ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 227

บทที่ 227 ฉินหยาเกิดเรื่องแล้ว

“คุณเฉิน คุณกำลังจะไปทำอะไร?”

ผู้อำนวยการเจอกับเฉินเกอโดยตรง

ถูมืออย่างตื่นเต้น พูดแล้วยิ้มกับเฉินเกอในทันที

“หือ คุณเฉิน?”

และทุกคนในห้องผู้ป่วย ก็ได้เห็นฉากนี้กันทั้งหมด ต่างก็ตกตะลึงอึ้งค้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลี่เหวินหยางที่ถูกพยุงตัวลุกขึ้น ลงจากเตียง กำลังเตรียมที่จะต้อนรับผู้อำนวยการ เพื่อที่จะโอ้อวด ยิ่งมึนงงสับสนเข้าไปใหญ่

ทำไมเขาถึงเรียกเฉินเกอว่าคุณ?

“ผู้อำนวยการ คุณรู้จักฉัน?”

เฉินเกอก็ชะงักเช่นกัน

“ก็ต้องรู้จักคุณแน่นอน ครั้งที่แล้วอากงหวูเข้าโรงพยาบาล ฉันไปเยี่ยมครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนั้นได้เจอกับคุณเท่านั้นเอง!”

ผู้อำนวยการพูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินเกอครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็เข้าใจในทันที

ครั้งที่แล้ว ตอนที่อากงหวูเข้าโรงพยาบาล ตัวเองไปที่โรงอาหาร ได้พบกับลี่หมิงเฉว่ ไม่ใช่หรือ แล้วตอนนั้น ลี่หมิงเฉว่ก็กลุ้มใจเพราะปัญหาในการทำงาน

ตอนที่ตัวเองไปหาหลี่เจิ้นกั๋ว ได้พูดถึงเรื่องงานของ ลี่หมิงเฉว่กับหลี่เจิ้นกั๋ว

จากนั้นก็ได้จัดการเรื่องของลี่หมิงเฉว่แต่สุดท้ายแล้ว คุณงานความดีทั้งหมดถูกลี่เชา ยึดครองไป

และน่าจะเป็นเวลานั้น ผู้อำนวยการได้รู้จักตัวเอง

ต่อมาได้ยินจากอากงหวูว่า ได้มีผู้อำนวยการคนหนึ่งมาเยี่ยมเขาจริงๆ แต่เฉินเกอก็ไม่ได้ใส่ใจ

“คุณเฉิน ฉันก็ได้ยินหัวหน้าพยาบาลพูดว่าคุณมา เลยตั้งใจมาพบคุณโดยเฉพาะ มีคำขอใดๆ คุณรับสั่งได้เลย โรงพยาบาลของเราจะดำเนินการให้แน่นอน!”

ผู้อำนวยการพูดด้วยรอยยิ้ม

แล้วมองไปที่ ลี่หมิงเฉว่ที่อยู่ข้างๆ “คุณดูสิ หลังจากที่คุณพูดถึงในครั้งที่แล้ว ตอนนี้หมิงเฉว่ก็ได้เป็นหมอเป็นทางการแล้ว ทำงานขยันและมีความรับผิดชอบมาก ได้รับคำชมเป็นเอกฉันท์จากโรงพยาบาล คุณแนะนำคนเก่งให้กับเราเลยนะ!”

ผู้อำนวยการพูดยิ้มอย่างดีใจ

จากนั้นก็คุยเรื่องอื่นกับเฉินเกออีกเล็กน้อย กลุ่มคนมีความสามารถที่อยู่ข้างหลังเขา หลังจากจับมือกับเฉินเกอทีละคนถึงได้จากไป

ส่วนเฉินเกอ ตอนนั้นไม่ได้หาผู้อำนวยการคนนี้แน่นอน แต่เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่หาเส้นสายในเมือง

แต่เห็นได้ชัดว่าผู้อำนวยการมีความสามารถไม่น้อย น่าจะสืบพบว่าคือตัวเองที่ให้คนไปจัดการได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากที่พวกเขาจากไปหมด เฉินเกอก็เหลือบมองไปข้างหลัง

ถึงได้พบว่า เพื่อนเรียนทั้งหมดในห้องผู้ป่วย ต่างมองตัวเองด้วยอารมณ์ตกตะลึงอึ้งทึ่ง

โดยเฉพาะ ลี่เหวินหยางนั่น

ยืนขึ้นมาสับสนมึนงงหมดแล้ว

ที่แท้แล้ว คนเขาไม่ได้มาหาตัวเขา แต่เพื่อมาหาเฉินเกอโดยเฉพาะ ช่างน่าอับอายเสียจริงๆ!

“ฉันไปเอาน้ำร้อนก่อน!”

เฉินเกอพยักหน้าเบา ๆ

“เฉิน...... เฉินเกอ!”

ในขณะนี้ ลี่หมิงเฉว่ เรียกหยุด เฉินเกอ ด้วยความเหลือเชื่อ

“หือ? มีอะไรหรอ? ลี่หมิงเฉว่?”

เฉินเกอถาม

“คือ......คือคุณที่ช่วยฉัน? เพราะคุณ ฉันจึงกลายเป็นหมออย่างเป็นทางการได้อย่างง่ายดายขนาดนี้?”

เมื่อกี้ผู้อำนวยการเขาได้บอกให้ชัดเจนมากแล้ว คือเฉินเกอที่เป็นคนแนะนำคนเก่งคนหนึ่งให้กับโรงพยาบาล

เดิมทีเรื่องนี้ลี่เชาเป็นคนจัดการ ลี่หมิงเฉว่ ยังรู้สึกสงสัยนัด

เพราะพ่อของตัวเองเคยไปขอบคุณพ่อของลี่เชาโดยเฉพาะ แต่สุดท้ายแล้ว ท่าทีของพ่อเขาไม่ใส่ใจไยดีอะไร หลังจากที่ให้พ่อของตัวเองดื่มน้ำหนึ่งแก้ว ก็ไล่พ่อกลับแล้ว

ถ้าเป็นเขาที่จัดการจริงๆ จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

และตอนนี้ก็เข้าใจแล้ว คนช่วยตัวเอง คือเฉินเกอ

เขาสนิทกับผู้อำนวยการมากขนาดนี้เลยหรอ!

“ออๆ ก็ไม่มีอะไร บังเอิญรู้จักกับคนที่เกี่ยวข้องพอดี เลยได้พูดขึ้นกับพวกเขา!”

เฉินเกอยิ้มอ่อนๆ

และลี่หมิงเฉว่ ก็รู้สึกผิดในทันที

เพราะตอนที่ตัวเองเจอเฉินเกอครั้งแรก แค่เลี้ยงข้าวเขาในโรงอาหาร เท่านั้น แต่สำหรับลี่เชา กลับเป็นโรงแรมหรูร้านอาหารชื่อดัง

แต่สุดท้ายแล้ว ที่เป็นห่วงกับอนาคตของตัวเองจริงๆ ช่วยเหลือจัดการเรื่องต่างๆให้ตัวเอง กลับเป็นเฉินเกอ!

แม้กระทั่งลี่หมิงเฉว่มองไปที่เฉินเกอ ในใจก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาในทันที

“ให้ตายเถอะ ตอนนี้เฉินเกอไม่เพียงแต่จะขับ Mercedes-Benz G500 เท่านั้น แต่ยังรู้จักคนที่เก่งกล้ามีอำนาจมากขนาดนี้ ตอนนี้เฉินเกอ กำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”

หวังรุ่ยยิ่งอุทานขึ้น