The king of War นิยาย บท 923

“ผม นี่ผมส่งใครมาให้ตระกูลคิงกวนเนี่ย”

คนขับแท็กซี่ที่พาหม่าชาวมาที่นี่ตะลึง และพูดด้วยสีหน้าทื่อๆ “หรือว่า เขามาที่คฤหาสน์คิงกวนเพื่อฆ่าคนจริงๆ?”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาจะกล้าที่จะอยู่ต่อไปอีกได้อย่างไร เขาเหยียบคันเร่งอย่างแรง แล้วแท็กซี่ก็รีบออกจากที่ที่อย่างรวดเร็วราวกับลูกธนูออกจากธนู

“คุณเป็นใคร?กล้าดียังไงมาบุกรุกคฤหาสน์คิงกวน!”

ทันทีที่หม่าชาวก้าวเข้ามาในคฤหาสน์คิงกวน เขาได้พบกับทีมลาดตระเวนที่มีสมาชิกห้าคน ปืนไรเฟิลอัตโนมัติห้ากระบอก และเล็งไปที่ศีรษะของหม่าชาวทันที

ดูเหมือนว่า เพียงเขากล้าที่จะเคลื่อนไหว ผู้พิทักษ์ลาดตระเวนก็จะยิงหัวเขาให้แตก

หม่าชาวคิดไม่ถึงว่า ตนเองจะซวยขนาดนี้ เพิ่งเข้าคฤหาสน์คิงกวน เขาก็พบกับทีมลาดตระเวน

แต่แล้วไงล่ะ?

มีเพียงห้าคนนี้เท่านั้น จะทำอะไรเขาได้

"โซ่ว!"

ด้วยความตกใจของผู้พิทักษ์ทั้งห้า หม่าชาวก็ขยับตัว และร่างกายของเขาก็เร็วราวกับสายฟ้า

“คุณกล้าเหรอ!”

หัวหน้าทีมหน้าซีดเพราะความตกใจ ตะโกนอย่างโกรธจัด และรีบเหนี่ยวไก

“ปั้ง!”

เสียงปืนดังขึ้น

เพียงแต่ว่า หม่าชาวได้หายตัวไปนานแล้ว และปรากฏตัวต่อหน้าหัวหน้าทีมในทันที และชกต่อยที่ใบหน้าของผู้พิทักษ์ "ปัง!"

ทันใดนั้น ใบหน้าของหัวหน้าทีมก็เต็มไปด้วยเลือด จมูกของเขาก็ทรุดลง และเขาก็หมดสติไปในทันที

ผู้พิทักษ์ที่เหลืออีกสี่คนก็เพิ่งรู้สึกตัว ขณะที่พวกเขากำลังจะยิง หม่าชาวก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง

ในระยะใกล้เช่นนี้ ปืนไรเฟิลอัตโนมัติไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่กลับกลายเป็นภาระของผู้พิทักษ์ก่อนที่ปากกระบอกปืนจะหันกลับมา มือที่เหยียดออกของหม่าชาวก็จับกระบอกปืนของผู้พิทักษ์ทั้งสอง

“บูม!”

เสียงดังลั่น ปืนไรเฟิลทั้งสองชนกันและถูกปล่อยจากมือของผู้พิทักษ์ทั้งสองทันที

ในเวลานี้ ยามสองคนที่เอาปืนยาวออกไปก็ตกตะลึง และเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ความกลัวได้เติมเต็มหัวใจของพวกเขาในทันที

ผู้พิทักษ์อีกสองคนใช้โอกาสนี้หันปืนและเล็งไปที่ศีรษะของหม่าชาว

“อย่าขยับ!”

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนถือปืน แต่แขนของพวกเขาที่ถือปืนก็สั่นเล็กน้อย

คฤหาสน์คิงกวนสงบสุขมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยมีผู้ที่กล้าบุกรุกคฤหาสน์คิงกวนแบบนี้มาก่อน

เช่นเดียวกับผู้พิทักษ์เหล่านี้ พวกเขาไม่เคยประสบภัยพิบัติใหญ่ๆเลย แต่ภูมิใจที่ได้เป็นผู้พิทักษ์ของคฤหาสน์คิงกวน

พวกเขากลัวมากเมื่อจู่ๆได้พบกับคนที่ทรงพลังเช่นหม่าชาว

ด้วยปืนยาวสองกระบอกที่เล็งไปที่หัวของเขา หม่าชาวทำเหมือนหูหนวก ไม่ได้ยิน และโยนปืนยาวสองกระบอกที่เขาทำลายทิ้งไปไว้ข้างๆ

“อย่าขยับ!”

