ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 34

บทที่ 34 แผนของไป๋เสี่ยวเฟย

“คือคุณชายเฉิน ตายแล้ว！”

บรรดาเหล่าคุณชาย คุณหนูที่นั่งอยู่กับโต๊ะต่างมองออกว่านั่นคือคุณชายเฉิน

ทันใดเลยตื่นเต้นจนแทบไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“ห๊า คุณชายเฉินอะไร พี่เฟย นี่มันขอทาน หรือว่าเป็น……ของพี่หรอ”

“เปี๊ยะ”

ชายชุดขาวก็คือไป๋เสี่ยวเฟย เมื่อได้ยินว่าเขาเรียกคุณชายเฉินว่าขอทาน เลยตบไปที่ปากของเขาหนึ่งที

“แม่ง เรียกใครว่าขอทาน แกไม่อยากอยู่ถึงวันพรุ่งนี้แล้วหรอ”

ไอ้หนุ่มคนนั้นกุมที่หน้าตัวเอง สีหน้าเปลี่ยนเป็นดูน่าสงสารขึ้นทันใด

“คุณชายเฉินมาแล้ว พี่เฟย พวกเราเข้าไปทักทายด้วยกันไหม”

บรรดาคุณชายทั้งหลายพูดขึ้นอย่างร้อนรน

เฉินเกอ เป็นหนึ่งในเจ้าของถนนธุรกิจสายนี้

ตระกูลมีอำนาจมากและยากจะจินตนาการได้

หากใครได้รู้จัก ก็จะถือว่าโชคดีมาก เพราะทั้งชีวิตคงจะไม่มีทางลำบากแน่

อีกอย่างเฉินเกอเป็นผู้มีอำนาจเหนือบริษัทของพ่อของไป๋เสี่ยวเฟยด้วย

สุดยอดมาก

“รอสักครู่ เหมือนจะมีอะไรผิดพลาดไป”

ไป๋เสี่ยวเฟยยังคงมีสติ จากนั้นเขาเลยมองไปยังฝั่งนั้นอย่างละเอียด

เห็นเฉินเกอยืนอยู่นิ่ง ๆ คนเดียว และยังโดนผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ หัวเราะเยาะ ดูถูก

ทันใดก็เข้าใจ

เพราะว่าเมื่อวานที่ส่งคุณชายเฉินกลับโรงเรียน ไป๋เสี่ยวเฟยก็เข้าใจแล้วสภาพของคุณชายเฉินแล้ว

สถานะของคุณชายเฉินในตอนนี้ยังไม่มีใครรู้

เพราะเมื่อหลังจากที่รู้ คุณชายเฉินคงไม่สามารถที่จะทำตัวสบาย ๆ ได้ อีกอย่างในมหาวิทยาลัย จะเข้าหรือออกต้องมีบอดี้การ์ดคอยดูแลความปลอดภัยให้แน่

อีกอย่าง คุณชายเฉินคงไม่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแบบนี้ที่จินหลิงหรอก

ถ้าหากตัวเองพาคนไปทำความรู้จักกับเขา แล้วสถานะของถูกเปิดเผยออกมา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่มันคงเป็นผลักเขาเข้าสู่เขตไม่สงบ

และคงจะเป็นความวุ่นวายที่จะนำมาให้แก่คุณชายเฉินก็ได้

เมื่อถึงเวลานั้น คงเป็นตัวฉันเองที่จะลำบาก

พ่อของไป๋เสี่ยวเฟยเป็นคนประจบเอาใจคนเป็น และไป๋เสี่ยวเฟยเองไม่ได้น้อยหน้าพ่อของเขาเลย

“พี่เฟยเป็นไรไปหรอ แม่ง ตอนนี้คุณชายเฉินพบกับการดูถูก และนี่เป็นโอกาสที่ดีของเราเลยนะ คุณชายเฉินเป็นคนอ่อนน้อมถอมตัว เมื่อพบการเหยียดหยามแบบนี้ แต่ว่าพวกเราไม่ควรจะปล่อยให้ผ่านไปแบบนี้ใช่ไหม”

ลูกเศรษฐีคนหนึ่งรีบพูดขึ้น

“แน่นอนว่าไม่ได้ แต่พวกเธอต้องจำไว้ว่า อย่าให้ใครรู้จักสถานะที่แท้จริงของคุณชายเฉินเด็ดขาด จากนั้น พวกเธอคอยฟังคำสั่งฉันก็พอ”

ไป๋เสี่ยวเฟยในใจก็มีแผนคอยรับมืออยู่แล้ว จึงได้บอกเหตุผลกับทุกคนไป

พวกเขาเองก็เพิ่งจะเข้าใจ หากเมื่อครู่ไม่ยั้งที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับคุณชายเฉินแล้วล่ะก็ คงจะเสี่ยงน่าดู

และเฉินเกอเขาเองก็อยากจะกลับแล้ว

เหมือนโดนคนอื่นมองแบบนั้น คงจะหัวร้อนไม่เบา

เมื่อกำลังจะหันหลังเดินไป

“สหายหยุดก่อน”

ไป๋เสี่ยวเฟยและคนอื่น ๆ พลันลุกขึ้น

และทุก ๆ คนก็หันมามองยังไป๋เสี่ยวเฟย

“สหาย หากไม่รังเกียจ งั้นก็มาดื่มเหล้าด้วยกันสักแก้วไหม”

“ใช่แล้วสหาย มาดื่มเหล้าสักแก้วก่อน ตรงนี้ยังเหลือที่นั่ง”

เหล่าบรรดาคุณหนูที่นั่งกับไป๋เสี่ยวเฟยต่างก็ยืนขึ้น

และหนึ่งคนในนั้นที่หัวก็เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

“หรอ เกิดอะไรขึ้นหรอ”

“คุณชายไป๋แห่งยี่เป่าเก๋อ ทำไมถึงกล้าเชิญขอทานนี่”

“อีกอย่างโต๊ะนั้น ต่างก็เป็นบรรดาเหล่าตัวแทนของธุรกิจใหญ่ ๆ และแนวหน้าที่อยู่ในถนนการค้าจินหลิง สำคัญ ๆ ทั้งนั้นเลย”

“อีกอย่างพวกเธอดูสิ คุณชายคุณหนูของครอบครัวไป๋ครอบครัวหลินต่างก็อยู่ที่นั่น นี่นี่นี่”

และทุกคนก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ซึ่งครอบครัวไป๋และครอบครัวหลิน และครอบครัวหนิงที่เคยเป็นเจ้าของภัตตาคารหมิงหวาง โดยเริ่มต้นจากธุรกิจที่ถนนการค้าจินหลิง จากนั้นก็เริ่มมีฐานะขึ้น แล้วก็กลายเป็นกิจการใหญ่โต

มีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลี่เจิ้นกั๋ว