The king of War นิยาย บท 996

เขาเพิ่งสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลหลิน เขากำลังจะถูกฆ่าเหรอ?

เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขารู้สึกว่าตนเองดูเล็กน้อยเหลือเกิน

หากมีชาติหน้า เขาจะฝึกฝนบูโดให้หนักขึ้นอย่างแน่นอน และมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่แท้จริง แม้กระทั่งแข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วย

"ตาย!"

ทันใดนั้น เสียงตะโกนโกรธก็ดังขึ้น และชายชราในชุดเสื้อคลุมลัทธิเต๋าก็ตบลงไปที่หน้าผากของหลินเฮ่า

“หลินเฮ่า!”

เมื่อหลินเทียนเสียงเห็นฉากนี้ เขาก็คำรามอย่างเดือดดาล

หลินเฮ่าเป็นลูกชายที่เขารักที่สุด และเป็นความหวังมากที่สุดของตระกูลหลิน เขาอายุไม่ถึงห้าสิบ แต่เขาได้กลายเป็นแดนราชาขั้นปลายแล้ว และเขาอาจกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพในตำนานในอนาคตได้ด้วย

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ หลินเฮ่ามีทางเดียวเท่านั้นคือตาย

"ปัง!"

เสียงต่ำดังขึ้น และในความตกใจของทุกคน ร่างเล็กปรากฏตัวต่อหน้าหลินเฮ่า โดยไม่เคลื่อนไหว

ในทางกลับกัน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของสำนักมารที่กำลังจะฆ่าหลินเฮ่า กลับถอยกลับเจ็ดแปดก้าวโดยไม่คาดคิดในเวลานี้

“คุณหยาง!”

หลินเฮ่ามองไปที่ร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา ตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วตะโกน

ซ่า!

ในเวลานี้ ทุกคนต่างจับจ้องไปที่หยางเฉิน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

โดยเฉพาะบรรดาผู้นำระดับสูงของเมืองกษัตริย์กวนที่ได้เห็นหยางเฉินเป็นครั้งแรกนั้นยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

เมื่อก่อนที่พวกเขาได้ยินกษัตริย์กวนและเจียงสยงพูดถึงคุณหยาง พวกเขาคิดว่าคุณหยางเป็นผู้อาวุโสที่ความแข็งแกร่งน่าสะพรึงกลัว

จนถึงขณะนี้ พวกเขาได้เห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่า ในขณะที่หลินเฮ่ากำลังจะถูกฆ่า หยางเฉินเหมือนทหารศักดิ์สิทธิ์ที่ลงมาจากฟากฟ้ายืนอยู่ข้างหน้าหลินเฮ่า และก็กระแทกผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วยฝ่ามือเดียวจนทำให้อีกฝ่ายถอยไปเจ็ดแปดก้าว

ในโลกนี้ มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่รุ่นเยาว์เช่นนั้นจริงหรือ?

ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกเหลือเชื่อ ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกว่า บูโดที่พวกเขาได้เรียนรู้มาหลายสิบปีนั้น ซึ่งทั้งหมดเป็นของปลอม

กษัตริย์กวนดูกำลังจะตาย ในทันทีที่เขาเห็นหยางเฉินปรากฏขึ้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าซีดของเขา “คุณ ในที่สุดคุณก็มาสักที!”

หยางเฉินเหลือบมองกษัตริย์กวนด้วยความรู้สึกผิด และหยิบขวดแก้วขึ้นมาทันที หยิบเม็ดยาสีดำออกมา ดีดนิ้วของเขา และเม็ดยาก็พุ่งเข้าใส่ปากของกษัตริย์กวนโดยตรง

“ยาเม็ดนี้ สามารถป้องกันไม่ให้คุณตายได้!”

หยางเฉินกล่าว

นี่คือยาช่วยชีวิตที่เฝิงเสียวหว่านมอบให้เขาก่อนหน้านี้ ไม่ว่าอาการบาดเจ็บจะร้ายแรงแค่ไหน ตราบใดที่เขากลืนมันเข้าไปทันเวลา เขาก็สามารถเก็บชีวิตไว้ได้

ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่ เฝิงเสียวหว่านก็มีความมั่นใจอย่างมากในการช่วยชีวิตคนนั้นได้

“คุณคือคุณหยางที่พวกเขาพูดถึงใช่ไหม?”

ชายชราที่สวมชุดลัทธิเต๋าซึ่งถูกกระแทกจนถอยหลัง มองไปที่หยางเฉินด้วยท่าทางเคร่งขรึมในขณะนี้และถาม

จากตัวของหยางเฉิน เขารู้สึกถึงวิกฤตที่รุนแรงมาก

หยางเฉินไม่ได้สนใจชายชราในชุดคลุมเต๋า เหลือบมองทุกคนในเมืองกษัตริย์กวน และกล่าวขอโทษ “ขอโทษ ผมมาช้าไป!”

