกรธ เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณวางใจเถอะ ฉันพูดคำไหนคำนั้น นอกจากฉันแล้ว จะไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนแตะต้องคุณ”

จนกระทั่งถึงวินาทีนี้เอง เซี่ยเหอถึงตระหนักได้ว่า ซุนจื้อเจียวชอบผู้หญิง

เธอตระหนักได้ในทันที และทันใดนั้นก็เข้าใจว่าทำไมก่อนหน้านี้ตอนอยู่กองถ่าย ซุนจื้อเจียวไม่ได้ทำให้ตัวเองลำบากใจ แต่กลับเพื่อตัวเองแล้ว ตบหน้าหวู่เทียนโหย่วต่อสาธารณะไปตั้งหลายที

“ประธานซุน โปรดให้เกียรติตัวคุณด้วย!”

เซี่ยเหอกัดฟัน และพยายามที่จะหลบไปข้างหลัง พยายามหลบหนีจากที่นี่

ซุนจื้อเจียวไม่ได้กังวลว่าเซี่ยเหอจะสามารถหลบหนีจากที่นี่ได้ หัวเราะเหอๆแล้วพูดว่า “เซี่ยเหอ อย่าพยายามหลบหนีจากที่นี่เลย นี่คืออาณาเขตของฉัน ถ้าฉันไม่เห็นด้วย คุณสามารถออกไปจากที่นี่ได้เหรอ?"

“งั้นก็อย่าขัดขืนเลย เชื่อฟังฉันดีๆ ต่อไปก็เป็นผู้หญิงของฉันอย่างสบายใจ ฉันจะไม่ทำให้คุณลำบากอย่างแน่นอน”

“ผู้ชายบ้าบออะไร ไม่มีใครดีสักคน พวกเขานอกจากบริจาคอสุจิ ทำให้ผู้หญิงมีลูกแล้ว ยังมีประโยชน์อะไร?”

ซุนจื้อเจียวเต็มไปด้วยภาษาหยาบคาย ซึ่งไม่เข้ากับใบหน้าที่สวยงามของเธอเลย

หวู่เทียนโหย่วก็ตกตะลึง แม้ว่าเขาจะเดาได้ว่าซุนจื้อเจียวจะชอบผู้หญิง แต่เมื่อเขาได้ยินซุนจื้อเจียวยอมรับด้วยตัวเอง เขาก็ยังตกใจมาก

เซี่ยเหอกัดริมฝีปากแดงของเธอแน่น พยายามบังคับตัวเองให้มีสติตื่นตัวในช่วงวินาทีสุดท้าย

ในเวลานี้ ส่วนลึกในใจเธอมีแต่ความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ผู้กำกับหลี่ก็เตือนเธอแล้วว่า อย่ามาพบซุนจื้อเจียวโดยคนเดียวเด็ดขาด แต่เธอก็ยังไม่ฟัง

ถ้าหากถูกผู้หญิงทำให้เป็นมลทินจริงๆสำหรับผู้หญิงหัวโบราณอย่างเธอ ถือว่าเป็นภัยพิบัติที่หายนะจริงๆ

ขณะนี้ จู่ๆสมองของเธอก็ปรากฏเงาของหยางเฉินขึ้นมา ถ้าหยางเฉินยังคงเหมือนตอนแรกที่อยู่เจียงโจว ปรากฏตัวราวกับเป็นเทพเจ้ามาช่วยเธอไว้ มันจะดีแค่ไหนนะ?

“ประธานซุน ถือว่าฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปได้ไหม?”

เซี่ยเหออ้อนวอนขอร้อง

เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่มีทางหนีพ้นแน่ ก่อนหน้านี้ตอนเธอเข้ามาที่นี่ ผู้จัดการโรงแรมหวังเจี้ยนหองเป็นคนพาเธอมา

ถ้าไม่มีใครพาเธอไป มันก็เหมือนเขาวงกตเธอจะไม่สามารถออกไปได้เลย

“เซี่ยเหอ คนที่รู้สถานการณ์ถึงจะเป็นยอดคน ขอเพียงคุณเชื่อฟังฉัน ฉันสัญญาว่าจะปล่อยคนรักคนนั้นของคุณไป”

ซุนจื้อเจียวนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆของเธอ โดยไม่ได้กังวลว่าเซี่ยเหอจะหนีไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณควรเข้าใจชัดเจน ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของหวู่เทียนโหย่ว และเขาต้องการให้ฉันช่วยเขาจัดการคนรักของคุณ"

“คุณก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ถ้าคุณยืนยันที่จะปฏิเสธฉัน ฉันจะไม่ออมมือ”

“เพียงแต่ เพราะคุณไม่เชื่อฟังฉัน ทำให้ฉันไม่พอใจมาก แต่ฉันชอบคุณมาก ดังนั้นฉันไม่สามารถทำอะไรกับคุณได้ใช่ไหม?”

