ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 404

บทที่ 404 ตกใจกันไปทั้งงาน

และอะฟู๋นั้น เวลานี้กำลังมองสำรวจดูรอบๆ

หากตามที่จูหมิงพูดมานั้น คุณชายเฉินต้องถึงแล้วอย่างแน่นอน

ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอดู

“ไอ้หยาคิดไม่ถึงว่าคุณชายเฉินได้มาถึงแล้ว ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ?”

ฟางหยีพูดอย่างประหลาดใจ

ฟางหยีก็อยากจะรู้เหมือนกัน คนคนนั้นเป็นใครกันแน่ ทำให้ตัวเองและเจี่่ยนนันตอนเด็กไม่สามารถออกไปเล่นได้

แม้กระทั่งเหล่าดาราสาวที่กำลังควบคุมตัวเฉินเกอไว้ ต่างก็มองหาอย่างตื่นเต้น

ฐานะอย่างคุณชายเฉิน การคบเพื่อนต้องเป็นเรื่องที่ยากอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่า ได้เจอพวกลูกมหาเศรษฐีเป็นบุญตาก็ถือเป็นเรื่องที่ดี

ก็ไม่ได้มาเปล่าประโยชน์แล้ว

เฉินเกอมองดูภาพที่อยู่ตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวแล้วยิ้มเจื่อนๆ

ตอนนี้ในสถานการณ์แบบนี้ ดูท่าตัวเองคงจะทำตัวค้อมต่ำต่อไปไม่ได้แล้ว

ตามแผนการเดิมที่วางไว้ ตัวเองเพียงแต่ต้องให้จูหมิงวางแผนอยู่ด้านนอก สร้างการเคลื่อนไหวบางอย่างขึ้นมา

แต่ว่าคุณพ่อท่านรู้ได้อย่างไรกัน แล้วทำไมถึงได้ส่งคนของตระกูลที่เมืองหนานหยางมาที่นี่ เรื่องราวเหล่านี้เฉินเกอไม่รู้เลย

คนในตระกูลมาที่นี่ก็ดีเหมือนกัน

ภารกิจของตัวเองถือว่าได้สำเร็จลุล่วงแล้ว

ขณะนั้น เฉินเกอยืนขึ้นโดยตรง

ฟางหยีอ้าปากพูด: “เฉินเกอ นายทำอะไรน่ะ?”

ดาราสาวเหล่านั้น ก็ประหลาดใจเล็กน้อย

“คนเขากำลังหาคุณชายเฉิน ไอ้กระจอกอย่างนายลุกขึ้นยืนทำไมกัน?”

“ฮ่าๆๆ คนที่ไม่รู้ ยังคิดว่าเป็นเขาเสียอีก!”

ดาราทั้งหลายหัวเราะแล้วพูดอย่างเยาะเย้ย

ทุกคนถูกการกระทำของเฉินเกอทำให้สะดุ้งตกใจ ต่างมองมาทางเฉินเกอ

“เฉินเกอ!”

จ้าวยีฟานที่อยู่ด้านข้าง แวบแรกก็จำเฉินเกอได้แล้ว

ขณะนั้นได้หายใจติดขัดเล็กน้อย

ไม่คิดว่าเฉินเกอมาที่นี่จริงๆด้วย และดูท่าทางแล้ว ดูเหมือนว่าจะมากับทีมของพวกเธอ

ห๊า? งั้นเมื่อคืน หลังจากที่ตัวเองเมาแล้วนั้น คนที่อุ้มตัวเองไปบนเตียง ยังได้ช่วยตัวเองเปลี่ยนชุด เป็นเฉินเกอจริงๆเหรอ?

จำได้เลือนราง เหมือนตัวเองมองเห็นเฉินเกอ

หรือว่าเฉินเกอจะเป็น...........

ไม่พอใจ เสียใจ ความอัปยศ อารมณ์ทั้งหมดได้เกิดขึ้นในใจของจ้าวยีฟาน

ถ้าหากเป็นจริงแล้วจะทำยังไง?

เดิมทีที่ตัวเองปฏิเสธนั้นมันเป็นความรู้สึกยังไง?

และหยางเสว่นั้น

จ้องมองอย่างตาโตโดยที่ไม่อยากจะเชื่อ

ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกกลัวอะไรก็ไม่รู้

เฉินเกอนั้นเหมือนพวกวิญญาณเร่ร่อน ตัวเองมาร่วมงานที่ฉู่ตูนี้ เพราะมาสร้างซีนใจให้ตัวเอง แต่ไม่คิดว่าอยู่ตรงนี้ ยังได้เจอเฉินเกออีก!

