ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 399
บทที่ 399 ทำไมเธอถึงมาที่นี่
“แต่ว่า การที่เฉินเตี๋ยนชางไม่ออกหน้า ไม่ได้แปลว่าเรื่องการหมั้นหมายนี้จะจบลง อันที่จริงนับตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ถึงเฉินเตี๋ยนชางจะทำตัวเป็นศัตรูกับตระกูลฟาง แต่เขาก็ไม่เคยส่งคนมาเพื่อถอนหมั้น คราบใดที่ไม่มีการยกเลิกการหมั้นหมาย อย่างนั้นข้อตกลงนี้ก็ยังคงอยู่! ไม่ว่าตระกูลเฉินจะรับรู้หรือไม่”
ฟางปู้ถงเอ่ย
เขามองไปที่ซือถูหงและเอ่ย “อะหง นายเข้าใจความหมายของฉันไหม?”
“นึกไม่ถึงว่าตระกูลเฉินและตระกูลฟางจะมีอดีตเช่นนี้ร แต่ว่าตอนนี้ตระกูลฟางตระกูลเฉินก็ยังคงต่อสู้กันมาถึงตอนนี้ ท่านปู่ ผมว่า การหมั้นหมายนี้สมควรจะสิ้นสุดลงโดยอัตโนมัติ!”
ซือถูหงไม่ยอมแพ้
“แม้ว่าช่วงนี้เฉินจิ้นตงกับเฉินเตี๋ยนชางจะเคยมีความขัดแย้งครั้งใหญ่เกิดขึ้น แต่ฉันคิดว่า ต่อให้เขากล้ายิ่งกว่านี้อีกสิบเท่า ก็ยังคงไม่กล้าเปลี่ยนกฎที่เฉินเตี๋ยนชางกำหนดโดยไม่ได้รับอนุญาตอยู่ดี!”
“เอาล่ะ ท่านปู่ อย่างนั้นเรื่องนี้ก็ถือว่าผมไม่เคยเอ่ยถึงแล้วกัน แต่ว่าสองตระกูลต่อสู้กันมานานขนาดนี้ เรื่องของฟางเมิ่งซินในตอนนั้น ทำร้ายพวกเราแต่ละตระกูลจนเจ็บตัวไปไม่น้อย ความแค้นกับตระกูลเฉิน พวกเราไม่มีทางลืมแน่!”
ซือถูหงเอ่ยขู่ จากนั้นจึงจากไปทันที
“เขานับวันยิ่งอยู่ยิ่งบาตรใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว!”
ฟางเจี่่ยนนันกล่าวอย่างเย็นชา
จากนั้นเธอก็วิ่งเข้าไปและลูบไหล่ปู่ของตนและพูดว่า”ว่าแต่ต่อให้ซือถูหงจะเจ้าเล่ห์สักแค่ไหน ก็ไม่มีทางเก่งกาจไปกว่าคุณปู่แน่ ถึงกับคิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาหลอกเขาได้ ฮ่าฮ่า!”
“หึหึ...” ฟางปู้ถงตบที่หลังมือของเธอเบาๆ และพูดว่า “เจี่่ยนนันปู่ไม่ได้หลอกเขา หลานถูกกำหนดว่าต้องหมั้นกับนายน้อยตระกูลเฉินแล้วจริงๆ!”
"หา?”
ฟางเจี่่ยนนันตะลึง
“เป็นไปได้ยังไงคะ? คุณปู่พูดจริงหรือคะ?”
ฟางเจี่่ยนนันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเธอเอง
“แน่นอนว่าจริง!”
“แต่คุณปู่ หนูไม่เข้าใจ ในเมื่อตระกูลเฉินและตระกูลเฉินฟางมีการหมั้นหมายกัน ทำไมตอนนั้นเรื่องของคุณป้ากับคุณชายรองเฉินผิงอันถึงได้มีหลายคนคัดค้าน?”
ฟางเจี่่ยนนันกล่าวอย่างสงสัย
“หนูไม่เหมือนกับป้าของหนู ตอนที่หนูเกิด เฉินเตี๋ยนชางคุมอำนาจเอาไว้ในมือ จนกระทั่งหนูอายุหนึ่งขวบ เฉินจิ้นตงเป็นคนคุมอำนาจแทน เฉินจิ้นตงส่งเฉินผิงอันมาที่ตระกูลฟางของเราเพื่อขโมยสมบัติประจำตระกูลฟาง เมื่อตระกูลฟางของเราเมื่อสูญเสียของสิ่งนี้ไป ตระกูลฟางของเราจะล่มสลาย ดังนั้นด้วยมีจิตใจที่เลวร้ายของเฉินจิ้นตงปู่ไม่ต้องการสูญเสียลูกสาวและครอบครัวของเราไป!”
