The king of War นิยาย บท 901

ตอนนี้แววตาของหยางเฉิน เป็นประกายเย็นชาจนน่ากลัว

หม่าชาวเป็นเพื่อนพี่น้องที่ดีของเขา เขารอให้หม่าชาวแต่งงานมาหลายปีแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าจะถึงวันที่แสนงดงามเช่นนี้ แต่กลับเป็นเพราะตัวเอง ที่ทำให้ตระกูลกวนมาทำลายเรื่องมงคลของเพื่อนพี่น้องที่ดี

“คนที่ล่วงเกินตระกูลกวนคือฉัน มีอะไรให้มาหาฉัน มีความจำเป็นอะไร ต้องมาก่อกวนงานแต่งของพี่น้องฉัน”

หยางเฉินมองกวนซินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้พวกเธอออกไปซะ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจะยอมชดใช้ให้ตระกูลกวน”

“ชดใช้เหรอ นายเกือบฆ่าลูกสาวฉัน จะเอาอะไรมาชดใช้”

กวนหงเหว่ยถามอย่างโมโห

เมื่อวานเข้าเพิ่งลงเครื่องบิน ก็ไปหากวนเย่ว เพื่อแก้แค้นให้ลูกสาวตัวเอง แต่กลับโดนลูกน้องของหยางเฉิน ตบหน้าหลายที

นี่เป็นความอัปยศอันยิ่งใหญ่สำหรับเขา

มีผู้แข็งแกร่งของตระกูลกวนยืนอยู่ด้านซ้ายและขวาของเขา ด้านละหนึ่งคน ตอนนี้กำลังจ้องหยางเฉินด้วยแววตาดุร้ายราวกับเสือ

“นายจะให้ชดใช้ยังไง”

หยางเฉินถามเสียงเย็นชา

แขกในงาน ตกใจจนไม่รู้จะตกใจยังไงอยู่แล้ว มาได้ยินคำพูดของกวนหงเหว่ยในตอนนี้ จึงเพิ่งรู้ว่าหยางเฉินเกือบฆ่าลูกสาวของเขา

ดังนั้นตระกูลกวนจึงพาคนบุกเข้ามาในงานแต่งของหม่าชาว

นี่เรียกว่าหม่าชาวซวยโดยไม่มีสาเหตุ ไม่ใช่หรือไง

“โอเค ในเมื่อนายถามฉันว่าอยากได้อะไรชดเชย งั้นก็ฟังฉันให้ดี”

“การชดเชยที่ฉันอยากได้ ง่ายดายมาก แค่นายตาย บุญคุณความแค้นระหว่างตระกูลกวนกับนาย หายกันทั้งหมด”

กวนหงเหว่ยยิ้มแล้วพูดขึ้น “ใช่สิ ได้ยินว่านายก็มีลูกสาวหนึ่งคนใช่ไหม”

“ในเมื่อนายเกือบฆ่าลูกสาวฉัน งั้นฉันก็จะเกือบฆ่าลูกสาวนายเหมือนกัน เป็นไง”

พูดพลาง กวนหงเหว่ยหรี่ตามองเสี้ยวเสี้ยวข้างหยางเฉิน

ฉินซีกอดลูกสาวตัวเองแน่นโดยไม่รู้ตัว ใบหน้างดงาม แฝงด้วยความหวาดกลัว

เมื่อกวนหงเหว่ยพูดจบ ความโหดเหี้ยมอันน่ากลัว พลุ่งพล่านออกจากตัวหยางเฉิน

เหมือนทั้งห้องจัดเลี้ยง จมดิ่งอยู่ในความโกรธของหยางเฉิน

กวนหงเหว่ยสบตากับหยางเฉิน เพราะรู้สึกถึงแรงกดดัน เขาจึงก้าวถอยหลังเล็กน้อย อย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้น ความโกรธบนใบหน้าก็เพิ่มขึ้น

ลูกชายของกษัตริย์กวนผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา กลับโดนวัยรุ่นอายุยี่สิบกว่าปี ทำให้ตกใจ

นี่เป็นความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่ของเขา

“นายกำลังรนหาที่ตาย!”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา

ถึงเป็นคำพูดไม่กี่คำ แต่กลับมีพลานุภาพยิ่งใหญ่ ทำให้กวนหงเหว่ยรู้สึกเหมือนโดนมัจจุราชจ้องมอง

“หยางเฉิน นายพูดผิดแล้ว วันนี้คนที่ควรตาย ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นนาย!”

กวนหงเหว่ยหงุดหงิดจนโกรธ แล้วพูดว่า “ตั้งแต่ตอนที่นายแตะต้องลูกสาวฉัน ก็กำหนดไว้แล้วว่านายต้องตายเท่านั้น”

“แต่ลูกสาวฉันจิตใจดี ถ้านายยอมคุกเข่าอ้อนวอน และเอาหุ้นครึ่งหนึ่งของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมา เธออาจปล่อยนายไปก็ได้”

“ไม่งั้น นายทำให้ลูกสาวฉันเกือบตายยังไง ฉันก็จะทำให้ลูกสาวนายเกือบตายแบบนั้นเหมือนกัน”

“แต่เหมือนลูกของนายยังเด็ก ไม่รู้ว่าจะรับแรงของฉันได้หรือเปล่า”

หยางเฉินพยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเอง จู่ๆ เขารู้สึกอะไรบางอย่าง อีกฝ่ายจงใจบีบบังคับเขาให้ลงมือ

ขอแค่เขาลงมือ เหมือนจะมีอันตรายที่ใหญ่กว่านี้ กำลังรอเขาอยู่

“ที่รัก!”

ฉินซีสัมผัสได้ถึงความโกรธของหยางเฉิน เธอจับมือหยางเฉินเบาๆ แล้วเรียกเสียงเบา

เมื่อสัมผัสถึงความอ่อนโยน ที่มาจากมือของภรรยา หยางเฉินรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

“หุ้นครึ่งหนึ่งของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ถ้านายต้องการ ฉันให้นายได้”

หยางเฉินจ้องกวนหงเหว่ยเขม็ง แล้วพูดว่า “แต่จะให้ฉันคุกเข่าขอโทษ ไม่มีทาง!”