ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 161

บทที่ 161 เช็คอาการที่โรงพยาบาล

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา เหล่าบรรดาผู้คนรวมทั้งเฉินเกอ ก็ได้รู้สักทีว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของหานเฟยเอ๋อเป็นใครสักที เมิ่งไฉ่หรูอย่างนั้นหรือ!

“อาจารย์ที่ปรึกษา!”

ในขณะที่ผู้คนต่างนิ่งอึ้งนั้น เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทั้งคู่ตะโกนเรียกชื่อกันอย่างสนิทสนม

ใช่สิ ต้องตกใจอยู่แล้ว ทุกคนรับรู้แค่ว่าปกติเมิ่งไฉ่หรูชอบแต่งตัว รสนิยมสูง แถมยังไม่มีแฟนอีกต่างหาก

แต่ทว่า ไม่มีใครคาดคิด เมิ่งไฉ่หรูกลับรู้จักเจ้าของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปอย่างหลี่เฟยหง

แถมหลี่เฟยหงยังนอบน้อมต่อเธออีก

น่าประหลาดใจเสียจริง!

สำหรับเรื่องของหานเฟยเอ๋อและเมิ่งไฉ่หรู ต้องเริ่มจากคืนที่เฉินเกอไปช่วยเมิ่งไฉ่หรูที่บาร์แห่งใหม่

คืนนั้น เฉินเกอสั่งให้หลี่เฟยหงไปส่งเธอ

ในขณะที่เมิ่งไฉ่หรูอยู่บนรถ เห็นว่าเฉินเกอลืมที่ชาร์ตแบตรเอาไว้

เธอตกใจมากในตอนนั้น

หรือว่าเป็นเฉินเกอหรือที่ช่วยตนเอาไว้?

กระทั่งเมิ่งไฉ่หรูกลับมายืนยันที่บ้าน

ดีที่หานเฟยเอ๋อกลับมาจากการไลฟ์สดแล้ว

เธอสังเกตเห็นมีคนรับส่งเมิ่งไฉ่หรู เธอตกใจแทบแย่เช่นกัน

เธอถามอาจารย์ที่ปรึกษาด้วยความรีบร้อน

เมิ่งไฉ่หรูจึงอธิบายกับเธออย่างเรียบง่าย แน่นอน เธอประกาศกับหานเฟยเอ๋อทีหลังว่ามีเรื่องอะไรที่ถนนการค้าจินหลิงให้หาเธอได้เลย

เพราะมัวครุ่นคิดเรื่องของเฉินเกอ จึงรีบกลับที่พัก

แต่คำตอบที่ได้รับนั้น หลี่เฟยหงรับรู้กระบวนการของเฉินเกออยู่แล้ว เพราะเหตุนี้ เมิ่งไฉ่หรูจึงไม่สงสัยอะไรต่อ

แน่นอน เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหลอก

ประมาณอาทิตย์ที่แล้ว เมิ่งไฉ่หรูกับหานเฟยเอ๋อไปซื้ออุปกรณ์แต่งหน้าที่ถนนการค้าจินหลิง

จากนั้นได้เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย จึงโทรหาหลี่เฟยหง หลี่เฟยหงรีบนำลูกน้องหลายคนซัดเจ้าของอย่างแรง

เมิ่งไฉ่หรูสะใจเป็นที่สุด หานเฟยเอ๋อชื่นชมเมิ่งไฉ่หรูอย่างมาก

มีแบล็คอยู่ข้างหลังแบบนี้สะใจเป็นบ้า

ฉะนั้น วันนี้หลังกลับจากมีเรื่อง หานเฟยเอ๋อโทรไปหาเมิ่งไฉ่หรูเป็นเวลาแรก

จึงเกิดเหตุการณ์วันนี้ขึ้น

ส่วนหลี่เฟยหงเกรงว่าจูเจียงจะไม่รู้จัก จึงกระซิบบางอย่างที่ข้างหูเขาเบาๆ

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของจูเจียงนั้นซีดเผือด

เช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับตนแน่!

“เฟยเอ๋อ? ถูกทำร้าย? หวงเหมาอีก ถูกพวกเขาทำร้ายเหมือนกันหรือ?”

เมิ่งไฉ่หรูจ้องมองไปที่หานเฟยเอ๋อ ด้วยท่าทางสงสัย

อันที่จริงแล้ว หานเฟยเอ๋อไม่รู้เรื่องที่เมิ่งไฉ่หรูแอบติดต่อกับผิงผัน ทั้งหมดนี้ ตามจริงเป็นหานเฟยเอ๋อที่มอบให้ตน ต้องดีกับเธอมากกว่าอยู่แล้ว

”ใช่พี่เมิ่ง!”

หานเฟยเอ๋อเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“ไอสารเลว ใครเป็นคนทำ กระทืบมันกลับไป!” เมิ่งไฉ่หรูเอ่ยพลางกอดอกเอาไว้

เพี๊ยะ!

พั๊วะ!

หานเฟยเอ๋อตรงเข้าไปตบเข้าฉาดที่เบ้าหน้าจูเจียง ดวงตาจูเจียงแดงก่ำ แต่นึกถึงประโยคหลี่เฟยหงเมื่อครู่ กลับไม่กล้าแม้หายใจ

สำหรับหวงเหมา เขาคลานลุกขึ้นหยิบขวดเหล้าฟาดเข้าที่หัวของไอ้คนที่ต่อยเขา

สะใจจริงๆ สะใจที่สุด

นักเรียนกลุ่มหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

ส่วนจูเจียงนั้นแทบยืนไม่อยู่ ฟันที่แตกละเอียดไหลลงสู่กระเพาะ แถมยังต้องขอโทษขอโพยอีก

ความรู้สึกเสมือนเขาตักอุจจาระขึ้นมากองหนึ่ง จากนั้นยื่นลิ้นลิ้มรสชาติแล้วต้องเอ่ยว่าหอมหวานด้วยความอดกลั้น

กระทั่งเรื่องราวจบลง หลี่เฟยหงจึงลาจากไป

เขาทำทั้งหมดนี้ ก็เพื่อเอาอกเอาใจคุณชายเฉินล้วนๆ

ทว่าคุณชายเฉินกลับนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเรื่องราวทั้งหมด

“อาจารย์ที่ปรึกษาเท่ระเบิด!”

เหล่าผู้ชมตะโกนเฮอย่างยินดี

พลางยกเหล้าขึ้นแสดงความยินดีกันทั่วหน้า