ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 1

บทที่ 1 พ่อผมเป็นคนรวย

กลางคืนเวลา3ทุ่ม อาคารหอพักชาย ในรั้วมหาวิทยาลัย

“เฉินเกอไปที่ชั้น1 อาคารหอพัก101 เอาโน้ตบุ๊คของผมมาให้หน่อย !”

ไอ้หนุ่มย้อมผมสีเหลืองคนหนึ่งที่อยู่หอข้างๆ เตะประตูหอของเฉินเกอเปิดออก หลังจากที่โยนเงิน1เหรียญ ก็เดินพลิกกระเป๋ากลับไป

“ใช่แล้วเฉินเกอลงไปซื้อน้ำเปล่าที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใต้หอมาให้ผมด้วยเลย!”

นักศึกษาผมสีเหลืองคนนั้นเดินไปเดินกลับ ครั้งนี้โยนลงไป3เหรียญ 2เหรียญสำหรับซื้อน้ำ อีก1เหรียญเป็นค่าทำธุระของเฉินเกอ

“หวงเหมาว่าไปแล้ว ทำไมหอพักของพวกนายชอบใช้เฉินเกอช่วยทำธุระให้พวกนาย กลั่นแกล้งคนแบบนี้มีที่ไหนกัน? ”

คนในหอพักของเฉินเกอทนดูต่อไปไม่ได้ ถามด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“เหอะ! เฉินเกอเป็นสมาชิกในหอพวกนาย พวกนายเองยังไม่รู้อีกหรอ? ตานี้ ให้เศษเงินเขาก็เอา!”

หวงเหมาเสียดสีจบ ก็ยิ้มแล้วเดินจากไป

เฉินเกอทำเป็นไม่ได้ยิน เพียงแค่หน้าแดง

เขาโค้งตัวลงไปเก็บเงินไม่กี่เหรียญที่อยู่บนพื้นขึ้นมา คิดในใจเงียบๆ:

เช่นนี้ ตัวเองก็จะได้เงินเพิ่ม2เหรียญแล้ว เพียงพอต่อการซื้อหมั่นโถว3อันกับผักดอง1ห่อ ก็ไม่ต้องทนกับความหิวโหยแล้ว!

“เฉินเกอ......นายไม่ต้องไป หากนายไม่มีเงินพวกเราให้นายยืม ไม่ต้องคืน!”

ประธานอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความเห็นใจ

เฉินเกอส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “ขอบคุณนะประธาน......”

พูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

คนที่อยู่หอพักเดียวกัน มองดูแผ่นหลังของเฉินเกอต่างก็ทำได้เพียงส่ายหัวด้วยความเมตตา

ที่จริง เฉินเกอก็ไม่อยากช่วยคนอื่นทำธุระ ก็อยากมีชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัย อย่างมีความสุขเหมือนกับคนอื่น

แต่ว่า ได้เรียนหนังสือต่อในมหาวิทยาลัยก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

เขายากจนจริงๆ!

แม้เพื่อนๆในหอพักจะดีกับเขามาก แต่ยิ่งเป็นเช่นนี้ เขาก็ยิ่งไม่อยากรับสิ่งของจากพวกเขา มิเช่นนั้นแล้ว ไม่ว่ามิตรภาพจะดีแค่ไหนไม่ช้าก็เร็วที่จะเกิดช่องว่างกัน

นอกจากเพื่อนเหล่านี้ในหอพัก เฉินเกอแทบไม่มีอะไรในมหาวิทยาลัยเลย!

“เฉินเกอได้ยินหวงเหมาบอกว่านายลงไปใช่ไหม?”

ตอนนี้ มีนักเรียนที่แต่งกายหรูหราคนหนึ่งเดินออกมาจากหอพักข้างๆ

เขาชื่อว่าสวี่ตง เป็นประธานหอพักของหวงเหมา ที่บ้านเปิดโรงงาน ร่ำรวยมาก ทั้งสูงและหล่อมาก เป็นที่ชื่นชอบของนักศึกษาหญิงหลายๆคน

เพียงแต่ว่า เขาดูถูกเฉินเกอมาตลอด ปกติแม้มองไปที่เฉินเกอก็รู้สึกอายคน

เฉินเกอไม่รู้ว่าเขาเรียกชื่อตนมีธุระอะไร

เฉินเกอพยักหน้า “อืม ลงไป!”

สวี่ตงยิ้มอ่อน เขาล้วงดูเร็กซ์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ1กล่อง โยนให้เฉินเกอโดยตรง

“พอดีเลย ผมมีเพื่อนคนหนึ่งวันนี้จะทำธุระที่พุ่มไม้ฝั่งตะวันออก นายนำของกล่องนี้ส่งไปให้เขา ตกลง นี้คือเงิน10 เหรียญ!”

สวี่ตงเป็นเพลย์บอยคนหนึ่ง ปกติมักจะนัดผู้หญิงออกไป

เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวก็เยอะ

แต่ว่า เฉินเกอไม่คิดอะไรมาก ใครใช้ให้ตัวเองหาเงินจากการเป็นธุระแทนคนอื่นละ

ก็รับมาแล้วเดินลงไปชั้นล่าง แต่ว่า ขณะที่เฉินเกอหันหลังไป เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะของสวี่ตงขึ้นมาจากข้างหลังแว่วๆ......

เฉินเกอเดินลงไป หลังจากที่กลับจากส่งดูเร็กซ์เสร็จ ค่อยไปหยิบโน้ตบุ๊คและน้ำให้หวงเหมา

พุ่มไม้ขนาดเล็กที่อยู่ข้างนอกรั้วมหาวิทยาลัย เฉินเกอรู้ว่า ที่นั่นเป็นสถานที่ทอดรักเพียงค่ำคืนเดียวที่มีชื่อเสียง หรือเรียกได้ว่าสถานที่ทำการบ้านท่ามกลาง

ไม่นานนัก เฉินเกอก็มาถึงสถานที่ที่สวี่ตงบอก

มองไปก็เห็น ชายหนึ่งหญิงหนึ่งทั้งสองนั่งพูดคุยหัวเราะกันบนทางเดินแนวยาวที่อยู่ในพุ่มไม้

และมือของผู้ชายคนนั้นอยู่ไม่นิ่ง จับไม้จับมือขึ้นลง ลูบไล้จนผู้หญิงคนนั้นหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ

แต่ อาศัยแสงจากดวงจันทร์ ขณะที่เฉินเกอเห็นหน้าชายหญิงอย่างชัดเจน

สั่นไปทั้งตัว!

เป็นหยางเสว่!

ดวงตาของเฉินเกอแดงขึ้นมาทันที ดูเร็กซ์ที่ถืออยู่ในมือ หล่นลงบนพื้นอย่างแรง!

หยางเสว่ เป็นแฟนเก่าของเฉินเกอทั้งสองเลิกกันได้เพียง3วัน แน่นอนว่า หยางเสว่เป็นคนบอกเลิกเฉินเกอ

ตอนที่บอกเลิก หยางเสว่บอกว่าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ผลสรุปว่า เพิ่งจะผ่านไปแค่3วัน เธอก็ถูกนัดออกมาที่สถานที่ทำการบ้านท่ามกลางเสียแล้ว!

ส่วนการปรากฏตัวของเฉินเกอเห็นได้ชัดว่าทั้งสองต่างก็สังเกตเห็นแล้ว

แต่ละคนสีหน้าดูไม่จืดเลย

หยางเสว่รีบดึงชายกระโปรงที่กำลังจะสูงถึงเอวของตัวเองลงมาอย่างเร่งรีบ ปิดต้นขาที่ขาวจั๊วะเอาไว้

“เฉินเกอ......ทำไมถึงเป็นนาย? นายนาย......นายอย่าเข้าใจผิด ฉันกับลู่หยางกำลัง......”

หยางเสว่พูดด้วยความร้อนรนเล็กน้อย อย่างน้อยเธอก็ยังรู้จักละอายใจบ้าง รีบก้มหน้าลง

ส่วนด้านข้าง ทายาทเศรษฐีที่ชื่อว่าลู่หยางเขาก็ปล่อยหยางเสว่ออก มองดูดูเร็กซ์ที่เฉินเกอทำหล่นลงบนพื้น ลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะเสียงดัง:

“แม่งเอ้ย สวี่ตงรู้จักแกล้งกันนี่นา ผมให้เขาเอาดูเร็กซ์มาให้ผม คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้นายเอามา ตื่นเต้น น่าตื่นเต้นจริงๆเลย!”

ลู่หยางก็เป็นทายาทเศรษฐีคนหนึ่งเช่นกัน เฉินเกอรู้จักเขา เป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวของสวี่ตง ที่บ้านเปิดภัตตาคารหลายแห่ง ปกติมาเรียนก็ขับBMW ซีรีส์3 มา

และเมื่อได้ยินคำพูดของลู่หยาง เฉินเกอกำหมัดไว้แน่นมาก

ที่แท้ สวี่ตงจงใจแกล้งตัวเอง!

แม้กระทั่ง หยางเสว่เลิกกับตัวเอง จากนั้นก็อยู่ด้วยกันกับลู่หยางเพื่อนของเขา ณ ตรงนี้......ก็น่าจะมีเงาของสวี่ตงด้วยเช่นกัน!

“เสว่เสว่ ผมรู้ว่าเธอไม่ชอบที่ผมยากจน แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนประเภทนี้มั้ง เธอไม่รู้หรอว่าเขาเปลี่ยนแฟนมาแล้วกี่คน?”

เฉินเกอตะคอก

เขารักผู้หญิงคนนี้มาก รักจนจะเป็นจะตาย