ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 160

บทที่ 160 สายของหานเฟยเอ๋อ

"หา? พี่เฟยเอ๋อ อย่างนั้นคุณควรรีบโทรหาผู้บริหารระดับสูงของบริษัทของคุณเถอะ ยังมียังมี รีบติดต่อพี่ผิงผันโดยเร็ว! "

มีหญิงสาวพูดขึ้นอย่างกังวล

ยังไงเสียก็เป็นผู้หญิง เมื่อได้ยินว่าจะมีคนมาปิดล้อม ไม่รู้ว่าจะทะเลาะวิวาทกันหรือเปล่า ดังนั้นจึงเป็นกังวลขึ้นมา

"หึ กลัวอะไรกับพวกสัตว์หน้าขน ฉันไม่ต้องการใครทั้งนั้น หากจิ่วเจียงคนนั้นกล้ามาปิดล้อมฉันที่ตี้หวางจริง เชื่อไหมว่าฉันจะให้เขาเดินมาแต่คลานกลับไป? นั่นเป็นเพราะพวกเราสนิทกับคนๆ หนึ่งเป็นอย่างดี แม้แต่เจ้าของของตี้หวางเองก็กลัวเธอ! ฮ่าฮ่านี่คืออาณาเขตของเรา! "

หานเฟยเอ๋อเท้าเอวของเธอแล้วหัวเราะ

เฉินเกอตะลึงไป แย่แล้ว? หรือว่าตัวตนของเขาจะต้องถูกเปิดเผยแล้ว?

"หา คนนั้นเป็นใคร? "

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพวกเขาทุกคนล้วนคุ้นเคย พวกตู้เยว่จึงอยากรู้อยากเห็นอย่างยิ่ง

"หึ ไม่ต้องถามแล้ว ฉันก็แค่บอกกับพวกเธอว่าไม่ต้องกลัว ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของฉัน พวกเราสมควรกินและดื่มเต็มที่! "

หานเฟยเอ๋อกล่าว

หวงเหมาและคนอื่นๆ ก็เริ่มเปิดขวดไวน์อย่างตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน

ทุกคนรื่นเริงกันอย่างสนุกอย่างยิ่ง

ในทางกลับกัน เฉินเกอกลับรู้สึกกังวลเล็กน้อย

หานเฟยเอ๋อเหลิงเกินไป จนแทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

เฉินเกอรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง ต้องดูแล้วว่าเขาควรหาเวลาคุยกับแอพสตูดิโอเชาฟ๋านสักหน่อย เหยียบเธอลงมาบ้าง

ในขณะที่กำลังคิด เสียงปังก็ดังขึ้น

ประตูห้องส่วนตัวถูกคนเตะให้เปิดออก

จากนั้นผู้คนจำนวนมากก็เข้ามา

มันมีมากกว่า 30 คน.

"ทำบ้าอะไร! "

หวงเหมาเองก็ตะลึงไปในตอนแรก จากนั้นก็ด่าขึ้นทันที

จากนั้นเขาก็ถูกคนหนุ่มหลายคนก็ถูกดึงผม และถูกขวดเบียร์กระแทกลงบนหัวและล้มไปบนพื้นทันที

“กรี้ด!”

สาวๆ กรีดร้องขึ้นมาทันที

"ทุกคนอย่าขยับ! "

มีคนหนุ่มบางคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าข่มขู่

ต้องรู้ด้วยว่า โดยปกติแล้วพวกผู้หญิงเหล่านี้ก็เคยเห็นการต่อสู้กันมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นที่รุนแรงขนาดนี้อีกทั้งยังมีคนมากมาย

ทั้งหมดตรงไปตรงมาอย่างยิ่ง มาถึงก็ลงมือทันที ดังนั้นจึงหวาดกลัวขึ้นมา

"พวกนายกำลังทำอะไร? รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน และฉันเป็นใคร"

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ตอนนี้แม้แต่หานเฟยเอ๋อก็ยังรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

ไม่ว่าจะเก่งกาจแค่ไหน แต่ถูกคนล้อมเอาไว้แบบนี้ ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกลนลานได้

จากนั้นก็มีคนเอ่ยขึ้น

"แน่นอนว่าฉันต้องรู้ว่าเธอเป็นใคร หานเฟยเอ๋อไง โด่งดังไม่น้อยนี่ ฮ่าฮ่า เธอบอกเองไม่ใช่หรือไงให้ฉันมาล้อมเธอ ตอนนี้ฉันมาแล้ว เป็นไงเฟยเอ๋อ ดูสิว่าฉันสนับสนุนเธอแค่ไหน จะไม่ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยหรือ?”

ชายร่างท้วมอายุ 38-39 ปียืนขึ้นและเอ่ยหัวเราะเยาะ

ในบรรดาคนทั้งหมดในกลุ่มนี้ เขาสวมใส่เสื้อผ้าสบายที่สุด เป็นเพียงแค่เสื้อยืดตัวหนึ่ง

ส่วนบนแขน สักรูปวาดมังกรเอาไว้ เมื่อเห็นก็ดูออกทันทีว่าเป็นนักเลง

"นายคือจิ่วเจียง?”

ทันทีที่นึกคิดหานเฟยเอ๋อรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นใคร

“นายกล้ามาปิดล้อมฉันที่ตี้หวางจริงๆ เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะหาคนมาจัดการนาย!”

หานเฟยเอ๋อตะโกนกลับอย่างไม่ยอมเผยความอ่อนแอ

ส่วนจิ่วเจียง สีหน้าของเขาไม่มีความหวาดกลัวลังเลใดๆ เขาทำแค่เพียงเดินไปหาหานเฟยเอ๋อด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

จากนั้น...

เสียงเพี๊ยะดังขึ้น หลังมือก็ตบมาที่ใบหน้าของหานเฟยเอ๋อ

หานเฟยเอ๋อถูกตบจนล้มลงไปนั่งบนโซฟา

“บ้าเอ้ย หญิงสารเลว คิดว่าตัวเองโด่งดังแล้วจริงๆ ตอนแรกฉันเห็นเธอหน้าตาไม่เลว ดังนั้นถึงได้ลงเงินไปเล็กน้อยเพื่อหยอกล้อเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าดูหมิ่นและดูถูกฉันมากขนาดนี้ ฮ่าฮ่า วันนี้เธอไม่ต้องรีบหาคนมาจัดการฉัน รอให้ฉันจัดการกับเธอก่อนแล้วกัน! "