ผู้คุมปืนสองคนส่งเสียงคำรามอย่างหวาดกลัว นิ้วสั่น และกำลังจะเหนี่ยวไก

"ปัง!"

"ปัง!"

หม่าชาวไม่ได้มองผู้พิทักษ์ทั้งสองด้วยปืนด้วยซ้ำ เขาชกออกไปสองครั้งติดต่อกัน และผู้พิทักษ์สองคนที่เอาปืนออกไปก็บินออกไปในทันที

ในบรรดาผู้พิทักษ์ทั้ง 5 คนของทีมลาดตระเวน คนแรกถูกชกต่อยจนหมดสติ

ผู้พิทักษ์สองคนถูกจัดการด้วยหมัดเดียว

เหลือเพียงผู้พิทักษ์ติดอาวุธสองคนสุดท้ายเท่านั้น

"ยิง!"

ผู้พิทักษ์คนหนึ่งตะโกนลั่น และเหนี่ยวไกด้วยความกล้าหาญทั้งหมดของเขา

“ปังปังปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นทันที

อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้เห็นฉากที่สหายของพวกเขาถูกหม่าชาวฆ่า และคนสองคนที่หวาดกลัวอยู่แล้ว แม้ว่าพวกเขาจะยิง มือของพวกเขาก็สั่นเทา

ก่อนที่พวกเขาจะยิง หม่าชาวก็ได้พุ่งออกมาจากจุดนั้นแล้ว ร่างของเขาเร็วราวกับสายฟ้า

เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นใครกล้าบุกรุกเข้ามาในคฤหาสน์คิงกวนเลย

“องค์ชายใหญ่ ท่านไม่ต้องห่วง ผมได้จัดการให้คนไปสอบสวนแล้ว หลังจากคนร้ายฆ่าคนเสร็จ เขาก็หายตัวไป เขาไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้นหรอก ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่เลือกที่จะไปซ่อนตัวหรอก”

ลูกน้องพูดขึ้น

กวนหงอี้พยักหน้า "ผมหวังว่า ภายในสิบนาที ผมจะได้ยินข่าวดี"

"ครับ!"

ลูกน้องตอบแล้วหันหลังจากไป

มันเลยเที่ยงคืนไปแล้ว และกวนหงอี้ ผู้ซึ่งถูกรบกวนการนอนก็นอนไม่หลับ

ยืนอยู่ริมหน้าต่างของคฤหาสน์ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของคฤหาสน์คิงกวนทั้งหมดมองเห็นได้ด้วยตา

เพียงแต่ว่า เขาไม่มีอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินกับบรรยากาศกลางคืนเลย และเขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยในใจ

หลังจากพบกับหยางเฉินเมื่อวานนี้ เขาตระหนักว่าหยางเฉินไม่ธรรมดา แต่เพื่อที่จะรักษากวนซินไว้ เขาจำเป็นต้องผิดใจกับหยางเฉิน

อันที่จริง ตั้งแต่ตอนที่เขาออกจากเยี่ยนตู ก็มีความเข้าใจบ้างในหัวใจของเขา

การรุกรานแดนราชาอายุยี่สิบเจ็ดแปดปี ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดเลย

อย่างไรก็ตาม กวนหงเหว่ยและลุงเต๋อถูกหยางเฉินบังคับให้ฆ่าตัวตาย ตระกูลคิงกวนกับหยางเฉิน ซึ่งถูกกำหนดไว้แล้วให้ต้องเป็นศัตรูกัน

“หวังว่า คงไม่ใช่คุณที่บุกรุกคฤหาสน์คิงกวน!”

หลังจากผ่านไปนาน กวนหงอี้พูดแล้วหันหลังกลับพร้อมที่จะไปนอน

เพียงแต่ว่า เวลานี้ผ่านไปเพียงสิบนาที แต่ไม่มีข่าวดี

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้าชายใหญ่ แย่แล้ว ทีมลาดตระเวนอีกสองทีมถูกกำจัดไปแล้ว !”

ในเวลานี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เพิ่งออกไปก็รีบเข้ามาและพูดด้วยความตื่นตระหนก

“อะไรนะ? หน่วยลาดตระเวนอีกสองทีมถูกฆ่า?”

การแสดงออกของกวนหงอี้เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

ผู้ใต้บังคับบัญชาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “หน่วยลาดตระเวนที่ถูกกวาดล้างทั้งหมดเป็นผู้พิทักษ์ติดอาวุธที่ถือปืนไรเฟิลไปด้วย และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน”