ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 222

บทที่ 222 ความน่าเกรงขามของลี่เหวินหยาง

เมื่อเฉินเกอจอดรถเสร็จในลานจอดรถ แล้วเข้ามาถึงในห้องส่วนตัวเพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ก็มาถึงแล้ว

วันนี้มีคนมาประมาณยี่สิบกว่าคน ทั้งชายและหญิง ดูคึกคักยิ่งนัก

โต๊ะที่จองก็ใหญ่มากด้วย

เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่แค่ทักทายกับเฉินเกอสั้นๆเท่านั้น จากนั้นก็ไปคุยกันของใครของมัน

ยังไงแล้วในสายตาของพวกเขา เฉินเกอก็เป็นเพียงไอ้ยากจนเท่านั้น เลยถูกทุกคนเพิกเฉยและดูหมิ่นเป็นธรรมดา

แต่สิ่งที่ทำให้เฉินเกอประหลาดใจก็คือ

งานเลี้ยงรุ่นในครั้งนี้ เฉินหลินกับหลี่ชือหานทั้งสองกลับไม่ได้มา

“เฮ้ย ใช่แล้ว พี่เหวินหยาง เฉินหลินกับหลี่ชือหานทำไมไม่มา? บอกว่าจะมาไม่ใช่หรอ?”

ก็มีคนสงสัยเหมือนกับเฉินเกอด้วย เลยถามขึ้น

ลี่เหวินหยางยิ้มเล็กน้อย “พวกเธอสองคนมาไม่ได้แล้ว เหอะๆ ตอนนี้พวกเธอไม่ใช่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไต่เต้าขึ้นไปเหนือชั้น มีที่พึ่งใหญ่โต มีความสามารถมากที่สุดในกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเรา เฮ้ย งานเลี้ยงเล็กๆแบบนี้ คงจะไม่เข้าร่วมแล้ว!”

“ห๊า? ให้ตายเถอะ ไม่ใช่มั้ง? รีบเล่ามาพี่หยาง เกิดอะไรขึ้น?”

มีคนสงสัยแล้ว

ในตอนนี้ เจียงเฉว่ฉิง นั่งลงข้างๆลี่เหวินหยาง

ในเวลานี้ก็ได้ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ตอนนี้ หลี่ชือหานได้หาแฟนที่ยอดเยี่ยมมากในจินหลิง ในโซเชี่ยล หยุนเหมิงชานทัวริสเอนเตอร์เทนเมนท์ซิตี้ พวกคุณรู้หรือเปล่า?”

ลี่เหวินหยางจุดบุหรี่ขึ้น แล้วพูดขึ้น

“ก็ต้องรู้แน่นอนสิ ให้ตายเถอะ อนาคตเขาหยุนเหมิงจะกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและอาหาร เมืองแห่งวัฒนธรรม ใครจะไม่รู้บ้าง!”

“เหอะๆ แฟนของชือหาน ก็คือคนในหมู่บ้านเขาหยุนเหมิง ตอนนี้รื้อถอนแล้ว รื้อถอนไปหลายบ้าน และบ้านของเขาอยู่ที่ถนนการค้าเมืองวัฒนธรรมการท่องเที่ยวเขาหยุนเหมิง และยังได้สร้างร้านค้าด้วย อนาคตสามารถสร้างรายได้มหาศาลเกินการคำนวณแล้ว!”

“พระเจ้า ยอดเยี่ยมขนาดนี้!”

ทุกคนฟังลี่เหวินหยางพูด ต่างก็ตกตะลึงกันหมด

“แฟนของเธอชื่อ ติงห้าว ตอนนี้มีชื่อเสียงมากในจินหลิง เมื่อเดือนที่แล้วมั้ง ตอนที่ฉันไปเที่ยวที่จินหลิง ก็เลยโทรหาชือหาน แฟนของเธอฉันได้เจอแล้ว ยังได้ทานอาหารด้วยกัน มี WeChatด้วย!”

ลี่เหวินหยางพูดอย่างภาคภูมิใจ

“โอ้โห พี่หยางสุดยอดมากจริงๆ!”

