ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 168

บทที่ 168 นายจะพาพวกเราไปไหน

“ข่าวใหญ่อะไรครับ”

เฉินเกองุนงง แต่เพียงได้ยินว่าพี่สาวจะมา มาคิดดูว่าตั้งแต่หนึ่งปีที่แล้ว พี่สาวและพ่อแม่เพื่อใช้หนี้ ก็ไปทำงานต่างประเทศไม่ได้พบกันอีก เฉินเกอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

แน่นอน ไปทำงานต่างประเทศเป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมาโกหกตนเอง

“ฮ่าๆ ถึงตอนนั้นนายก็รู้เองแหละ เอาล่ะ เธอรีบทานข้าวเถอะ”

ตู๊ดตู๊ด....

พูดจบ เฉินเสี่ยวก็ตัดสาย

และใบหน้าของหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่งซีดเขียวเล็กน้อย “คุณชายเฉิน ประธานใหญ่เฉินเสี่ยวจะมาหรอครับ”

“อืม ใช่ อีกสามวัน ไม่รู้เรื่องอะไร”

เฉินเกอเอ่ยบอก

แต่ดูสีหน้าของหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่งสิ เหมือนจะตกใจ พวกเขากลัวพี่สาวมาก

ต่อมา เฉินเกอก็ทานไปคุยไปกับหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่ง

ไม่นาน เวลาสามสี่ชั่วโมงก็ล่วงเลยไป

“เฉินเกอไปไหน”

ตอนนั้น หานเฟยเอ๋อโทรหาเฉินเกอ

น้ำเสียงไม่พอใจ

เฉินเกอเพียงมอง นี่มันเกือบสองทุ่มแล้ว

วิลล่าสปามีกฎ ธรรมดาเมื่อถึงตอนค่ำ จะเสียงดังไม่ได้ ไม่งั้นคงไม่ต้องเหมือนครั้งที่แล้วที่ดาราดังแอบอาบน้ำแล้วเกือบทะเลาะกันกับเฉินเกอ

ยิ่งไปกว่านั้นหานเฟยเอ๋อก็จัดงานเลี้ยงแบบนี้อีก

“อ้อ อ้อ เดี๋ยวฉันขับรถไป”

เมื่อวางสาย เฉินเกอจึงขับรถ ค่อยไปรับพวกหานเฟยเอ๋อที่จะกลับ

“ว้าว เฉินเกอนายตั้งใจหรือเปล่า ฉันบอกกับนายว่ายังไง เมื่อถึงเวลาใกล้จะกลับ นายเอารถมาจอดรอไว้ก่อน แล้วไงล่ะ นายก็ไม่เห็นแล้ว”

พอขึ้นรถ หายเฟยเอ๋อก็ด่าอย่างไม่เกรงใจ

“ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจนะ เธอก็ไม่ให้ฉันเข้าไปนี่ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอจะเลิกตอนไหน” เฉินเกอบอกอย่างช่วยไม่ได้

“นาย นาย นาย เพราะประโยคนี้ของนาย ค่าจ้างวันนี้ห้าพัน หักนายสองพันห้า”

ตู้เยว่เอ่ยขึ้นในตอนนั้น

“หึ ไม่ได้เรื่อง เสียการจริงๆเลย”

หานเฟยเอ๋อโกรธจนหน้าอกกระเพื่อม

ใช่ ตอนที่กำลังจะกลับ คนขับรถคนอื่นมารอที่หน้าประตูกันหมด แล้วของตัวเองล่ะ เดินไปที่รถด้วยตัวเองแล้วยังไม่พบคนอีก เหอะ ขายหน้าที่สุด”

“ฉันจะไปส่งพวกเธอที่โรงเรียนก่อน แล้วค่อยเอารถไปคืน”

เฉินเกอบอกเสียงเรียบ

“กลับโรงเรียน กลับทำไม วันนี้ยังเที่ยวไม่สุดเลย เราจะไปร้องเพลงที่ตี้หวางKTV จะไปร้องทั้งคืนใช่ไหมเฟยเอ๋อ”

ตู้เยว่ด่าไปหนึ่งประโยค

ความจริงวันนี้เที่ยวจนสุดแล้ว วิลล่าสปาก็เห็นแล้ว แต่ว่า รวมทั้งเมิ่งไฉ่หรูเองก็คิดว่ายังเที่ยวไม่พอ

โดยเฉพาะเมิ่งไฉ่หรู วันนี้คณะบริหารบริษัทของหานเฟยเอ๋อเขามาชนแก้วกับเธอด้วยหลายคน แถมยังขอวีแชทบ้างอะไรบ้าง

หากเป็นเมื่อก่อน เมิ่งไฉ่หรูแน่นอนว่ายินยอมอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้ตัวเองมีหนุ่มน้อยผิงผันแล้ว หัวใจของเธอก็ปิดแล้วเช่นกัน

แต่ในใจกลับรู้สึกดีมาก

“อืม ไปส่งพวกเราที่ตี้หวางKTV แล้วค่อยเอารถไปคืนเถอะ”

เมิ่งไฉ่หรูเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

เฉินเกอทำได้เพียงทำตามคำสั่งของพวกเขา แล้วค่อยเรียกแท็กซี่กลับโรงเรียนเอง

“นี่ พวกเธอว่า คนอย่างเฉินเกอ ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงจะยอมคบกับเขา”

ในห้องวีไอพี เหล่าสาวๆพากันพูดคุยดื่มและฟังเพลงอย่างสนุกสนาน

เวลานี้ ไม่รู้จะคุยอะไรดี จึงโยนหัวข้อไปที่เฉินเกอ

“เหอะเหอะ อย่างที่เคยบอก คนอย่างเขาคงหาแฟนไม่ได้ ถึงอนาคตจะได้แต่งงานมีภรรยา ก็คงหาคนสวยๆไม่ได้แน่นอน หรือถ้าจะสวยก็คงจะเป็นแม่หม้ายทำนองนั้น เหตุผลนั้นง่ายมาก หนึ่งคือเขาไม่มีเงิน สองน่ะหรอ กระจอกไง”

หานเฟยเอ๋อดื่มไปไม่น้อย คำพูดคำจาจึงมีความกล้าขึ้นมาก

“ไม่นะ เฉินเกอมีแฟนแล้ว พวกเธออาจจะไม่รู้ เป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งในสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียงเลยนะ”

หม่าเสี่ยวหนานได้ยินพวกเขาพูดให้เฉินเกอแบบนั้น รู้สึกอึดอัดบ้างเล็กน้อย

“นี่ อย่างเสว่คนก่อนสวยไม่สวยล่ะ สุดท้ายเป็นยังไง” ตู้เยว่บอกเย้ยหยัน

“ใช่ ใช่ เฟยเอ๋อเธออยากได้แฟนแบบไหนหรอ”

ตู้เยว่เปิดช่องถามอีกครั้ง

“ฉันหรอ แน่นอนว่าต้องเทพบุตรหน่อย หนึ่งคือต้องหล่อ สองต้องเลี้ยงฉันได้ ข้อสามหรอ เขาต้องเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวยสักตระกูล ข้อสี่หรอ เขาต้องดี ข้อห้า เขาต้องยอมจ่ายเงินเพื่อฉันได้ ข้อที่หก.......”