The king of War นิยาย บท 927

หม่าชาวบุกเข้าไปคฤหาสน์คิงกวน และจะต้องทิ้งหลักฐานไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่กวนหงอี้ในฐานะเจ้าชายใหญ่ ยังคงสามารถขจัดหลักฐานเหล่านั้นให้ได้มากที่สุด

ตราบใดที่กวนเจิ้นไห่หาหลักฐานของหม่าชาวไม่เจอ เขาก็ยังต้องปล่อยเขาไปอยู่ดี

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณเจ้าชายใหญ่ที่ยอมปล่อยคน”

กวนเจิ้นไห่ยิ้มเล็กน้อย“นำตัวไป!”

ผู้พิทักษ์สองคนจากสำนักบังคับใช้กฎหมายก้าวไปข้างหน้า หนึ่งคนซ้ายอีกคนอยู่ขวา พร้อมที่จะจับหม่าชาว

"ไสหัวไป!"

หม่าชาวตะโกนอย่างโกรธเคืองและชกหมัดออกไปพร้อมๆกัน ผู้พิทักษ์ทั้งสองถูกเขาทุบโดยตรง

สีหน้าของกวนหงอี้เปลี่ยนไปอย่างมากและเขาตะโกน "หยุด!"

หม่าชาวบุกรุกคฤหาสน์คิงกวน ขอแค่ไม่มีหลักฐานก็ได้แล้ว แต่หม่าชาวกล้าลงมือกับคนของสำนักบังคับใช้กฎหมาย แม้ว่าจะไม่มีเรื่องก็จะมีเรื่องแล้ว

กวนเจิ้นไห่โกรธมาก "คุณกล้าดียังไงโจมตีคนของสำนักบังคับใช้กฎหมาย หาที่ตายชัดๆ!"

เสียงลดลง เขาขยับเท้า และพุ่งไปหาหม่าชาวทันที

"ไปให้พ้น!"

กวนหงอี้ก็ขยับเช่นกัน โดยขวางอยู่ตรงหน้าหม่าชาว และเหวี่ยงฝ่ามือไปทางกวนเจิ้นไห่

"ปัง!"

หมัดทั้งสองปะทะกัน และแรงกระตุ้นที่น่ากลัวก็ปะทุขึ้นจากตำแหน่งที่ฝ่ามือของทั้งสองชนกัน ลอยอยู่บริเวณโดยรอบเต็มไปหมด

"เติ้งเติ้งเติ้ง!"

ทันทีหลังจากนั้น ทั้งสองถอยกลับพร้อมกัน กวนเจิ้นไห่ถอยห้าก้าว และกวนหงอี้ก็ถอยกลับสี่ก้าว

พื้นดินที่ทั้งสองหยุดลง พื้นหินอ่อนอันละเอียดอ่อนแตกเป็นเสี่ยงๆในทันที

สีหน้าของกวนหงอี้มืดมนมาก แม้ว่าความแข็งแกร่งของกวนเจิ้นไห่จะไม่ดีเท่าเขา แต่ก็เกินความคาดหมายของเขา

กวนเจิ้นไห่สีหน้ามืดมน และพูดอย่างเย็นชา “เจ้าชายใหญ่ คนของคุณกล้าลงมือกับคนในสำนักบังคับใช้กฎหมายคุณไม่สั่งสอนก็แล้วไป แต่คุณยังมาห้ามเราไม่ให้ทำอะไรเขา นี่คุณเห็นเราสำนักบังคับใช้กฎหมายเป็นลูกพลับอ่อนที่รังแกได้ง่ายๆเหรอ?”

กวนหงอี้ส่งเสียงอย่างเย็นชา "เขาเป็นคนของผม แต่เขาเพิ่งเข้าร่วมไม่นาน เขาไม่เข้าใจกฎของ คฤหาสน์คิงกวน คนที่ไม่รู้ย่อมไม่มีความผิด คุณไม่รู้เหรอ?"

“ผมไม่สนใจอะไรขนาดนั้น ผมรู้แค่ว่า กฎของสำนักบังคับใช้กฎหมายคือ เรามีสิทธิ์ที่จะสอบสวนบุคคลที่น่าสงสัยทั้งหมด”

กวนเจิ้นไห่โต้เถียง

หม่าชาวคิดไม่ถึงว่า ภายในตระกูลคิงกวน จะผิดใจกันเพราะเขา

ห้องโถงทั้งหมดของคฤหาสน์ถูกห้อมล้อมด้วยออร่าที่ทำให้ผู้คนหายใจไม่ออกและทรงพลัง

กวนหงอี้และกวนเจิ้นไห่ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้น ทั้งสองปะทะกัน เป็นเหมือนการสู้กันระหว่างผู้แข็งแกร่งชั้นนำ

“ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะต้องรายงานต่อเหล่าผู้อาวุโสตระกูลคิงกวนแล้ว”

กวนเจิ้นไห่จ้องไปที่กวนหงอี้ และพูดอย่างเย็นชา

กวนหงอี้ไม่ได้พูด แต่เมื่อเขามองไปที่กวนเจิ้นไห่ ใบหน้าของเขาเย็นชา และใจที่อยากต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้น

กวนเจิ้นไห่ไม่กลัวเลย และสบตากับกวนหงอี้ เพียงรอคำตอบจากกวนหงอี้

ในทางกลับกัน หม่าชาวดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาสงบและมีแสงแวบวาบในดวงตาของเขา

“คุณไปกับพวกเขาหน่อย!”

พื้นที่นั้นเงียบไปหนึ่งนาที ก่อนที่กวนหงอี้จะมองไปที่หม่าชาวและกล่าว

เห็นได้ชัดว่า หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ กวนหงอี้ไม่อยากให้เรื่องถึงเหล่าผู้อาวุโสตระกูลคิงกวน

แม้ว่าค่าของหม่าชาวจะสูงมาก แต่เมื่อเรื่องกลายเป็นเรื่องใหญ่ แม้ว่าพ่อของเขาคือกษัตริย์กวน ก็ไม่สามารถตัดสินทุกอย่างเอง

หม่าชาวพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ยอม ใครเล่าจะนำตัวผมไปได้?”

มุมปากของกวนเจิ้นไห่ยกขึ้นเล็กน้อย ทำให้เกิดส่วนโค้งขี้เล่น

กวนหงอี้ยกคิ้ว "คุณจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของผมหรือ?"

“นอกจากว่าคุณจะหาคนรักษาน้องสาวของผมให้หาย มิฉะนั้น ระหว่างผมกับคุณ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

หม่าชาวกล่าว

เดิมที เขาต้องการนั่งดูการต่อสู้ของมังกรกับเสือ ถ้าไม่ใช่เพื่อรักษาน้องสาวของเขา เขาคงไม่พิจารณาข้อเสนอของกวนหงอี้เรื่องการยอมจำนน