ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 233
บทที่ 233 ให้ ติงห้าวเสียดายจนแทบตาย
“ใช่เลย รถหรูเยอะแยะเลย!”
ในเวลานี้ หลินหลินได้เห็นรถหรูคันหนึ่ง ก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยเหมือนกัน
Maybach ทุกคันก็มีมูลค่าเท่าบ้านที่นี่หลังหนึ่ง
หากใครสามารถแต่งงานเข้าไปในตระกูลแบบนี้ อย่างนั้นจะต้องเป็นที่น่าอิจฉาขนาดไหน
เห้ย แต่น่าเสียดาย ฉันเฉินหลิน ก็ถือว่ามีรูปร่างหน้าตาที่สวยงาม แต่สุดท้ายแล้ว ติงห้าวไม่ถูกใจฉัน เลือกหลี่ชือหานยัยสารเลวนั่น
เธอมีอะไร ก็แค่ตอแหลเก่งเท่านั้น!
ถูกต้อง ผู้หญิงคนนี้ ก็คือ เฉินหลินที่เช่าอยู่ที่นี่กับเพื่อนร่วมงานด้วยกัน ทันทีที่เห็นฉากนี้ ก็อดอิจฉาในใจไม่ได้
ผู้หญิงจำนวนมากในสถานการณ์ ต่างก็จากไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนในใจ
สำหรับ ลี่เยว่ ก็ถูกตำรวจนำตัวไปโดยปริยาย
แล้วก็ถึงวันรุ่งขึ้น เฉินเกอก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมฉินหยา
“เฉินเกอ ขอบคุณที่ช่วยฉัน!”
เรื่องในเมื่อวาน หลังจากที่ฉินหยา ฟื้นขึ้น พ่อแม่ของฉินหยาก็เล่าเรื่องให้เธอฟังเป็นธรรมดา
“ไม่เป็นไร เมื่อพูดขึ้นก็ต้องโทษฉัน คือฉันดูแลคุณไม่ดีเอง!”
เฉินเกอพูดโทษตัวเอง
“เฉินเกอ เรื่องแม่ของฉัน ก็เป็นคุณที่ช่วยใช่ไหม เพราะลี่เยว่ได้ให้การกับตำรวจแล้ว บอกว่าเขาช่วยแม่ของฉันนั้น คือเขาโกหกฉัน อีกอย่างถ้าไม่ใช่เพราะเขาพูดเรื่องแม่ของฉัน วันนั้นฉันจะไม่ขึ้นรถของเขาอย่างแน่นอน!”
ฉินหยาในเวลานี้ มองไปที่เฉินเกอ
เพราะตอนที่ ฉินหยาได้ยินพ่อพูดว่า เฉินเกอก็คือคุณชายเฉิน ตัวเองก็รู้สึกสับสนมึนงง
ตกตะลึงมากจริงๆ
“คือฉัน!”
เฉินเกอพยักหน้าเบาๆ เรื่องมาถึงในตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้ว
“นายโง่ช่างนัก ทำไมนายไม่บอกฉัน นายไม่รู้ มีช่วงเวลาหนึ่ง ฉันเกือบจะคบกับลี่เยว่แล้ว ถ้าได้คบกับเขาจริงๆ นายก็ทำให้ฉันกลายเป็นน่าสังเวชเลยไม่ใช่หรือ!”
ฉินหยา หยิกที่แขนของเฉินเกอเบาๆ
“ฉันรู้ คุณกลัวว่าฉันจะรังควานคุณใช่ไหม?”
ฉินหยามองเฉินเกอด้วยตาแดงก่ำ “ฉันเพิ่งจะรู้ว่า เหตุผลที่คุณไม่อยากคบกับฉันคืออะไรแล้ว คุณคือคุณชายเฉินแห่งจินหลิง ฐานะของนายสูงศักดิ์นัก จะถูกใจผู้หญิงอย่างฉันได้อย่างไร เหอะๆ เมื่อพูดแล้ว ทั้งหมดก็เป็นฉันที่คิดไปเอง!”
“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด แต่คุณก็รู้ ว่าฉันคบกับมู่หาน ก็ไปไม่ได้ที่จะไปชอบผู้หญิงคนอื่นอีก!”
