ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 29

บทที่ 29 ความคิดที่จะซื้อรถ

“ฉัน...... ฉันไม่รู้......”

หลินยียีทั้งละอายใจและโกรธ

ในใจวุ่นวายสับสนยิ่งนัก

เธอไม่เคยคิดเลย ว่าชายทะลึ่งน่าขยะแขยงคนนี้ จะคือ คุณชายเฉินที่ชื่อเสียงโด่งดัง

นี่คือลูกหลานไฮโซแท้จริง อย่างแน่นอน!

“คุณชายเฉิน ฉันขอโทษสำหรับความล่วงเกินในเมื่อครู่ของลูกสาว หวังว่าคุณจะสามารถลงโทษลูกสาวได้!”

หลินหยูนโค้งตัวไว้ ไม่กล้าเงยขึ้นมาเลย

พูดตามตรง เมื่อเห็น หลินยียีและหลินหยูนเป็นแบบนี้ความโกรธในใจของเฉินเกอก็หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว

เพราะทั้งหมดทั้งมวลแล้ว เมื่อครู่เฉินเกอ มีความทะลึ่งนิดหน่อยจริงๆ ใครให้ลูกสาวของเขาสวยมากขนาดนี้

แต่ถูกผู้หญิงรุมตี นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆ

ตามนิสัยของเฉินเกอแล้ว ในเวลานี้ น่าจะทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็ก เก็บอารมณ์โกรธเข้าไปไว้ในตัวเอง

แต่หลี่เจิ้นกั๋วมองความคิดนี้ของเฉินเกอ ออก

เข้าไปกระซิบพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณชายเฉิน จะต้องให้บทลงโทษสำหรับพวกเธอ เพราะตามหลักการของครอบครัวเฉินของคุณแล้ว ในเมื่อถูกคนล่วงเกิน ไม่สามารถที่จะไม่ลงโทษได้ ถ้าคุณไม่ลงโทษพวกเธอตอนนี้ ถ้าหากต่อไปให้พี่สาวของคุณรู้เข้า การแก้แค้นในเวลานั้น คงไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้แล้ว!”

มองดูหลินหยูนที่โค้งตัวไว้ ไม่กล้าเงยขึ้นมา

เฉินเกอเริ่มจะเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าถ้าตัวเองไม่ลงโทษพวกหลินยียีหน่อย

ประธานใหญ่เหล่านี้ แต่ละคนต้องระแวงกลัวทีหลังแน่นอน

นั้นก็ได้ นั้นก็ลงโทษหน่อย

เฉินเกอ มองไปที่หลินยียีและบรรดาสาวงาม ด้วยรอยยิ้มเย็นชา “รบกวนพี่เจิ้นกั๋วหาห้องที่ใหญ่หน่อย พาพวกเธอเข้าไปในห้องนั้นทั้งหมด!”

หลี่เจิ้นกั๋วรีบไปทำทันที

หลินยียีกัดริมฝีปากเบาๆ

ดูเหมือนจะรู้ชะตากรรมในต่อไปของตัวเองแล้ว

รู้สึกละอายใจและโกรธยิ่งนัก

และพวกหลินหยูนที่เป็นพ่อ หลังจากได้ยินเช่นนี้ ก็ถึงกับหายใจออกยาวๆ

ความหมายของเฉินเกอทุกคนเข้าใจแล้ว

แต่ว่าการลงโทษดังกล่าว? ยังคงเป็นการลงโทษอยู่หรือ?

เป็นการประทานรางวัลชัดๆ

ถ้าหากลูกสาวเป็นที่โดดเด่นจากการถูกจองจำ ได้รับความชื่นชอบของคุณชายเฉิน ครอบครัวหลินของพวกเขา ต่อจากนี้ไป ชีวิตก็จะเปลี่ยนแล้ว

แม้กระทั่งใช้โอกาสนี้ เลื่อนตำแหน่ง แทนที่ หลี่เจิ้นกั๋วเลย ได้รับสิทธิ์การควบคุมดูแลของถนนการค้าจินหลิงก็ไม่แน่

เห็นได้ชัดว่า พ่อของหญิงสาวคนอื่นๆที่เหลือ ก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

ขยิบตาส่งสัญญาณให้ลูกสาวของตัวเองตลอด

และในตอนนี้ ห้องรับรองของหลี่เจิ้นกั๋วหาได้เรียบร้อยแล้ว

เฉินเกอพาหลินยียีพวกเธอผู้หญิงทั้งห้าคน ไปในห้องรับรองพร้อมกัน

พวกหลี่เจิ้นกั๋วก็รออยู่นอกประตูโดยปริยาย

“คุณชายเฉิน......คุณ......คุณต้องการอะไร?”

สาวสวยคนหนึ่งดูดด้วยความเขินอาย

“เหอะๆ ต้องการอะไร? พวกเธอห้าคน ทุบตีฉันกลายเป็นแบบนี้ ยังมาถามฉันอีก ว่าต้องการอะไร?”

ในเมื่อยังไงก็ต้องระบายความโกรธ นั้นก็ระบายเลยแล้วกัน

“พวกเธอห้าคน หมอบลงบนเตียง ยกก้นขึ้น!”

“ห๊ะ?!”

หลินยียีกำหมัดแน่นเล็กน้อย

คุณชายเฉินคนนี้ น่ารังเกียจขยะแขยงจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่าตระกูลจะล่มสลายด้วยเหตุนี้

ต่อให้เป็น คุณชายเฉินแล้วจะทำไมหลินยียีก็จะพังพินาศพร้อมกับเขาแน่นอน

เหอะๆหลินยียีฝันก็ยังฝันไม่ถึงว่า เธอที่รังเกียจเรื่องขยะแขยงเหล่านั้นมาโดยตลอด ถึงกับถูกบังคับให้ทำเรื่องที่น่ารังเกียจขยะแขยงกับคนอื่น!

แต่ยังคงกัดฟันไว้ ปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินเกอ

พวกสาวๆ หมอบลงทีละคน

“เพี้ยะ!”

เฉินเกอตีไปที่ก้นของหญิงสาวโดยตรง

แล้วตีไปอย่างต่อเนื่อง

ตีจนพวกเธอหน้าแดงระเรื่อ เจ็บ แต่ก็ต้องทนต่อไป

ยิ่งหลินยียีจะถูกเฉินเกอตีก้นจนร้องไห้แล้ว

“ให้เธอตีฉัน ดูว่าพวกเธอยังจะตีอีกไหม!”