ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 35

บทที่ 35 เกิดเรื่องแล้ว

“ชื่อเสียงพังทลาย แผนไหนล่ะ”

เฉินเกอเองก็ชักจะอยากรู้แล้ว

เมื่อครู่ที่จวงเฉียงมาหาไป๋เสี่ยวเฟยที่นี่นั้น เฉินเกอก็พอมองออก ถึงแม้นว่าจวงเฉียงจะดูเกรง ๆ ใจ แต่เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนไม่ลงรอยกัน

แต่เพียงแค่กลัวอำนาจของครอบครัวไป๋แค่นั้นเอง

“เหอะ ๆ จะให้คุณดูวิดีโอนี้”

เมื่อพูดเสร็จ ไป๋เสี่ยวเฟยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วให้เฉินเกอดูวิดีโอที่พวกเขาได้ทำการบันทึกไว้

นี่คือห้องนอนขนาดใหญ่

จะเห็นว่าจวงเฉียงกำลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในอาการสลบเดินเข้าห้องไป ผู้หญิงคนนี้อายุราว ๆ สามสิบได้ สวยด้วย

เรื่องราวหลังจากนั้น คงไม่ต้องคิดแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แต่เสียดาย วิดีโอนี้มีความยาวแค่สามนาที จวงเฉียงคงจะถึงคาดแล้ว

เฉินเกอเห็น จนเกิดความรู้สึกไม่อยากดู

“นี่ไม่สามารถทำลายชื่อเสียงเขาหรอ พฤติกรรมแบบนี้ สำหรับพวกเธอมันปกติไม่ใช่หรือ”

เฉินเกอพูด

ทำเอาไป๋เสี่ยวเฟยเองรู้ก็สึกไม่ดี “คุณชายเฉิน พวกเราเองก็เที่ยวผู้หญิงเสมอนะ แต่ไม่เหมือนกับจวงเฉียง คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เธอเป็นแม่เลี้ยงของเขานะ”

“เหี้ย”

เฉินเกอรู้สึกตกใจจนตาค้าง

อย่างนั้นนี่คงจะสะเทือนใจมากน่าดู

“นายเกลียดเขาขนาดนี้เลยหรอ แถมยังไปสำรวจข้อมูลเขามาด้วย” เฉินเกอพูดขึ้นลอย ๆ

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดขึ้น“ใครอยากให้บ้านจวงเล่นสกปรกแบบนี้ คุณชายเฉิน ตอนแรกภัตตาคารหมิงหวางจะประมูลแล้ว และครอบครัวเราเองก็ว่าจะซื้อไว้ และก็สุดท้ายก็ประมูลราคามาได้ เพราะว่าเข้าร่วมงานประมูลบ่อยครั้งจนรู้จักแนวทาง นั้นก็คือสามนาทีสุดท้าย เสนอราคาไม่ได้อีกแล้ว และสุดท้ายครอบครัวเขาเองก็เป็นฝ่ายแย่งไป แจ่ม！ จนกระทั่งนาทีสุดท้ายถึงประมูลราคามาได้สำเร็จ ”

“เขาเล่นสกปรกกับบ้านฉัน งั้นฉันก็จะเอาคืนเขาเหมือนกัน”

เฉินเกอเข้าใจแล้ว เมื่อก่อนพวกเขาไม่กล้าทำเรื่องอย่างนี้ เพราะกลัวหลี่เจิ้นกั๋วจะติดตามเรื่องนี้ อีกอย่างเพราะว่าเขาเป็นคนดูแลธุรกิจภายในทั้งหมด และการก่อเรื่องมันเป็นธุรกิจที่ต้องห้ามด้วย

“ดังนั้นพวกคุณจึงต้องการที่จะได้รับการยอมรับหรอ”

“ใช่ เพียงแค่คุณให้คุณอาหลี่ไม่ต้องมากล่าวโทษก็พอ ส่วนเรื่องที่เหลือ ก็ยกให้พวกเราจัดการ”

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร แล้วจากนั้นก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกไปหนึ่งคำ

และไป๋เสี่ยวเฟยทันใดก็เข้าใจ จากนั้นก็ส่งสัญญาณด้วยสายตาให้กับน้องอีกคน

น้องคนนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มา “โอเค สักพักพวกคุณคอยดูให้ดี ๆ นะ……”

เมื่อพูดจบ จากนั้นก็แอบ ๆ เดินไปยังม่านฉากหลังของพิธี

เมื่อก่อนเฉินเกอเขาจน เขาจึงต้องรองรับอารมณ์โกรธหรือการดูถูกจากผู้อื่น แต่ตอนนี้มีเงินแล้ว ทำไมยังต้องรองรับการรังแกจากคนอื่นอยู่

ดังนั้น หากสามารถแก้เผ็ดไอ้จวงเฉียงนี่ได้ เฉินเกอเองก็คงจะรู้สึกดีเหมือนกัน

และอีกอย่าง ทำเอาแม่เลี้ยงเขาได้รับการเหยียดหยามอย่างมาก

แต่พิธีการก็ยังดำเนินไปเรื่อย ๆ

จนถึงขั้นตอนสุดท้ายที่ต้องตัดริบบิ้น

และคุณชายน้อยของภัตตาคารหมิงหวางอย่างจวงเฉียง แน่นอนว่าต้องขึ้นไป

“ยีฟาน คุณขึ้นไปพร้อมกับผมเถอะ”

