ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 197
บทที่ 197 เคยรักมาก่อน
“เฉิน……เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ？”
หวงหยงหาวและไป๋เสี่ยวเฟยพวกเขาถึงกับผงะไปพร้อมๆกัน
ไม่มีใครคาดว่าคุณชายเฉินก็มาด้วย
อีกอย่างหวงหยงหาวเกือบจะตะโกนออกมาว่าพี่ชาย
ดังนั้น กลุ่มคนรวยรุ่นที่สองกลุ่มนี้จึงเดินเข้าไปล้อมรอบเฉินเกออย่างตื่นเต้น
what？
ผู้คนที่รอดูเหตุการณ์อยู่ต่างก็พากันตะลึงไปหมด
“เออ……นี่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เดิมทีพวกคุณมาเที่ยวก็เพื่อที่จะมาหาความสุข อีกอย่างพวกคุณก็ไม่มีใครที่ขาดเงินค่าซ่อมรถแค่นี้หรอก เอาอย่างนี้เรื่องนี้พอแค่นี้เถอะ ควรไปเที่ยวเล่นยังไงก็ไปเที่ยวเล่นต่อ！”
เฉินเกอยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“ใช่ใช่ใช่ เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอพูดถูก ใช่แล้ว เดิมทีพวกเรามาก็เพื่อที่จะมาหาความสุข ทำไมถึงต้องมายุ่งกับความโชคร้ายนี้ด้วยล่ะ！ฮ่าๆๆ อย่างนั้นเพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ เรื่องนี้ก็พอแค่นี้เถอะ อีกเดี๋ยวเข้าไปดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้วเถอะ？”
หวงหยงหาวลูบท้องของตัวเองและยิ้มอย่างเขินๆ
“ได้ เดี๋ยวผมไปหาพวกคุณแล้วดื่มด้วยกันสักหน่อย！”
ตบไหล่ของไป๋เสี่ยวเฟยพวกเขาแล้วเฉินเกอก็พูดอย่างยิ้มๆ
“ลาก่อน เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ！”
“ลาก่อน เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ！”
“……”
คนรวยรุ่นที่สองคนอื่นๆที่เหลือ กลับไม่กล้าที่จะพูดเล่นเฮฮากับเฉินเกอ เพียงแค่โค้งคำนับเพื่อกล่าวคำอำลา
ทำให้ผู้คนที่มุงดูอยู่ด้านข้างนั้นยิ่งอึ้งเข้าไปอีก
แม่ง นี่มันอะไรกัน
หลังจากรอจนกระทั่งหวงหยงหาวพวกเขาจากไป หลายๆคนก็ยังไม่สามารถตั้งตัวมาได้
คนแรกคือลี่เม่ยหวังเลี่ยงและแม่ของลี่เม่ยพวกเขา
พูดตามความจริง ตั้งแต่แรกไม่เคยมีใครเอาเฉินเกอคนนี้ไว้ในสายตา เพราะคิดว่าเป็นเพียงคนที่ชอบกินฟรีดื่มฟรีกระจอกๆคนหนึ่งเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้จักกับคุณชายร่ำรวยเยอะขนาดนั้น？
เพียงสองสามประโยคก็จัดการกับคุณชายร่ำรวยเหล่านั้นได้แล้ว？
อีกอย่างคนเหล่านั้น ดูเหมือนจะกลัวเขาด้วยเหมือนกัน
ลี่เม่ยพวกเขาต่างพากันประหลาดใจ
แม้ในขณะนี้แม่ของสวีเสียก็มองเฉินเกอด้วยความชื่นชมและอดไม่ได้ที่จะยืนใกล้เฉินเกอเข้าไปอีกนิด
ดูเหมือนกำลังจะบอกคนอื่นๆว่า ฮึฮึ นี่คือเพื่อนที่ดีของแฟนของลูกสาวฉันไม่ใช่เพื่อนที่ดีของแฟนลี่เม่ย ฮึฮึ！
และที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือหลี่ชือหานและเฉินหลินในตอนนี้แล้ว！
ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าการคาดเดาบางอย่างจะได้รับการยืนยันแล้ว
ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวทั้งสองซีดเผือดไปทันที
ดูเหมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เรื่องที่เฉินเกอไม่ธรรมดาจริงๆ นั้นเป็นความจริงๆ！
และดูเหมือนว่าจะสุดยอดกว่าติงห้าวมาก
คุณลองคิดดูสิ คุณชายร่ำรวยพวกนั้นไม่ยอมรับในตัวติงห้าวเลย แต่กับเฉินเกอกลับเคารพมากขนาดนี้
อีกอย่างสาวน้อยนั้นละเอียดอ่อนมากๆ พวกเธอมองเห็นอย่างชัดเจน เมื่อกี้มีคุณชายร่ำรวยไม่กี่คนยังโค้งคำนับและกล่าวคำอำลาต่อเฉินเกออีกด้วย！
นี่มันสุดยอดจริงๆ！
บรรยากาศอึดอัดขึ้นมา
เฉินเกอเพียงแค่ยิ้มอย่างอึดอัดวางตัวไม่ถูกและพูดว่า：“เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว เราไปเล่นกันต่อเถอะ！”
หลังจากพูดจบก็ได้พาหยางฮุยพวกเขาเดินไปด้านหน้าโดยไม่สนใจอะไร
“เห้ย หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน？”
“ไม่รู้เหมือนกัน？ดูท่าแล้วจะยอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว！”
“คุณชายเยอะขนาดนี้ยังต้องดูสีหน้าของเขา เดาว่าน่าจะเป็นคนใหญ่คนโต！”
คนกลุ่มหนึ่งต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมาทันที
“เฉินเกอ คุณ……คุณดื่มชานมไหม？ฉันจะไปซื้อชานมให้คุณ……”
เพื่อนสนิทคนหนึ่งของลี่เม่ยพูดอย่างเขินอายในเวลานี้
“ขอบคุณ ผมไม่กระหายน้ำ！”เฉินเกอตอบกลับ
“เหอะๆ คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนซื้อชานมให้เสี่ยวเกอ เขาก็ต้องดื่มงั้นหรือ？”
เฉินหลินมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นชานมที่เธอยังไม่ได้ดื่มให้กับเฉินเกอ
“เสี่ยวเกอ ดูคุณสิ ริมฝีปากของคุณแห้งเล็กน้อย จะไม่กระหายน้ำได้อย่างไร คุณหน่ะ ประมาทเกินไป ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย！”
เฉินหลินพูดอย่างกระตือรือร้น
มองผ่านๆแล้วอาจจะแค่ต้องการตอกกลับผู้หญิงคนนั้น แต่ความเป็นจริงแล้วตัวเองแค่ต้องการแสดงต่อหน้าเฉินเกอเท่านั้น
เมื่อก่อนเคยมีการเข้าใจผิดกับเฉินเกอเล็กน้อย แต่ตอนนี้เฉินหลินจำเป็นต้องแก้ไขให้ได้เลย！
ส่วนเฉินเกอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
โชคดีที่ในเวลานี้ โทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา
หลี่เจิ้นกั๋วเป็นคนโทรมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！