“ถึงแม้ทำอะไรคุณไม่ได้ แต่ฉันได้แต่ไปจัดการกับแฟนของคุณแทน ถึงเวลานั้นเกรงว่าเขามีทางเดียวคือตาย”

เซี่ยเหอรู้สึกว่าศีรษะของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ และคำพูดของซุนจื้อเจียวยิ่งทำให้เธอกังวลมากขึ้น

ดูจากตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย ถ้าหากยอมเชื่อฟัง ยังสามารถปกป้องหยางเฉินได้ แต่ถ้าหากปฏิเสธ มีแต่จะทำให้หยางเฉินเดือดร้อน

ยิ่งคิด ในใจของเซี่ยเหอก็ยิ่งรู้สึกทรมาน

ซุนจื้อเจียวจับจุดอ่อนของเธอได้ หยางเฉินเคยช่วยชีวิตเธอ และช่วยเหลือเธอหลายครั้ง สำหรับเธอแล้ว คือเพื่อนเพียงคนเดียวในโลกนี้

เธอไม่อยากเพื่อตัวเองแล้ว ไม่อยากให้หยางเฉินถูกทำร้ายแม้แต่นิดเดียว

หวู่เทียนโหย่วดูเหมือนจะดูออกถึงความลังเลของเซี่ยเหอ ทันใดนั้นในใจรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก

เขาชอบเซี่ยเหอมาก ชอบผู้หญิงที่บริสุทธิ์ เขาสามารถสรุปได้ว่า เซี่ยเหอมีคุณสมบัติตรงตามความปรารถนาของเขา

แม้ว่าเซี่ยเหอจะถูกผู้หญิงทำให้เป็นมลทิน แต่นั่นก็ถือเป็นผู้หญิงที่ไม่สมบูรณ์แล้ว

ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้จบ เขาก็ตระหนักว่าเขาผิดสัญญา

สายตาที่เย็นชา จ้องมองที่เขา

"พี่สาว ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายเป็นอื่นใด ผมแค่หวังว่าจะโน้มน้าวให้เซี่ยเหอเชื่อฟังพี่”

หวู่เทียนโหย่วรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนก

"หุบปาก!"

ซุนจื้อเจียวดุแล้วชี้ไปที่ประตูห้องวีไอพี “ไสหัวออกไปจากที่นี่!"

หวู่เทียนโหย่วรีบพูดอย่างรวดเร็ว "พี่สาวผมผิดไปแล้ว ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ พี่ อย่าขับไล่ผมออกไปนะ!"

“คุณสัญญากับผมแล้วนี่ ไม่ว่าเซี่ยเหอจะยอมพี่หรือไม่ยอมพี่ก็ตาม พี่ก็จะช่วยผมหาหยางเฉินเพื่อแก้แค้นไม่ใช่เหรอ?”

“ถุ้ยๆๆ ไม่ใช่ คือถ้าเซี่ยเหอไม่เชื่อฟังพี่ พี่จะช่วยผมล้างแค้น”

ดูเหมือนว่าหวู่เทียนโหย่วจะเผลอพูดออกมา แต่จริงๆแล้วเป็นความตั้งใจ ก็แค่อยากจะบอก เซี่ยเหอว่าไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอมซุนจื้อเจียว ซุนจื้อเจียวก็ไม่มีวันปล่อยหยางเฉิน

ที่แท้ สีหน้าของเซี่ยเหอเปลี่ยนไปอย่างมาก "คุณ ที่จริงคุณไม่คิดจะปล่อยให้หยางเฉินเลยใช่มั้ย?"

สีหน้าของซุนจื้อเจียวน่าเกลียดอย่างมาก เธอเคยพูดจริงๆ คืนนี้เชิญเซี่ยเหอมา ก็คือจะหลอกล่อให้หยางเฉินมา จากนั้นแก้แค้นให้หวู่เทียนโหย่ว

แต่ว่า จริงๆเธอแค่เปิดเผยกับหวู่เทียนโหย่วนิดหน่อย ว่าเรื่องที่ตัวเองชอบเซี่ยเหอ

ไสหัวไป! รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”

ซุนจื้อเจียวตะโกนด้วยความโมโห “ไม่เช่นนั้น ชาตินี้อย่าหวังว่าฉันจะช่วยนายแก้แค้น!”

หวู่เทียนโหย่วรีบพูดอย่างรวดเร็ว "ผมไป! ผมจะไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!"

พูดจบ หวู่เทียนโหย่วก็รีบวิ่งออกไปจากห้องวีไอพี