ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 197

บทที่ 197 เคยรักมาก่อน

“เฉิน……เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ?”

หวงหยงหาวและไป๋เสี่ยวเฟยพวกเขาถึงกับผงะไปพร้อมๆกัน

ไม่มีใครคาดว่าคุณชายเฉินก็มาด้วย

อีกอย่างหวงหยงหาวเกือบจะตะโกนออกมาว่าพี่ชาย

ดังนั้น กลุ่มคนรวยรุ่นที่สองกลุ่มนี้จึงเดินเข้าไปล้อมรอบเฉินเกออย่างตื่นเต้น

what?

ผู้คนที่รอดูเหตุการณ์อยู่ต่างก็พากันตะลึงไปหมด

“เออ……นี่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เดิมทีพวกคุณมาเที่ยวก็เพื่อที่จะมาหาความสุข อีกอย่างพวกคุณก็ไม่มีใครที่ขาดเงินค่าซ่อมรถแค่นี้หรอก เอาอย่างนี้เรื่องนี้พอแค่นี้เถอะ ควรไปเที่ยวเล่นยังไงก็ไปเที่ยวเล่นต่อ!”

เฉินเกอยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

“ใช่ใช่ใช่ เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอพูดถูก ใช่แล้ว เดิมทีพวกเรามาก็เพื่อที่จะมาหาความสุข ทำไมถึงต้องมายุ่งกับความโชคร้ายนี้ด้วยล่ะ!ฮ่าๆๆ อย่างนั้นเพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ เรื่องนี้ก็พอแค่นี้เถอะ อีกเดี๋ยวเข้าไปดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้วเถอะ?”

หวงหยงหาวลูบท้องของตัวเองและยิ้มอย่างเขินๆ

“ได้ เดี๋ยวผมไปหาพวกคุณแล้วดื่มด้วยกันสักหน่อย!”

ตบไหล่ของไป๋เสี่ยวเฟยพวกเขาแล้วเฉินเกอก็พูดอย่างยิ้มๆ

“ลาก่อน เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ!”

“ลาก่อน เพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ!”

“……”

คนรวยรุ่นที่สองคนอื่นๆที่เหลือ กลับไม่กล้าที่จะพูดเล่นเฮฮากับเฉินเกอ เพียงแค่โค้งคำนับเพื่อกล่าวคำอำลา

ทำให้ผู้คนที่มุงดูอยู่ด้านข้างนั้นยิ่งอึ้งเข้าไปอีก

แม่ง นี่มันอะไรกัน

หลังจากรอจนกระทั่งหวงหยงหาวพวกเขาจากไป หลายๆคนก็ยังไม่สามารถตั้งตัวมาได้

คนแรกคือลี่เม่ยหวังเลี่ยงและแม่ของลี่เม่ยพวกเขา

พูดตามความจริง ตั้งแต่แรกไม่เคยมีใครเอาเฉินเกอคนนี้ไว้ในสายตา เพราะคิดว่าเป็นเพียงคนที่ชอบกินฟรีดื่มฟรีกระจอกๆคนหนึ่งเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้จักกับคุณชายร่ำรวยเยอะขนาดนั้น?

เพียงสองสามประโยคก็จัดการกับคุณชายร่ำรวยเหล่านั้นได้แล้ว?

อีกอย่างคนเหล่านั้น ดูเหมือนจะกลัวเขาด้วยเหมือนกัน

ลี่เม่ยพวกเขาต่างพากันประหลาดใจ

แม้ในขณะนี้แม่ของสวีเสียก็มองเฉินเกอด้วยความชื่นชมและอดไม่ได้ที่จะยืนใกล้เฉินเกอเข้าไปอีกนิด

ดูเหมือนกำลังจะบอกคนอื่นๆว่า ฮึฮึ นี่คือเพื่อนที่ดีของแฟนของลูกสาวฉันไม่ใช่เพื่อนที่ดีของแฟนลี่เม่ย ฮึฮึ!

และที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือหลี่ชือหานและเฉินหลินในตอนนี้แล้ว!

ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าการคาดเดาบางอย่างจะได้รับการยืนยันแล้ว

ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวทั้งสองซีดเผือดไปทันที

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เรื่องที่เฉินเกอไม่ธรรมดาจริงๆ นั้นเป็นความจริงๆ!

และดูเหมือนว่าจะสุดยอดกว่าติงห้าวมาก

คุณลองคิดดูสิ คุณชายร่ำรวยพวกนั้นไม่ยอมรับในตัวติงห้าวเลย แต่กับเฉินเกอกลับเคารพมากขนาดนี้

อีกอย่างสาวน้อยนั้นละเอียดอ่อนมากๆ พวกเธอมองเห็นอย่างชัดเจน เมื่อกี้มีคุณชายร่ำรวยไม่กี่คนยังโค้งคำนับและกล่าวคำอำลาต่อเฉินเกออีกด้วย!

นี่มันสุดยอดจริงๆ!

บรรยากาศอึดอัดขึ้นมา

เฉินเกอเพียงแค่ยิ้มอย่างอึดอัดวางตัวไม่ถูกและพูดว่า:“เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว เราไปเล่นกันต่อเถอะ!”

หลังจากพูดจบก็ได้พาหยางฮุยพวกเขาเดินไปด้านหน้าโดยไม่สนใจอะไร

“เห้ย หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน?”

“ไม่รู้เหมือนกัน?ดูท่าแล้วจะยอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว!”

“คุณชายเยอะขนาดนี้ยังต้องดูสีหน้าของเขา เดาว่าน่าจะเป็นคนใหญ่คนโต!”

คนกลุ่มหนึ่งต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมาทันที

“เฉินเกอ คุณ……คุณดื่มชานมไหม?ฉันจะไปซื้อชานมให้คุณ……”

เพื่อนสนิทคนหนึ่งของลี่เม่ยพูดอย่างเขินอายในเวลานี้

“ขอบคุณ ผมไม่กระหายน้ำ!”เฉินเกอตอบกลับ

“เหอะๆ คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนซื้อชานมให้เสี่ยวเกอ เขาก็ต้องดื่มงั้นหรือ?”

เฉินหลินมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นชานมที่เธอยังไม่ได้ดื่มให้กับเฉินเกอ

“เสี่ยวเกอ ดูคุณสิ ริมฝีปากของคุณแห้งเล็กน้อย จะไม่กระหายน้ำได้อย่างไร คุณหน่ะ ประมาทเกินไป ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย!”

เฉินหลินพูดอย่างกระตือรือร้น

มองผ่านๆแล้วอาจจะแค่ต้องการตอกกลับผู้หญิงคนนั้น แต่ความเป็นจริงแล้วตัวเองแค่ต้องการแสดงต่อหน้าเฉินเกอเท่านั้น

เมื่อก่อนเคยมีการเข้าใจผิดกับเฉินเกอเล็กน้อย แต่ตอนนี้เฉินหลินจำเป็นต้องแก้ไขให้ได้เลย!

ส่วนเฉินเกอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

โชคดีที่ในเวลานี้ โทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา

หลี่เจิ้นกั๋วเป็นคนโทรมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!