เฉินเกอพูดตามความเป็นจริง
“อืม ฉันรู้แล้ว ไม่เป็นไร หลังจากที่ผ่านเรื่องนี้ ฉันก็คิดได้แล้ว บางทีฉันอาจจะไม่ได้ชอบคุณจริง แต่เพราะหวั่นไหวกับสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดที่คุณมอบให้ฉันในตอนนั้น ตอนนี้เพิ่งจะรู้ว่า นั่นสำหรับคุณแล้ว แค่ส่วนเล็กน้อยในปริมาณมหาศาล น้อยนิดจนไม่มีค่าพอที่จะพูดถึง!”
“เป็นอย่างนี้ก็ดี ฉันก็ปล่อยวางแล้ว เฉินเกอขอให้คุณและมู่หานมีความสุขนะ!”
ฉินหยา หัวเราะอย่างเต็มที่
เฉินเกอเห็นว่าเธอเข้าใจแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจ ในใจก็ผ่อนคลายลงไม่น้อย
“อืมๆ ต่อไปเรายังเป็นเพื่อนที่ดี เพียงแค่คุณมีเรื่องอะไร ที่ฉันสามารถช่วยได้ ก็จะช่วยคุณแน่นอน!”
เฉินเกอยิ้มแล้วพูด
เมื่อพูดถึง สำหรับฉินหยานอกจากรู้สึกผิดก็ยังเป็นความรู้สึกผิดอยู่ดี
เพราะก่อนหน้านี้ เคยผิดนัดกับเธอหลายครั้ง ตอนนี้เกือบจะทำให้เธอเกิดอันตราย
ดังนั้นคำพูดของเฉินเกอนี้ ก็ไม่ใช่ว่ากล่าวตามมารยาท
“ได้ ฉันจำคำพูดนี้ของนายไว้แล้ว รอตอนที่ฉันมีเรื่องอะไร ก็จะขอความช่วยเหลือจากนาย!”
“อืมๆ งั้นคุณพักผ่อนก่อน ฉันไปเอาโจ๊กที่ร้านอาหารมาให้คุณกินหน่อย!”
เฉินเกอลุกขึ้นและเดินออกไป
เมื่อมองหลังที่เฉินเกอจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของ ฉินหยาก็ค่อยๆจางหายไป กำผ้าห่มของตัวเองไว้แน่นหลายครั้ง
เฉินเกอเพิ่งเดินออกมาพร้อมกับกล่องอาหารของฉินหยา
แต่เกือบจะชนกับคนคนหนึ่ง
“โอ้ย นายตาบอดหรือไง เดินโดยไม่เอาตามาด้วยหรอ?”
นั่นคือผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงอีกคนได้ถือขวดน้ำเกลือไว้ ยังเติมน้ำเกลืออยู่ ด่าใส่เฉินเกอโดยตรง
“ขอโทษ ฉันไม่......หือ? เฉินหลิน?”
เฉินเกอดูแล้ว นี่คือเฉินหลินไม่ใช่หรือ?
“เฉินเกอ ทำไมคุณอยู่ที่นี่?”
เฉินหลิน ก็ถามด้วยความประหลาดใจ
เมื่อคืน ที่จริงเป็นเพื่อนที่เช่าอยู่ด้วยกันพวกนั้น มาเป็นเพื่อนเฉินหลิน ในการให้น้ำเกลือ
เพราะเมื่อคืนตอนที่เฉินหลินกลับมาได้ตากฝน บวกกับหัวใจถูกกระทบกระเทือน
จึงมีไข้สูง
จากนั้น ก็มีขบวนรถจำนวนมากขวางทางไว้ไม่ใช่หรือ ตอนหลังก็มีรถตำรวจมาหลายคัน
สรุปแล้วก็คือในตอนนั้นไม่ได้ออกไป
คิดว่าอดทนคืนหนึ่งก็ผ่านไปได้แล้ว
แต่สรุปแล้วเช้านี้ตื่น เพื่อนร่วมห้องพบว่า เธออาการหนักมากขึ้นอีก
รีบมาโรงพยาบาล
นี่คือน้ำเกลือที่เพิ่งให้ อาการดีขึ้นหน่อยแล้ว
ไม่คาดคิดว่า เกือบจะโดนเฉินเกอชนเข้า
“เพื่อนของฉันเข้าโรงพยาบาล ฉันจะเอาโจ๊กให้เธอ!”
