ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 198

บทที่ 198 ฉันอยากถามคุณเรื่องหนึ่ง

หลังจากที่หลุดพ้นจากจ้าวยีฟานได้อย่างยากลำบาก ทุกคนก็เริ่มเที่ยวเล่นกันรอบๆงานเฉลิมฉลอง

ส่วนเฉินเกอนั้น ก็ไม่สามารถทนต่อการซักถามของผู้คนได้แล้วจริงๆจึงหาข้ออ้างให้กับตัวเองแล้วหลบหนีออกมาก่อน

อย่างไรก็ทำตามเป้าหมายได้สำเร็จแล้ว แม่ของสวีเสีย ในตอนนี้นั้นมองหยางฮุยเหมือนดั่งของรักของหวงเลยทีเดียว

เฉินเกอนั่งแท็กซี่กลับโรงเรียนโดยตรง

“คนขับ จอดสักครู่！”

แต่ทันทีที่เขามาถึงประตูโรงเรียน เฉินเกอก็ได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าจึงบอกให้คนขับจอดรถ

ตอนนี้เกือบจะค่ำแล้ว

ก็ได้เห็นรถหรูสองสามคันจอดอยู่ริมถนนตรงประตูโรงเรียน

และเด็กผู้ชายหลายคนที่เหมือนนักเลงกำลังล้อมเด็กผู้หญิงที่ต้องการจะเข้าไปในโรงเรียน เห็นได้ชัดว่าพยายามขัดขวางเธอและไม่ปล่อยเธอไป

หญิงสาวดูโกรธมากและตบหน้าของเด็กชายไปหนึ่งที

พวกเขาก็กำเริบเสิบสานมากยิ่งขึ้น เหลือแค่ลงไม้ลงมือโดยตรงเท่านั้น

“เฮ้อ คุณชายร่ำรวยบางคนในตอนนี้ เห็นว่าที่บ้านรวยและมีอำนาจ จนเป็นคนนอกกฎหมายไม่เกรงกลัวกฎหมายเลย พ่อหนุ่ม ถ้าคุณฉลาดพอก็อย่าไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้เลย คนบางคนนั้นเราไม่สามารถที่จะทำให้ไม่พอใจได้！”

คนขับก็มองไปทางด้านนั้นและอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

ส่วนเฉินเกอยื่นแบงค์ร้อยให้โดยตรงแล้วพูดว่าไม่ต้องถอนและผลักประตูรถออกแล้วลงจากรถไป

เดินตรงไปทางหญิงสาวที่ถูกล้อมรอบไว้

คนขับอดไม่ได้ที่จะมองไปที่แผ่นหลังของเฉินเกอด้วยความเห็นใจ：“เฮ้อ พ่อหนุ่ม หวังว่าคุณจะโชคดีนะ！”

หลังพูดจบก็เหยียบคันเร่งแล้วขับรถออกไป

“คุณฉินหยาคุณอย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลย พี่ใหญ่ของเราบอกแล้วว่าวันนี้จะต้องเชิญคุณไปให้ได้ แค่ดื่มเหล้าสักแก้ว ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยใช่ไหม？”

นักเลงน้อยหลายคนอ้าแขนทั้งสองข้างและล้อมฉินหยาไว้เป็นครึ่งวงกลม

รอบๆมีคนเดินผ่านไปมา แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเรื่องแบบนี้

“พวกคุณหลีกไป ฉันไม่รู้จักกับพี่ใหญ่พวกคุณ！ทำไมถึงต้องไปดื่มเหล้ากับเขา！”

ฉินหยาด่าด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“เหอะๆ คุณฉินหยาพี่ใหญ่ของพวกเราก็คือเฉินเฉียงไง คุณน่าจะเคยได้ยินมาก่อน เมื่อพูดขึ้นมาคุณกับพี่เฉียงก็เป็นพรหมลิขิตจริงๆ ก่อนหน้านี้พี่เฉียงยังเคยพบคุณครั้งหนึ่งในการประชุมแลกเปลี่ยนด้านธุรกิจกัน และลืมคุณไม่ลงเลย แต่ก็ร้อนรนที่หาข้อมูลการติดต่อของคุณไม่เจอเลย！”

“แต่แล้วในวันนี้โชคชะตาก็มาถึง บนโทรศัพท์มือถือของเด็กชายคนหนึ่งดันมีรูปถ่ายของคุณ เมื่อสอบถาม แล้วก็ได้คำตอบจริงๆ พี่เฉียงของพวกเราได้จัดโต๊ะไว้ให้คุณโดยเฉพาะเลย ถ้าคุณไม่ให้เกียรติ พวกเราต้องแย่แน่ๆเลย！”

นักเลงทั้งหลายยิ้มและพูด

“ไสหัวไปซะ ฉันบอกว่าไม่ไปก็คือไม่ไป ถ้ายังแบบนี้อีก ฉันจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ！”

ฉินหยากัดริมฝีปากแล้วพูด

“อะแฮ่ม ในเมื่อคุณฉินหยาคุณไม่ไว้หน้าแบบนี้ พวกเราก็ไม่เกรงใจแล้ว ทำได้เพียงแค่บังคับคุณให้ไปเท่านั้นแล้ว แต่หลังจากที่คุณได้เจอกับพี่เฉียงของเราแล้ว คุณต้องหลงรักพี่เฉียงของเราแน่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า！”

“พวก เชิญคุณฉินหยาขึ้นรถ！”

หลังจากหัวหน้านักเลงพูดจบก็มีลูกน้องสองสามคนตรงมาข้างหลังและจับแขนของฉินหยาแล้วลากเข้าไปในรถ

“พวกคุณทำอะไร พวกคุณปล่อยฉันนะ！ช่วยด้วย！”

ฉินหยาตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

ดูเหมือนเธอจะเคยได้ยินมาว่าคนที่ชื่อเฉินเฉียงนั้น เป็นองค์กรที่เกี่ยวข้องกับแก๊งที่มีอำนาจด้านมืดมาก

นอกจากนี้ยังเป็นคุณชายที่เสเพลไร้ศีลธรรมอีกด้วย

เรื่องที่เคยทำนั้น น่าขยะแขยงมากจนเกินคำบรรยาย

ฉินหยาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้สนใจในตัวเธอ แต่ถ้าโดนเขาจับตัวไป ผลที่ตามมาก็สามารถจินตนาการได้เลย！

ในใจกำลังดิ้นรนอย่างสิ้นหวังในตอนนี้

ปั้ง！ปั้ง！ปั้ง！ปั้ง！

และในเวลานี้

ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นหลายครั้งติดต่อกัน！

จากนั้นก็เห็นว่าบนหัวของนักเลงทั้งสี่คนนั้นถูกทุบจนแตก

เต็มไปด้วยเลือด

และคนที่วิ่งตรงทานั้นแน่นอนว่าคือเฉินเกอ

หลังจากที่เขาเห็นว่าหญิงสาวที่ถูกลวนลามคือฉินหยาแล้ว ลงจากรถแล้วหากิ่งไม้ที่แข็งแรงและหนาสองท่อนจากข้างถนน และไม่กลัวว่าจะมีคนเสียชีวิตหรือไม่