บทที่ 27 ขโมยกิน
“ขอโทษ......”
เฉินเกอรีบขอโทษทันที
เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวคนนี้ ตกใจกับรูปลักษณ์ที่สวยงามของหญิงสาวในพริบตา
เธอสวมชุดเดรสสั้น ผมยาวคลุมไหล่ รูปร่างสูงตระหง่าน โดยเฉพาะดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับตัวเอง
เป็นหนึ่งในสาวสวยเพียงไม่กี่คน ที่เฉินเกอเคยพบเห็น
“ขอโทษ? ขอโทษก็จบแล้วเหรอ? นายกระจอก!”
หญิงสาวด่าทออย่างรุนแรง
ในตอนนี้กำลังนวดบริเวณหน้าอกของตัวเองเบาๆ
เมื่อกี้ที่ชนกระแทกกับเฉินเกอ ชนเข้าที่หน้าอกของเธอโดยตรง ในขณะนี้ส่งความปวดแสบปวดร้อนเข้ามา
ทั้งๆที่เธอชนเข้าเอง แต่เห็นเฉินเกอ แต่งตัวสวมเสื้อผ้าตลาดล่าง เธอรู้หงุดหงิดไม่น้อย
“ถ้าฉันไม่รีบ ฉันจะสั่งสอนนายให้ตายเลย!”
หญิงสาวตะโกนด่า
เข้าไปผลักเฉินเกออย่างกะทันหัน “ไสหัวให้พ้น ไอ้ตัวกระจอก!”
หลังจากด่าเสร็จ ก็เดินไปที่ลิฟต์โดยตรง
เฉินเกอคิดไม่ถึงว่า สาวสวยแบบนี้ จะรุนแรงมากขนาดนี้
ทำให้เขาอดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้
แต่เขาก็กำลังจะขึ้นลิฟต์เหมือนกัน ก็เลยก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน
“นายเข้ามาทำไม?”
คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่เข้าไป หญิงสาวก็มอง เฉินเกอด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรในทันที
ความหมายก็คือ คนกระจอกแบบนาย กล้าที่จะขึ้นลิฟต์พร้อมกับผู้หญิงอย่างฉัน เสียราคาจริงๆ
“ออ ฉันต้องไปชั้นบนไปธุระนิดหน่อย!”
เฉินเกอตอบกลับคำหนึ่ง ก็ไม่พูดอะไรอีก
ส่วนหญิงสาวก็หันหน้าหนี
เฉินเกอเหลือบมอง เขาแกล้งทำเป็นมองไปข้างๆราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็แอบเหลือบมองอีก ตอนที่หญิงสาวไม่ทันสังเกต
ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ!
ใครให้ยัยเด็กบ้าอย่างเธอ ชนเข้ากับประตูโดยอย่างซุ่มซ่าม ยังตะโกนใส่ตัวเองอีก
ตัวเองฉวยโอกาสเธอหน่อย คิดดอกเบี้ยหน่อย ก็ถือว่าสมเหตุสมผลใช่ไหม?
เฉินเกอเอียงศีรษะ อยากที่มองอีก
ในตอนนี้ ก็พบว่าเท้าของหญิงสาวกำลังหันเข้าหาตัวเองเธอได้หันกลับไปแล้ว
ตอนนี้ได้จ้องมอง เฉินเกอด้วยความรังเกียจและเกลียดชัง
“นายๆๆ......ตัวกระจอกอย่างนาย อยู่ในที่มีระดับสุดหรูแบบนี้ กลับทำตัวทะลึ่งแบบนี้? นายกล้าที่จะแอบมองฉัน?”
หญิงสาวพูดด้วยความโกรธ
ไอ้คนนี้กระจอกยังไม่พอ แล้วยังทะลึ่งน่าขยะแขยงขนาดนี้อีก
เกือบจะทำให้เธอโมโหจนบ้าคลั่งจริงๆ!
“ใครแอบมองเธอ ฉันแค่ก้มหน้า ก็ถือว่าแอบมองเธอแล้วเหรอ?”
เฉินเกอตอบโต้ด้วยความร้อนตัว
“เพี้ยะ!”
หญิงสาวยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเฉินเกอ ทันที “ไอ้กุ๊ย นายอย่าไป! คุณรอไว้เลยนะ!”
หลังจากพูดจบ ก็กดลิฟต์ทันที เดินออกไปด้วยความโกรธ
“เฮ้ย เสียดายที่เกิดมาสวยแบบนี้ แต่อารมณ์ดุร้ายขนาดนี้!”
เฉินเกอปิดหน้าไว้ ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะเธอเป็นผู้หญิง เฉินเกอจะต่อยกลับจริงๆด้วย!
เฮ้ย!
แต่เมื่อคิดดูแล้วก็ไม่ถือว่าขาดทุน เพราะเมื่อกี้ตัวเองได้ทะลึ่งนิดหน่อยจริงๆ!
ดูเหมือนว่า หลังจากหยางเสว่จำเป็นต้องหาแฟนอีกคนแล้ว!
เฉินเกอคิดถึงสิ่งนี้ ก็ได้ขึ้นลิฟต์มาถึงห้องรับรองวีไอพีชั้น 7 ที่ หลี่เจิ้นกั๋วบอกตัวเอง
นี่คือห้องรับรองสไตล์ล็อบบี้ขนาดใหญ่
เหมาะสำหรับจัดงานปาร์ตี้ และงานสังสรรค์ขนาดใหญ่
เมื่อเข้ามาแล้ว ข้างในผู้คนมากันไม่น้อย
ครื้นเครงเฮฮายิ่งนัก มีทั้งชายและหญิง ทั้งแก่และอ่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!