เฉินเกอยิ้มพูดขึ้น
“อืมๆ หลินหลิน ฉันรู้แล้ว นี่ก็คือเฉินเกอ สุนัขรับใช้ของคุณชายไฮโซห้องเธอคนนั้นใช่ไหม?”
ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เวลานี้มองเฉินเกอพูดด้วยความดูถูก
“โอ้ย เสี่ยวเชี่ยน คุณกำลังพูดอะไรอ่ะ!”
เฉินหลินละอายไปชั่วขณะ
“ไม่ใช่เขาหรือ? เป็นคนรับใช้ให้คุณชายไฮโซพวกนั้น แต่ก็ได้จริงๆเลยนะ ตอนนี้ไปเอาโจ๊กให้คนอื่นอีกแล้ว!”
หญิงสาวหัวเราะเยาะ
ใบหน้าของ เฉินหลิน เฉินหลินละอายอย่างร้อนรน
เพื่อนของตัวเอง เสี่ยวเชี่ยน ก็เป็นแบบนี้ พูดจาโผงผาง ขวานผ่าซาก
ไม่คิดอะไรเลยยิ่งกว่าตัวเองอีก
ใช่แล้ว คำพูดเหล่านี้คือ เฉินหลินเป็นคนบอกเธอ
เพราะครั้งที่แล้ว งานเลี้ยงฉลองใหญ่บนเขาหยุนเหมิง เฉินเกอยอดเยี่ยมมากเลยไม่ใช่หรือ ตอนนั้นเฉินหลินแทบจะสรรเสริญจนคุกเข่าก้มเลียแล้ว ยังเอาชานมให้เฉินเกออีกด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความคิด ที่จะเป็นฝ่ายตามจีบเฉินเกอก่อนไหม
ดังนั้นเธอกับ หลี่ชือหาน ติงห้าว จึงเดาว่า เฉินเกอเป็นใครกันแน่ ทำไมดูเหมือนว่าเขาจะเล่นได้ดีกับคุณชายไฮโซพวกนั้น และคุณชายไฮโซพวกนั้น ยังทำดีกับเขามากขนาดนั้นเลยหรือ?
สุดท้ายแล้ว ก็ไม่รู้ว่า ติงห้าว ไปสอบถามใครมา บอกว่าเฉินเกอ ไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้น อันที่จริงแล้ว ก็เป็นแค่หมารับใช้ของคนอื่น ยังเคยเฝ้าบ้านให้คนอื่นอีกด้วย!
เฉินหลินและ หลี่ชือหาน ก็ได้เชื่อเช่นกัน
แต่แน่นอนว่าหลังจากนี้ต้องทำดีกับเฉินเกอหน่อย
เพราะยังไงแล้ว เขาก็เข้ากับพวกคุณชายไฮโซได้ดี
เมื่อพูดถึง ก็เป็นเพราะความคิดแบบนี้ของเฉินหลินและการกระทำของตัวเองในงานเลี้ยงฉลองบนเขาหยุนเหมิง ในวันนั้น ทำให้ติงห้าวรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีแล้ว
เลยได้หันไปคบกับ หลี่ชือหานในทันที
ปัดโธ่เว้ย หลี่ชือหานในตอนนั้นคือตกตะลึงจนไม่สามารถตั้งสติได้ต่างหาก
ใครดูถูกเฉินเกอมากที่สุด ก็ต้องเป็น หลี่ชือหานแน่นอน
สุดท้ายแล้ว เส้นสายส่วนตัวของเฉินเกอ เหนือกว่าของ ติงห้าวอีก เธอก็ต้องตกตะลึงและเสียดายสิ
เพียงแค่ตัวเองแสดงออกมาแล้ว แต่ยัยสารเลวนั่น ไม่ได้แสดงมาเท่านั้นเอง
แล้วต่อจากนั้น เฉินหลินก็ได้ค้นพบว่า เพียงแค่เพราะเส้นสายความสัมพันธ์ไปประจบเฉินเกอนั้น มันไม่สมจริงมากขนาดไหน
เพราะเมื่อพูดถึงแล้ว เฉินเกอไม่มีอะไรเลย
แต่สำหรับ ติงห้าว เขามีสมบัติของครอบครัว มีร้านค้า
ยังได้จัดงานที่ดีกว่าให้กับ หลี่ชือหาน
นี่ถึงคือความเป็นจริง
ดังนั้นกับเพื่อนสนิท เฉินหลิน ก็เลยพูดถ้อยคำที่ตำหนิไม่ออก
เฉินเกอจึงพูดด้วยความอึดอัดว่า “เฉินเกอ นายอย่าฟังเธอพูดไร้สาระ ใช่แล้ว เพื่อนไฮโซของนายพวกนั้นล่ะ?”