แผนการล่องูออกจากหลุมในครั้งนี้ เขาได้หารือกับกษัตริย์กวน

ตอนนี้ งูออกมาจากรูแล้ว แต่เขาเพิ่งมา กษัตริย์กวนบาดเจ็บสาหัส นี่เป็นความผิดของเขาเอง หลังจากที่กษัตริย์กวนกลืนยาลงไป ผิวสีที่ซีดของเขาก็มีเลือดขึ้นมาเล็กน้อย เขารีบพูดว่า "คุณหยางพูดเกินไป เมืองกษัตริย์กวนทำให้คุณเดือดร้อนต่างหาก นอกจากนี้ วิธีการรับมือเราได้เจรจาด้วยกัน แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพของสำนักมารจะเข้ามาเร็วขนาดนี้"

หลินเฮ่าก็กล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ใช่ คุณหยางไม่ผิด คุณสามารถปรากฏตัวที่นี่ในเวลานี้ ไม่สายเลย”

“คุณหยาง รบกวนคุณแล้วนะ!”

เจียงสยงก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างจริงจัง

“คุณหยาง ฝากไว้ที่คุณแล้วนะ!”

หลินเทียนเสียงและบุคคลสำคัญอื่นๆอีกหลายคนของเมืองกษัตริย์กวนก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทีที่จริงใจอย่างยิ่ง

การปรากฏตัวของหยางเฉิน ทำให้พวกเขารู้ว่า ตอนนี้มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่สามารถจัดการกับชายชราในชุดลัทธิเต๋าได้

ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋าเห็นว่าหยางเฉินเมินเฉยต่อเขา สีหน้าของเขาก็มืดมนมากในทันใด

และการตบแต่ละครั้ง ทำให้เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา

บรรดาผู้มีเกียรติในเมืองกษัตริย์กวนโดยรอบ ต่างตกตะลึงในเวลานี้ ตัวแข็งทื่อ และพวกเขาต่างก็ตกตะลึงกับการที่หยางเฉินตบหน้าชายชราในชุดเสื้อคลุมลัทธิเต๋าอย่างต่อเนื่อง

หากการตบครั้งแรกของหยางเฉินเป็นการลอบโจมตี แล้วเกิดอะไรขึ้นกับการตบสองครั้งหลังล่ะ? จะเรียกว่าลอบโจมตีก็ไม่ใช่มั้ง?

สิ่งนี้สามารถแสดงให้เห็นได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ความแข็งแกร่งของหยางเฉินอยู่เหนือชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋า

ในบรรดาผู้มีเกียรติในเมืองกษัตริย์กวน คนที่ตกใจที่สุดคือกษัตริย์กวน

เมื่อกี้ เขาเป็นคนเดียวที่เกือบถูกชายชราลัทธิเต๋าเกือบฆ่า ในมือของชายชราชุดเต๋า เขาไม่มีพลังที่จะโต้กลับด้วยซ้ำ

อาจกล่าวได้ว่า ชายชราในชุดเต๋าฆ่าเขาได้ด้วยกระบวนท่าเดียว ซึ่งก็ไม่ได้เกินจริง

การดำรงอยู่ที่ทรงพลังเช่นนี้ ต่อหน้าหยางเฉิน เขาถูกตบหน้าซ้ำๆ และดูเหมือนว่าเขาจะฝันอยู่ในทันใด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคิดถึงก่อนหน้านี้ที่หยางเฉินเคยไปที่คฤหาสน์คิงกวน และผู้แข็งแกร่งที่คฤหาสน์คิงกวนยังต้องการจะฆ่าหยางเฉิน

ช่างเป็นเรื่องตลกระดับชาติจริงๆ?

อย่าว่าแต่ผู้แข็งแกร่งคฤหาสน์คิงกวนเลย แม้แต่ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของเมืองกษัตริย์กวนรวมกัน เกรงว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน

มีเพียงการที่ได้ลองสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพเท่านั้นที่จะสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

ในเวลานี้ ดวงตาของกษัตริย์กวนเต็มไปด้วยไฟ

คนรุ่นเยาว์ที่ยอดเยี่ยมอย่างหยางเฉิน ซึ่งมีอายุเพียงไม่ถึง30 ปีนั้น ก็แข็งแกร่งมากขนาดนี้ หากให้เวลาเขาอีกสักสองสามปี เขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน?

กษัตริย์กวนไม่กล้าคิดเกี่ยวกับมัน ตอนนี้ มีเพียงความคิดเดียวในใจของเขา นั่นคือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาควรกอดต้นขาของหยางเฉินให้แน่น

“เจ้าหนู คุณหาที่ตายชัดๆ!”

ชายชราที่สวมชุดลัทธิเต๋ารู้สึกหงุดหงิด แผดเสียงด้วยความโกรธ และรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยกำปั้น

"ปัง!"

หยางเฉินยืนอยู่ตรงนั้น และเตะออกไปอย่างสบายๆ

ทุกคนเห็นเพียงชายชราในชุดคลุมเต๋า ถูกเตะและบินออกไปเหมือนลูกบอล