“หา? มันคืออะไรคะ?”
ฟางเจี่่ยนนันถามด้วยความสงสัย
“ตอนนี้หลานยังรู้ไม่ได้! รอจนกระทั่งหลานทำได้เหมือนป้าของหลานในตอนนั้น ปู่จะบอกหลานเอง!”
ฟางปู้ถงพูดด้วยรอยยิ้ม
“แต่คุณปู่ เรื่องการหมั้นของหนู ตอนนี้ยังนับมันอยู่อีกไหม?”
ฟางเจี่่ยนนันถามคำถามที่เป็นในใจตนเป็นกังวลที่สุด
“พูดตามตรง ปู่เองก็ไม่รู้ว่ามันยังจะนับอยู่อีกไหม เฮ้อ! บางที ก็ดูไร้หนทางอย่างยิ่ง!”
“ถ้าอย่างนั้นคุณปู่ ทำไมหลายปีมานี้ถึงไม่มีข่าวคราวของนายน้อยของตระกูลเฉินเลย?”
ฟางเจี่่ยนนันถาม
“นายน้อยแห่งตระกูลเฉิน แน่นอนว่าต้องได้รับการเลี้ยงดูอย่างยากลำบากจากเฉินจิ้นตงและทิ้งเขาให้กระจัดกระจายท่ามกลางผู้คน แม้ว่าเฉินจิ้นตงจะแผ่อิทธิพลไปมากมาย แต่หลายปีมานี้ ก็ยังถูกปู่ค้นหาเบาะแสพบอยู่ดี หากปู่เดาไม่ผิด คุณชายเฉินผู้มีชื่อเสียงในจินหลิงเมื่อไม่นานมานี้ มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับนายน้อยของตระกูลเฉินแน่!”
“คุณชายเฉินของจินหลิง?”
ฟางเจี่่ยนนันรู้สึกประหลาดใจ
“ไม่ผิด แต่ในปีนั้นเมื่อปู่ส่งคนเข้าไปสืบข่าวเพิ่มเติม เฉินจิ้นตงกลับตอบโต้และปกปิดร่องรอยไปในทันที เขาปกปิดคุ้มกันคุณชายเฉินเอาไว้อย่างแน่นหนา เพื่อที่ปู่จะไม่สามารถสืบหารายละเอียดได้!”
ฟางเจี่่ยนนันได้ยินดังนี้
ก็เข้าใจเรื่องราวไปแล้วมากมาย
ที่แท้ตนเองกับคุณชายเฉินของจินหลิง มีการหมั้นหมายกัน
หึหึ นี่ทำให้ในใจของฟางเจี่่ยนนันรู้สึกราวกับไม่ใช่เรื่องจริง
ตนเกลียดตระกูลเฉิน เกลียดทุกคนในตระกูลเฉิน
นั่นเพราะพวกเขา ฆ่าพ่อแม่ของตนเอง
แต่ตอนนี้ ราวกับพระเจ้ากำลังเล่นตลกกับตัวเอง
“คุณปู่ แล้วเฉินเตี๋ยนชางหล่ะคะ?”
ฟางเจี่่ยนนันถามอีกครั้ง
“เขากลับสู่ความสันโดษไปแล้ว ไม่ได้ปรากฏตัวมา 20 ปีเต็มแล้ว!”
“เรื่องของตระกูลเฉิน ซับซ้อนอย่างยิ่ง ไม่ได้ง่ายดายเหมือนของตระกูลฟาง!”
ฟางปู้ถงอธิบาย
ปู่หลานนั่งคุยกันในห้องหนังสืออยู่เป็นเวลานาน
พริบตาเดียว แขกจำนวนมากก็มาถึงที่ประชุม
บุตรชายคนที่สองของตระกูลฟางมีหน้าที่ต้อนรับแขกอยู่ด้านนอก
“คุณตระกูลซือถู มาถึงเร็วอย่างยิ่ง!”
คนที่มา ส่วนใหญ่ล้วนเดินเข้าไปทักทายกับซือถูหง
เห็นได้ชัดว่า ท่ามกลางสายตาของผู้คน สองพี่น้องของตระกูลฟาง ยังเทียบไม่ได้กับซือถูหง
“หึ!”
ส่วนบุตรชายคนที่สอง เมื่อเหลือบมองไปยังฉากตรงหน้า เขาก็กำมือแน่นด้วยความขุ่นเคือง
จู่ๆ ในตอนนั้นเอง
มีคนตะโกนขึ้น”ตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิง ส่งพระพุทธรูปหยกขาวมาให้!”