แม้ว่าในใจยังคงดูถูกเฉินเกอ ที่เป็นคนรับใช้และเฝ้าบ้านให้คนอื่น แต่ยังไงแล้ว เฉินเกอก็ได้รู้จักกับพวกเขา ก็ถือว่าเป็นบุคคลหนึ่งเช่นกัน
ยังไงก็ยังจะดีกว่าเดิม
“อ๋อๆ ช่วงนี้พวกเขาไปเล่นที่ไหหลำแล้ว!”
เฉินเกอพูดขึ้น
“พวกเขาไม่พานายไปหรือ!” เฉินหลิน ลองถามขึ้น
“พวกเขาจะพาฉันไปทำไม!” เฉินเกอพูดยิ้มแห้งๆ
คุณชายไฮโซพวกนี้ ชอบใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเสเพล ส่วนตัวเอง ชอบใช้ชีวิตที่เรียบง่ายพอเพียง ดังนั้นนอกเหนือจากจะมีงานกิจกรรม โดยปกติแล้วดื่มเหล้าเสียหน่อย ก็ไม่ได้เล่นด้วยกัน
เฉินหลินเบะปากเล็กน้อย เหมือนว่า คนเขาก็ไม่อยากเอานายไปด้วย
หลังจากนั้นก็คุยกันสั้นๆ ก็ได้แยกทางกัน
“ฮ่าๆ ก็คือคนคนนี้หรอ ฉันคิดว่าเขาก็ดูหล่อสบายตานะ ถ้ามีความสามารถจริงๆก็คงจะดี ฉันก็จะตามจีบเขา! น่าเสียดาย......”
หญิงสาวพูดขึ้น
เฉินหลินมองขวางสนิท “เชอะ ถ้าเป็นคุณชายไฮโซจริงๆ ยังเหลือให้เธอจีบอีกหรอ ตกอยู่ในมือฉันตั้งนานแล้ว เห้ย แต่เมื่อพูดถึง หลายวันก่อนฉันยังอยากจะจีบเขาจริงๆด้วย เพียงแค่ได้คบกับเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะเป็นแค่คนติดตามของคนอื่น ก็ไม่เป็นไร ยังไงแล้วก็ยังมีคุณชายไฮโซพวกนั้นช่วยสนับสนุนเขา ฉันก็สามารถฉีกหน้า ติงห้าวแล้ว ให้เขาเสียดาย ติงห้าวไอ้หมอนั่น รู้สึกระคายใจกับเฉินเกอไม่น้อย เมื่อถึงเวลานั้น ติงห้าวได้รับความกระทบกระเทือน ก็จะกลับมาไล่จีบฉันอีกแน่นอน! อย่างนี้ฉันก็สามารถคบกับ ติงห้าวแล้ว และยังจับเขาไว้ตลอดชีวิต!”
“แต่น่าเสียดาย คุณชายไฮโซพวกนั้น ได้ไปเล่นที่ไหหลำหมดแล้ว คุณดูเขาตอนนี้สิ ต่ำขนาดนี้อีกแล้ว! ติงห้าวยังรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเขา จะให้ติงห้าวเสียดายได้อย่างไร!”
เฉินหลินพูดอย่างเคร่งเครียด
“เห้ย หลินหลิน ทำไมไม่ได้ล่ะ พอเธอพูดแบบนี้ ฉันคิดได้วิธีหนึ่งจริงๆด้วย รับรองให้ติงห้าว คุกเข่าต่อหน้าคุณ ขอร้องให้คุณคบกับเขาแน่นอน!”
หญิงสาวตบขมับแล้วพูดว่า
“วิธีอะไร?” เฉินหลินรีบถามขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！