ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 28
บทที่ 28 สวัสดี คุณชายเฉิน
“ขโมยกิน?”
หลินยียีก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นก็มองไปที่นิ้วมือของชายหนุ่มชุดขาวชี้
เมื่อได้เห็นหลินยียีเบิกตากว้างทันที!
“คือเขา!”
“คือใคร? ยียี เธอรู้จักคนที่ขโมยกินคนนี้เหรอ?”
“ฮึ่ม เขาก็คือไอ้ทะลึ่ง ที่ฉันพูดถึง!”
หลินยียีพูดด้วยความโกรธ เดินตรงไปยังเฉินเกอทันที
คุณชายคุณหนูไฮโซทั้งหลาย ก็ตามเข้าไปทั้งหมด
ว่าแต่ทางเฉินเกอกำลังกินอย่างสนุก และกำลังคิดอยู่ว่า เดี๋ยวจะทักทายกับพวกเจ้าของร้านถนนการค้าจินหลิงยังไง
เพราะงานใหญ่โตขนาดนี้เฉินเกอยังไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
ในขณะนี้ ตรงหน้ามืดลงทันที
ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง
เงยหน้าขึ้นมอง คนที่นำหน้า ก็คือสาวสวยที่
งดงามแต่รุนแรงที่พบในล็อบบี้คนนั้น
“คือนายจริงๆด้วย!”
“ทำไมคือเธอ?”
เฉินเกออุทาน
“นายๆๆๆ ไม่เพียงแต่น่ารังเกียจ แล้วยังกล้าแอบเข้ามาที่นี่ ขโมยกินอาหาร ฉันว่าวันนี้ นายไม่อยากที่จะยืนออกไปแล้ว!”
หลินยียีด่าทอด้วยความโกรธ “เพื่อน ก็คือคนนี้แหละ แอบมองฉันในลิฟต์!”
“ฮึ่ม! สั่งสอนเขา!”
หลังจากพูดจบ ก็เห็นสาวสวยที่บุคลิกไม่ธรรมดา ห้าหกคน ภายใต้การนำของหลินยียี
พุ่งตรงไปที่เฉินเกอ ทันที ทั้งจับ ทั้งข่วน ทั้งหยิก ทั้งฉีก!
พวกคุณชายไฮโซที่อยู่ข้างๆ กลับใจเย็นสงบมากกว่า เพราะยังไงผู้อาวุโสผู้เฒ่าจำนวนมาก ยังอยู่ที่นั่น
ถ้าหากเฉินเกอกล้าที่จะต่อสู้กลับ พวกเขาค่อยลงมือทีหลัง ก็ไม่สายไป!
“พวกคุณทำอะไร อย่าคิดว่าฉันจะไม่สู้......”
ผมของเฉินเกอยุ่งเหยิงหมด เสื้อผ้าก็โดนฉีกขาดหมดแล้ว ใบหน้ายิ่งถูกหยิกเป็นทั้งม่วงบ้าง แดงบ้าง
อารมณ์กำลังจะโมโห
หลินยียีก็ตบเข้าไปโดยตรงอีกครั้ง
“ให้นายแอบมองฉัน ให้นายแอบมองฉัน ฉันตีนายให้ตาย!”
ผู้หญิงบ้า พวกผู้หญิงบ้า!
เฉินเกอคลุมศีรษะไว้ ถูกพวกเธอตีจนกองลงกับพื้น
“หยุดนะ!”
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งยืนออกมา สั่งห้ามโดยตรง
ในความเป็นจริง คนในเหตุการณ์จำนวนมาก ได้เดินล้อมเข้ามารวมตัวกันที่นี่แล้ว
ชายวัยกลางคนผู้นี้สวมแว่นตาไว้ สุภาพอ่อนโยน แต่บุคลิกนั้นไม่ธรรมดายิ่งนัก
เพียงเสียงหนึ่งของเขา ยิ่งเหมือนกับเสียงระฆัง ทำให้พวกหลินยียีที่อารมณ์ดุเดือด หยุดมือลงทันที
“พ่อ! พ่อไม่ต้องยุ่ง ปล่อยฉันตีไอ้ทะลึ่งคนนี้ให้ตาย พ่อรู้ไหม เมื่อกี้ตอนที่อยู่ข้างล่าง เขาแอบมองฉันด้วย! ตอนนี้ก็แอบเข้ามาขโมยกินอาหารอีก!”
หลินยียีโกรธจนกระทืบเท้า
และเมื่อมองไปที่หลินยียี หลินหยูนก็ไม่มีวิธีอะไรเลย
หลินหยูนรู้ว่า นิสัยของลูกสาวยียี ไม่ดีนัก แต่มีความยุติธรรมที่หนักแน่นมาก เกลียดพวกนักเลงอันธพาลมากที่สุด
จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว หลินยียีเห็นคุณชายไฮโซคนหนึ่ง รังแกเพื่อนผู้หญิงของเธอ ยียีทำลายเจ้าโลกของคนคนนั้นโดยตรง
ดังนั้น เมื่อหลินหยูนได้เห็นว่าลูกสาวตีคนอีกแล้ว ก็เลยรีบเข้ามาห้ามปราม
“นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าน้องชาย นายเป็นใครกัน?”
หลินหยูนขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่ เฉินเกอที่ผมโดนจับข่วนจนยุ่งเหยิง
เขาไม่ใช่คนใน ถนนการค้าจินหลิงจริงๆ
เขาหลินหยูน เกือบจะรู้จักรุ่นหลานทั้งหมด ในถนนการค้าจินหลิง
“ฉันคือ......”
เฉินเกอกำลังจะเปิดเผยตัวตน
แต่หลินยียีได้ยกขาขึ้นและกำลังจะเตะไปที่เป้าของเฉินเกอ
เฉินเกอรีบยกมือปกป้องทันที
ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ใช่เฉินเกอ มือไว คงจะต้องไร้ผู้สืบสกุลแล้ว!
ผู้หญิงบ้า!
ดูสิว่าต่อไปจะจัดการเธอยังไง!
เฉินเกอแอบพูดในใจอย่างโกรธแค้น
หลินยียีก็ยังลงมืออย่างไม่ลดละ
และในขณะนี้เอง
คนกลุ่มหนึ่งผลักประตูเข้ามา ภายใต้การนำของหลี่เจิ้นกั๋ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！