ใช้ไง ก็กลัวว่าผลมันจะเป็นแบบนี้

งั้นก็ต้องเป็นหยางเสว่แน่เลย

คิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดเดียว ว่าเฉินเกอจะมาปรากฏตัวตรงนี้

หรือว่าเขาจะเป็นคุณชายเฉินแห่งเมืองหนานหยาง?

ตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง ตระกูลหลงไม่สามารถที่จะเทียบได้เลย

อีกอย่าง ไม่ได้เจอเฉินเกอมาสักพัก หยางเสว่รู้สึกว่าเฉินเกอนั้นเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

ความรู้สึกที่เติบโตขึ้นนี้ ก็ทำให้หยางเสว่อึดอัดมาก

“เฉินเกอ.......นาย!”

ฟางเจี่่ยนนันมองเฉินเกอที่กำลังเดินมา หน้าแดงเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างประหลาดใจ

หรือว่าเขาก็คือประมุขน้อยคู่หมั้นที่หมั้นกันตั้งแต่อยู่ในท้องของตัวเอง?

อย่าว่าแต่ฟางเจี่่ยนนันเลย แม้แต่ฟางเมิ่งซินก็ประหลาดใจมาก

เข้าใจมาตลอดว่าเฉินเกอเป็นเพียงลูกหลานของตระกูลเฉิน แต่นึกไม่ถึง พ่อของเฉินเกอนั้นคือเฉินจิ้นตง

“คารวะคุณชายเฉิน!”

อะฟู๋มองดูประมุขน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ต้องรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านอะฟู๋เป็นคนขับรถประจำตัวของเฉินจิ้นตง เคยอุ้มเฉินเกอตอนเป็นเด็กด้วย

และการใช้ชีวิตอย่างคนจนของเฉินเกอนั้น มีอะฟู๋เป็นคนรับผิดชอบมาโดยตลอด

ถึงแม้เขากับเฉินเกอจะไม่เคยติดต่อโดยตรงมาก่อน แต่ว่าอุปนิสัยของเฉินเกอนั้นเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ เฉินเกอเป็นคนสุขุมหนักแน่นแสดงความรู้สึกไม่เก่ง ด้านอุปนิสัยเหมือนกับฮูหญิงมาก

“คุณชายเฉิน!!!”

กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง ก็ได้ตะโกนพร้อมกัน

เฉินเกอพยักหน้า: “ลูงฟู๋ ไม่คิดว่าพวกลุงจะมา........”

“นายท่านกังวลสถานการณ์ทางด้านนี้คุณชายคนเดียวจะรับมือไม่ไหว ดังนั้นจึงได้ส่งผมมาช่วยอีกแรง!

“แฮ่ๆพี่ชาย ผมก็คิดถึงพี่แล้ว ดังนั้นจึงตามมาดูพี่น่ะ!”

หวงหยงหาวก็พูดอย่างยิ้มแย้ม

ผู้คนในนี้ต่างอ้าปากค้าง โดยเฉพาะดาราหญิงเหล่านั้น จนจะสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปในปากได้แล้ว

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”

หยางเสว่นั้นตกใจจนส่ายหัวไม่หยุด

พูดตามตรง ตอนที่เธอรู้ว่าเฉินเกอเป็นมหาเศรษฐีแห่งจินหลิงนั้น เธอทั้งเจ็บและเศร้า แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้หลังจากที่แต่งเข้าตระกูลหลง มันก็ได้หายไป

ตัวเองนั้นก็มีความเสมอภาคกับเฉินเกอแล้ว

ในใจรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ว่าตอนนี้ เฉินเกอกลับกลายเป็นคุณชายเฉินแห่งเมืองหนานหยาง เป็นคุณชายที่เป็นมหาเศรษฐีระดับโลก โอ้มายก็อต

ตระกูลหลงที่อยู่ต่อหน้าเฉินเกอ เหมือนมดทั่วไปเลย

ใจของหยางเสว่ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง

“คุณปู่ฟาง ตอนนี้ผมเป็นตัวแทนตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง มามอบของขวัญนี้ให้กับท่าน แบบนี้น่าจะได้แล้วใช่ไหมครับ?”

เฉินเกอกล่าวอย่างยิ้มแย้ม

ฟางปู้ถงสูดลมหายใจเข้า แล้วพยักหน้าเล็กน้อย

ฟางหยีได้วิ่งมาอยู่ที่ข้างกายของฟางเจี่่ยนนัน

“อ๋า? เจี่่ยนนัน คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกอจะเป็น..........”