“หืม? ตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิง?”
ผู้คนต่างประหลาดใจ
กิจกรรมแบบนี้ คนของตระกูลหลงมาได้ยังไงกัน?
แม้ว่าตระกูลฟางและตระกูลหลงจะมีมิตรภาพต่อกันบ้าง ตระกูลหลงเองก็เคยผูกพันกับตระกูลฟาง แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี ตระกูลหลงก็ไม่ได้มีเรื่องเกี่ยวข้องอะไรต่อกันอีก”
ตอนนี้ คุณปู่วันเกิด คนที่ได้รับเชิญส่วนใหญ่ล้วนเป็นทายาทสายตรงของตระกูลฟาง
ส่วนตระกูลหลง นับว่าเป็นสายนอก
ผู้คนซุบซิบพูดคุยกัน
พี่สองและพี่สามเองก็มองหน้ากัน
“ตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิง ดูเหมือนพวกเราจะไม่ได้เชิญไปนี่?”
ทั้งสองคนพูดอย่างแปลกใจ
“หึหึ คุณชายรองคุณชายสาม ตระกูลหลงมาพร้อมกับพวกเราตระกูลซือถู ได้ยินมาว่าเป็นวันเกิดของคุณปู่ ตระกูลหลงของเราส่งตัวแทนมาเป็นพิเศษ เห็นได้ถึงความเคารพของเขา!”
ในขณะนี้ ซือถูหงพูดขึ้นและแฝงด้วยความเย็นชา
“ซือถูหงช่างกล้านัก คุณมีค่าพอที่จะพาแขกมาที่ตระกูลฟางของเราหรือไง? คุณนับว่าตัวเองเป็นใคร?”
นับจากหน้าตาของซือถูหงและหน้าตาของคุณปู่แล้ว แน่นอนว่าย่อมแตกต่างกัน
"คุณลุงรอง คุณลุงสาม พวกคุณอย่าเพิ่งโมโห ในเมื่อมาแล้ว ก็ถือว่าเป็นแขก ตระกูลซือถูก็ถือเป็นเครือของตระกูลฟางเช่นกัน เขาเชิญแขกมา ก็ถือว่าเป็นตนของตระกูลฟาง ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน ใช่ไหมคุณลุงตระกูลซือถู?”
ในเวลานี้เอง ฟางเจี่่ยนนันเดินออกมาและกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“ฮ่าฮ่า ยังคงเป็นหลานเจี่่ยนนันของฉันที่ยังพอมีสติ ฉันว่าใครบางคน นับวันยิ่งอยู่ยิ่งถอยหลังไปแล้ว!”
“แก!”
พี่สองพี่สามไม่พอใจ
ในขณะที่พูด ตัวแทนของตระกูลหลงก็มาถึงแล้ว
“หืม? ทำไมเป็นผู้หญิงล่ะ?”
ผู้คนต่างประหลาดใจ เมื่อพบว่ามีคนในตระกูลหลงเกือบสิบกว่าคนกำลังมา แต่ผู้ที่นำหน้า กลับเป็นหญิงสาวอายุประมาณ 22 ปี
“เธอสมควรเป็นคู่หมั้นของนายน้อยคนที่สองของตระกูลหลง?”
“งานหมั้นขอนายน้อยรองตระกูลหลง ฉันไปมา”
ในตอนนี้มีคนกล่าวขึ้น
ทุกคนถึงค่อยเข้าใจชัดเจนขึ้นมา
ก็ใช่ โอกาสรวมตัวแบบนี้ สถานการณ์ของนายน้อยรองตระกูลหลง คงมารวมตัวไม่ได้แน่
“คุณหนูหยางเสว่ ยินดีต้อนรับ!”
พวกซือถูหยางเดินเข้าไป และเอ่ยด้วยความเคารพ
“สวัสดีคุณชายหยาง สวัสดีคุณลุงตระกูลซือถู นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แสดงถึงน้ำใจ!”
ผู้ที่มาถึง แน่นอนว่าเป็นหยางเสว่
“เพล้ง!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงแก้วหล่นกระทบพื้น
เฉินเกอที่กำลังยุ่งกับการวิ่งไปวิ่งมา
เมื่อได้ยินว่าคนของตระกูลหลงมา เฉินเกอก็ตะลึงไป
และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาเห็นคนของตระกูลหลงเดินเข้าเฉินเกอถึงกับตะลึงอยู่บ้างจนถือถาดในมือเอาไว้ไม่อยู่
หยางเสว่ทำไมเธอถึงมาที่นี่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！