The king of War นิยาย บท 903

“หยางเฉิน นายแน่ใจจริงเหรอว่าจะยกหุ้นทั้งหมดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ตระกูลกวน นี่เป็นทรัพย์สินเกือบล้านล้านเลยนะ”

ดวงตายาวเฉี่ยวของกวนซินจ้องไปยังหยางเฉิน และถามขึ้น

“เธอเป็นคนบอกให้ฉันโอนหุ้นร้อยเปอร์เซ็นต์ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ให้เธอไม่ใช่หรือไง”

หยางเฉินมองกวนซินด้วยสีหน้าประหลาด จากนั้นจึงพูดเยาะเย้ยว่า “อย่าบอกนะว่าเธอเสียใจที่ทำแบบนี้”

“เสียใจงั้นเหรอ”

กวนซินแสยะยิ้มเย็นชา “ในพจนานุกรมของคนอย่างกวนซิน ไม่เคยมีคำว่าเสียใจ ฉันแค่กังวลว่านายจะกลับคำพูด”

พูดจบ เธอก็ชิงสัญญามาจากมือหยางเฉินอย่างไม่เกรงใจ และเซ็นชื่อตัวเองลงไป

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นของตระกูลกวนทั้งหมด”

กวนซินมีสีหน้าได้ใจ มองหยางเฉินอย่างดูหมิ่น “ตอนแรกคิดว่านายเป็นบุคคลสำคัญ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉันคิดเยอะไปเอง นายก็แค่คนขี้ขลาดตาขาว ความคิดถึงเพียงสิ่งเดียว ที่แม่นายเหลือไว้ให้ ก็โดนนายขายไป”

แววตาหยางเฉินฉายแววเย็นยะเยือก หม่าชาวก็มองกวนซินด้วยสีหน้าโมโห จนแทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกผู้หญิงคนนี้

“พวกเรากลับ!”

กวนซินหันหลัง และพาคนออกไป

เมื่อกวนซินกลับไป ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

แต่งานแต่งงานที่เดิมเคยคึกคักเป็นพิเศษ กลับไม่มีบรรยากาศของงานแต่งเลยสักนิด

โดยเฉพาะอ้ายหลินกับหม่าชาว ต่างจมดิ่งลงไปในความเศร้าและเจ็บปวด พวกเขาโทษตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะงานแต่งของพวกเขาในวันนี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้

“โอเค จัดงานแต่งต่อเถอะ!”

แต่หยางเฉินกลับเหมือนคนไม่เป็นอะไร ยิ้มและเอ่ยขึ้น

แต่ทว่า สิ่งที่คนไม่สังเกต ก็คือร่างชราที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแขก เมื่อ กวนซินกับกวนหงเหว่ยออกไป เขาก็ออกไปเงียบๆ เช่นกัน

เมื่อเห็นร่างชราเดินออกไป แววตาของหยางเฉินเย็นยะเยือก

การเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แค่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาเพียงคนเดียว จะหลบหนีสัมผัสของเขาได้อย่างไรกัน

“ประธาน ผม......”

ลั่วปิงมองหยางเฉินด้วยสีหน้าสับสน ขณะที่จะพูด ก็โดนหยางเฉินพูดตัดบท “นายคิดจริงๆ เหรอว่า พวกเขาเอาหุ้นของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปไป ก็จะได้ทุกสิ่งทุกอย่างของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป”

เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของลั่วปิงเป็นประกาย สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ “ประธาน คุณหมายความว่า......”

“ชู่ว!”

หยางเฉินทำท่าบอกให้เงียบ แล้วกระซิบข้างหูลั่วปิงไม่กี่ประโยค

หลังได้ยินที่หยางเฉินพูด ลั่วปิงพูดอย่างตื่นเต้น “ประธาน ผมเข้าใจแล้ว คุณวางใจได้เลย ผมไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน ผมจะไปจัดการตามที่คุณสั่งตอนนี้เลย”

มองลั่วปิงออกไป ฉินซีที่เงียบมาตลอด จึงเอ่ยถามว่า “ที่รัก นี่มันเรื่องอะไรกันแน่”

หยางเฉินยิ้มบางๆ “คุณรู้เอาไว้แค่เพียงเรื่องเดียว สามีคุณไม่เคยมีผลแพ้”

เพียงประโยคเดียว ทำให้ใจที่เป็นกังวลของฉินซี วางใจลงได้

ถึงเธอไม่รู้ว่าหยางเฉินจะทำอะไรกันแน่ แต่เธอรู้ สัญญาโอนหุ้นที่กวนซินเอาไปเมื่อกี้ อาจจะเป็นเพียงแค่เศษกระดาษใบหนึ่งเท่านั้น

ขณะเดียวกัน เมื่อถึงเวลาที่ผู้เป็นสักขีพยานในการแต่งงานออกมา

หยางเฉินในชุดสูท เดินขึ้นไปบนเวที ภายใต้สายตาของทุกคน

“วันนี้หม่าชาวน้องชายของฉันกับภรรยาอ้ายหลิน ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน เชิญให้ฉันมาเป็นสักขีพยาน คำพูดอย่างกะทันหันถูกบันทึกไว้ที่นี่ เพื่อเป็นที่ระลึก”

“ผมขอบอกกับแขกทุกท่านในที่นี้ หม่าชาวและอ้ายหลิน เป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย ครอบครัวใหม่ถือกำเนิดแล้ว!”

เสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่ว

ขณะที่หยางเฉินกำลังจะเดินลงเวที จู่ๆ ประตูห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดออก เห็นหญิงสาวในชุดราตรีคนหนึ่ง เดินเข้ามาทันที

ตอนหยางเฉินเห็นผู้หญิงคนนี้ เขามีสีหน้าตกใจ

ตอนนี้ ไม่ได้มีเพียงหยางเฉิน หม่าชาวที่อยู่บนเวที ก็เห็นหญิงสาวที่มาอย่างกะทันหันเช่นกัน

มองเพียงแวบเดียว หม่าชาวก็ไม่สามารถละสายตาได้ ดวงตาทั้งสองข้างจ้องอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้น