“เมื่อก่อนอยู่ในโรงเรียน พี่หยางกับพี่ลี่เชาก็เก่งมากในชั้นเรียนของเรา ดูสิพี่เชา พี่หยางก็สุดยอดมากขนาดนี้แล้ว พี่ก็ต้องรีบหน่อยแล้วนะ!”

มีผู้หญิงบางคนแกล้งพูดหยอกล้อลี่เชาที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ

ทำให้ลี่เชาอิจฉายิ่งนัก

ตามความจริง เมื่อเทียบกันแล้ว ตัวเองก็ด้อยกว่าลี่เหวินหยางจริงๆ

โดยเฉพาะในตอนนี้ ลี่เหวินหยางรู้จักคนในจินหลิงมากมาย ส่วนตัวเองก็แค่มีเส้นสายในองค์กรสาธารณสุขเท่านั้น

ทำให้รู้สึกร้อนรนเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ

รู้สึกเสียหน้าจนไม่เหลืออะไรเลย

“อย่าพูดแบบนี้สิ ลี่เชาก็เก่งมากเลยนะ คนในครอบครัวของคุณทำงานที่เกี่ยวข้องในโรงพยาบาล ก็สามารถหาลี่เชาได้เลย ฮ่าๆ มาๆๆลี่เชา คุณนั่งตำแหน่งแขกกิตติมศักดิ์เลย!”

ลี่เหวินหยางนั่งในตำแหน่งเจ้าภาพ และเจียงเฉว่ฉิงนั่งทางด้านซ้ายมือของเขาในตำแหน่งรองแขกกิตติมศักดิ์ ตำแหน่งแขกกิตติมศักดิ์นี้ ต้องยกให้ลี่เชาอยู่แล้ว

“ไม่ได้ พี่หยาง ฉันคิดคุณนั่งตำแหน่งแขกกิตติมศักดิ์จะดีเสียกว่า เพราะตอนนี้คุณเก่งยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว และฉันพูดในที่นี้คำหนึ่ง บริษัทของพี่หยาง ครั้งนี้ก็ได้รับการลงทุนจากบริษัทดรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ้ปด้วย!”

ผู้ชายพูดแล้วยิ้มมองไปที่ลี่เหวินหยาง

มีคนประกาศเช่นนี้ ลี่เหวินหยางยิ่งโอ้อวดได้สะใจมากขึ้น

เพราะหลังจากทุกคนได้ยินแล้ว ดวงตาที่มองไปลี่เหวินหยางก็เบิกกว้างกันหมด

“เหอะๆ เป็นบริษัทในครอบครัวทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับฉัน ตอนนี้ฉันเปิดบริษัทด้วยตัวเอง ยังไร้ซึ่งประโยชน์นัก! และไม่มีผลงานอะไรด้วย!” ลี่เหวินหยางยิ้มแห้งๆ

ทุกคนต่างก็ชื่นชมด้วยความอิจฉาอีกระลอก

ทำให้ลี่เชาที่อยู่ด้านข้างไม่มีความโดดเด่นอะไร ค่อนข้างหดหู่

ยิ้มอย่างละอายขึ้นมา ในทันใดนั้น ก็หันมองไปที่เฉินเกอ ที่กำลังนั่งอยู่ที่นั่งแขก และหัวเราะเยาะว่า

“ใช่แล้ว พี่หยาง ฉันว่าตำแหน่งแขกกิตติมศักดิ์นี้ เราทั้งสองคนไม่ต้องผลัดกันไปมาแล้ว น่าจะให้เฉินเกอมานั่ง ถึงจะถูก!”

เห็นทุกคนเอาตัวเองเปรียบเทียบกับลี่เหวินหยางในใจของลี่เชาก็รู้สึกไม่สบอารมณ์แน่นอน และเขาก็เปลี่ยนหัวข้อนึกถึงเฉินเกออย่างรวดเร็ว

“ฮิๆ! อะไรนะ ให้เฉินเกอมานั่ง?”