จวงเฉียงจับที่มือของจ้าวยีฟานอย่างเบา ๆ

จนทำให้คนที่อยู่ในงานรู้สึกอิจฉา

โดยเฉพาะหยางเสว่ ที่คิดว่าทำให้ชีวิตของตัวเองทำไมไม่ดีอย่างนี้ ตอนแรกก็คบหากับ เฉินเกอซึ่งเป็นคนไม่มีอะไรเลย และหลังจากนั้นก็คบกับลู่หยางซึ่งเป็นลูกคุณหนูธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

ถ้าหากเจอคนอย่างจวงเฉียง

หรือมีอำนาจแบบนี้ก็คงดี

จ้าวยีฟานเองก็จะไม่ได้ปฏิเสธ

เลยโดนจวงเฉียงจูงมือไปแบบนั้น และทั้งสองคนก็เดินตรงไปยังหน้าเวที

ในขณะที่เดินผ่านโต๊ะของเฉินเกอที่นั่งอยู่นั้น

สายตาของจ้าวยีฟาน ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเฉินเกอ

โดยมีความนัยน์บอกเขาว่า มองเห็นหรือยัง ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด แต่ก็ยังคงห่างกันอยู่ดี

และจวงเฉียงเองก็มองที่เฉินเกอด้วยความพอใจแกมเยาะเย้ย ในสายตาของผู้คนในงาน เขามีความรู้สึกว่ากำลังเหยียบเฉินเกอไว้ใต้เท้า

เพียงเพราะว่าจวงเฉียงตั้งแต่เด็กนั้น เป็นคนมีปมในใจ พอดีวันนี้มีไอ้โง่อย่างเฉินเกอมาแล้ว

“หนทางยังเหลืออีกยาวไกล ฉันจะค่อย ๆ เหยียบนายให้จม และจะทำให้นายจนอย่างทรมานที่สุด”

จวงเฉียงคิดในใจ

เฉินเกอกำลังดื่มเหล้าอยู่ และไม่ทันไรลูกน้องของไป๋เสี่ยวเฟยก็กลับมายังข้าง ๆ แล้วพยักหน้าให้กลับเฉินเกอ เป็นสัญญาณว่าแผนนี้สำเร็จแล้ว รอดูผลงานได้เลย

เฉินเกอก็เลยมองไปยังบนเวทีที่จวงเฉียงยืนอยู่

พ่อและแม่เลี้ยงของเขาก็อยู่ และเห็นได้ชัดว่า ตอนที่จวงเฉียงกำลังจูงมือของจ้าวยีฟานนั้น สีหน้าของแม่เลี้ยงเขาดูไม่ปกติ

“ทุกท่านครับ ผมจะแนะกับทุกท่านสักหน่อย นี่คือแฟนผมครับ เธอคือจ้าวยีฟาน！”

ในเวลานั้น แขกในงานที่อยู่ด้านล่างของเวทีต่างก็มองยังมือตัวเองที่จับกับมือของจ้าวยีฟานไว้

แล้วแนะนำให้แขกในงานได้รู้จัก

จ้าวยีฟานเป็นคนหน้าตาดี แม้แต่คนที่เธอไม่ชอบแล้วอย่างเฉินเกอก็ยังรู้สึกว่าเธอสวย และจวงเฉียงเองก็พลอยดีมีหน้ามีตาไปด้วย

　“ยีฟาน ทักทายแขกหน่อย”

จวงเฉียงพูดบอกเธอเบา ๆ

จ้าวยีฟานรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย“สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉันจ้าวยีฟาน！”

“ว้าว คนสวย เธอรู้จักกับคุณชายจวงได้อย่างไร หรือว่า，การสบตาครั้งหนึ่ง，ทำให้มีเยื่อใยกัน？ ”

“ใช่สิ รีบบอกมา ให้พวกเราได้รู้หน่อยว่าคุณชายจวงเคยทำอย่างไรมา”

ข้างล่างเวที มีทายาทเศรษฐีหลายระดับจำนวนมาก เพราะพวกเขารู้ว่าคงจะตีสนิทคนสมบูรณ์แบบอย่างไป๋เสี่ยวเฟยไม่ได้ จึงสนิทได้แค่จวงเฉียง

จ้าวยีฟานสางผมไปแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันรู้จักกับจวงเฉียงมานานแล้วค่ะ ลุงจวงกับคุณพ่อของฉันเคยเป็นคู่ค้ากัน แล้วเรื่องที่ฉันตกลงคบกับจวงเฉียงนั้น ก็ตอนหลังจากที่จวงเฉียงกลับมาจากนอก และเคยช่วยฉันทำธุระเรื่องหนึ่ง จนทำให้ฉันรู้สึกประทับใจ”