ฟางหยีประหลาดใจจริงๆ

ฟางเจี่่ยนนันพยักหน้าอย่างเขินอาย

พวกเขาทั้งสองต่างคิดไม่ถึง ที่แท้เฉินเกอก็คือประมุขน้อยของตระกูลเฉินจริงๆ

เรื่องราวต่อจากนี้ก็จะง่ายขึ้นมาทันที

ฟางปู้ถงทำได้เพียงไปเจรจากับตระกูลเฉิน

อย่างไรเสียตระกูลฟางก็ถูกหาเจอแล้ว

และฟางเมิ่งซินกับเฉียงเวยนั้น เฉินเกอก็ต้องพาไปด้วยอยู่แล้ว

หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกลา

กำลังพลของเฉินเกอก็ได้จากไป

เหลือเพียงแต่หยางเสว่ที่ไม่พอใจและจ้าวยีฟานที่อารมณ์กำลังสับสน

“เฉินเกอ!”

หยางเสว่ตามออกไปด้วยความอัปยศ

ทันใดนั้นบริการ์ดก็ได้ขวางหยางเสว่เอาไว้

“มีเรื่องอะไร?”

มองไปที่หยางเสว่ เฉินเกอถามด้วยสีหน้าที่ขมขื่น

“เฉินเกอ ฉันถามนายหน่อย นี่เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่? นายนายนาย.........นายเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเฉิน? มันจะเป็นไปได้ยังไง?”

หยางเสว่ได้ออกมาตัวคนเดียว

ถือว่าเธอเก็บอาการได้ดีทีเดียว อย่างไรเสียเรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถที่จะให้ตระกูลหลงรู้ได้

แต่ถ้าหากให้เฉินเกอจากไปเสียอย่างนี้ หยางเส่วก็ไม่จะเสียดายเป็นอย่างมาก

ใช่ ตอนที่ตัวเองคบกับเฉินเกอนั้น เฉินเกอยังเป็นแค่ไอ้โคตรจนคนหนึ่ง แต่ผ่านไปไม่นาน เขากลับกลายเป็นคนที่มีเงินมากมายขนาดนี้? เหมือนจะเป็นประธานบริษัทการค้าจินหลิงอีกด้วย

แค่นี้ก็ทำให้หยางเสว่ประหลาดใจมากพอแล้ว

หยางเสว่อยากจะรู้คำตอบ แต่ยังไงเฉินเกอก็ไม่บอกเธอ

ตอนนี้ เดิมทีคิดว่าตัวเองสามารถโอ้อวดเฉินเกอแล้ว ผลสุดท้าย เขากลับกลายเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีระดับโลก คุณชายระดับสูง

ระดับของโลก มันต้องเป็นแนวความคิดแบบไหนนะเนี่ย!

และเฉินเกอเห็นว่าหากเธอไม่ได้คำตอบคงจะไม่ยอมหยุดแน่

จึงได้กล่าวด้วยสีหน้าที่เจื่อนๆ

“อันที่จริงตั้งแต่เริ่มต้น ฉันก็รู้สึกประหลาดใจมาก คืนนั้นหลังจากที่ฉันกลับไปแล้ว ฉันเสียใจมาก เพียงแต่ครั้งนั้น พี่สาวของฉันได้โอนเงินให้ฉันสิบล้านหยวน ให้ฉันเป็นค่าใช้จ่ายประจำวัน ขณะที่ฉันเห็นเงินจำนวนมากนี้ ฉันตกใจจนเอ๋อไปเลย แล้วพี่สาวยังได้บอกความลับที่ซ่อนมาหลายปีให้ฉัน ที่แท้ฉันแค่ถูกเลี้ยงแบบคนจน .........”

เฉินเกอก็ได้เล่าเรื่องราวขณะนั้นให้หยางเสว่

หยางเสว่ยิ่งฟัง ตายิ่งอยู่ยิ่งโต

อย่างนี้แล้ว เรื่องราวทั้งหมดของเฉินเกอก็กระจ่างแจ้งแล้ว

“เอาล่ะ ตอนนี้เธอก็ได้รู้หมดแล้ว ฉันก็ควรที่จะไปแล้ว!”

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย

“ไม่ได้ เฉินเกอรอก่อน!”

ทันใดนั้นหยางเสว่รีบตะโกนห้าม