The king of War นิยาย บท 944

“เดี๋ยวฉันเพิ่มเพื่อนนายก่อน รอฉันมีเวลาว่าง จะได้เล่นเกมกินไก่กับนาย ดีไหม”

กวนเย่วพูดเหมือนกำลังง้อเด็กน้อย

ถึงอู่จื่อไคจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็เบะปากพูดว่า “ก็ได้ รอให้เธอว่าง ฉันจะพาเธอกินไก่”

พูดจบ อู่จื่อไคก็จับมือถือขึ้นมาเล่น

เมื่อกี้ตอนที่อู่หนิงรับกวนเย่วเป็นลูกบุญธรรม เขาไม่ได้คิดปกปิด และพูดอย่างเสียงดัง จนคนตระกูลคิงกวนรู้ทั้งหมด

ตอนคนตระกูลคิงกวนมองกวนเย่ว แต่ละคนสีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

ตอนแรกพวกเขาต้องการใช้การแต่งงานของกวนเย่ว มาสานสัมพันธ์อันดีกับตระกูลอู่หวง ตอนนี้งานแต่งล้มเหลว ตระกูลอู่หวงกลับรับกวนเย่วเป็นลูกบุญธรรม

และพวกเขารู้ดี ทั้งหมดนี้เป็นเพราะชายหนุ่มคนนั้น

ขณะนั้น สีหน้าของคนตระกูลคิงกวนเริ่มเป็นปกติ เห็นได้ชัดว่าได้ข้อสรุปเดียวกันแล้ว

กวนเจิ้นไห่เดินออกมา มองหยางเฉินแล้วพูดว่า “เราปรึกษากันเรียบร้อยแล้ว มีคนของศาลายุติธรรกับคนของฝ่ายหลัก ศาลายุติธรรมมีฉันออกไปสู้ ส่วนฝ่ายหลัก มีปรมาจารย์หวังออกไปสู้ แค่นายเอาชนะคนใดคนหนึ่งได้ นายก็จะชนะ เป็นไง”

“พวกนายแพ้ จะชดใช้อะไรให้ฉัน”

หยางเฉินถามอย่างราบเรียบ

“ถ้าเราแพ้ ฉันหักแขนทั้งสองข้างของกวนหงอี้ด้วยตัวเอง และชดเชยให้น้องชายนายแสนล้าน”

กวนเจิ้นไห่หรี่ตาลง แล้วพูดว่า “แต่ถ้านายแพ้ ก็เอาชีวิตนายมา และตระกูลอู่หวงห้ามก้าวก่าย แค่นายกล้ารับกระบวนท่า เราจะสู้กันตอนนี้เลย”

“ได้ ไม่มีปัญหา!”

หยางเฉินตอบอย่างไม่ลังเล

“เดี๋ยว!”

อู่หนิงรีบก้าวเข้ามา พูดด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “ตระกูลคิงกวนคงไร้ยางอายจนชินแล้ว พวกนายออกมาสู้สองคน เพื่อจัดการคุณหยางเพียงคนเดียวเนี่ยนะ”

“ไม่มียางอายสักนิด ทำไมต้องวุ่นวายขนาดนี้ด้วย ให้สุดยอดฝีมือของตระกูลคิงกวนออกมาสู้เลยสิ ฆ่าคุณหยางที่นี่ ง่ายกว่าไม่ใช่เหรอ”

กวนเจิ้นไห่พูดเย็นชา “เขาจะไม่รับก็ได้!”

“รับ! ตระกูลคิงกวนมอบสิ่งใหญ่ให้ฉันขนาดนี้ ฉันจะไม่รับได้อย่างไร”

หยางเฉินรีบพูดขึ้น จากนั้นจึงพูดกับอู่หนิงว่า “รองหัวหน้า ถ้าผมแพ้จริง คุณห้ามเข้ามาก้าวก่าย ผมยอมรับความพ่ายแพ้ได้!”

“แต่......”

อู่หนิงอยากพูดเกลี้ยกล่อม แต่หยางเฉินพูดขัดขึ้นมาว่า “พอแล้ว ผมตัดสินใจแล้ว หวังว่าหัวหน้ารองจะเคารพการตัดสินใจของผม!”

“ได้ครับ ในเมื่อคุณหยางพูดเช่นนี้ งั้นผมก็ไม่พูดเกลี้ยกล่อมแล้ว!”

อู่หนิงพูดเสียงทุ้ม จากนั้นมองคนตระกูลคิงกวน ด้วยสีหน้าข่มขู่ แล้วพูดว่า “ถ้าพวกนายกล้าใช้วิธีสกปรก ตระกูลอู่หวงไม่ปล่อยพวกนายไว้แน่!”

การข่มขู่ของอู่หนิงได้ผล เดิมทีคนตระกูลคิงกวนยังมีความคิดอื่นจริงๆ แต่เมื่อได้ยินอู่หนิงพูดเช่นนี้ ถึงแพ้ ก็ต้องทำใจยอมรับ

“พวกนาย ใครจะมาก่อน หรือจะมาพร้อมกันก็ไม่เป็นไร”

หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม มองกวนเจิ้นไห่ด้วยสีหน้าราบเรียบ และถามขึ้น “อย่าพูดว่าฉันชนะครั้งหนึ่งถึงจะนับว่าชนะ ถ้าฉันทำให้พวกนายทั้งสองคนพ่ายแพ้ ถึงจะเรียกว่าชนะ”

อย่าว่าแต่ยอดฝีมือของตระกูลคิงกวนเลย ถึงกษัตริย์กวนออกโรงเอง หยางเฉินก็ไม่กดดันสักนิด

แต่คำพูดของเขา ในมุมมองของคนตระกูลคิงกวน กลับเป็นคำดูหมิ่นตระกูลคิงกวน

“ได้ ในเมื่อนายเหิมเกริมขนาดนี้ งั้นเราจะให้โอกาสนายได้เหิมเกริม เว้นเสียแต่ว่านายจะเอาชนะเราได้ทั้งสองคน ถึงจะเรียกว่าชนะ”

กวนหงอี้รีบเอ่ยขึ้น

อู่หนิงพูดเย้ยหยัน “ไม่มียางอายสักนิด มิน่าล่ะ ตระกูลคิงกวนยังคงไม่มีผู้สืบทอดอย่างแท้จริง ที่แท้เจ้าชายใหญ่อย่างนาย เป็นคนไม่เอาไหน”

กวนหงอี้สีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก แต่ไม่กล้าทำอะไรอู่หนิง ทำได้เพียงกลืนความโมโหลงไป

สำหรับเขา สิ่งสำคัญตอนนี้คือฆ่าหยางเฉิน

แววตาของกวนเจิ้นไห่เป็นประกายแหลมคม ก้าวเข้ามาพูดว่า “ฉันขอลองฝีมือนายก่อนแล้วกัน”

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ฉันเตือนให้พวกนายเข้ามาพร้อมกัน ไม่งั้นจะชนะง่ายเกินไป ไม่สนุก”