ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 456

บทที่ 456 ความโกรธของเฉินเกอ

“เกิดเรื่องขึ้นกับหานเฟยเอ๋อแล้ว? เกิดอะไรขึ้น?”

พอเห็นสีหน้าของเสี่ยวหนานแล้ว เฉินเกอก็รีบถาม

เสี่ยวหนานปิดปาก ร้องไห้ไปด้วยเล่าเรื่องเมื่อครึ่งปีก่อนไปด้วย หลังจากเกินเรื่องขึ้นกับเฉินเกอไม่นาน ก็เกิดอีกเรื่องหนึ่งขึ้น

ที่แท้....

เรื่องที่เฉินเกอออกจากวงศ์ตระกูล ก็ถูกตระกูลเฉินปกปิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ว่าความจริงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถปกปิดได้

ถึงแม้ว่าความจริงจะถูกปกปิดไปแล้ว

แต่ก็ไม่สามารถห้ามให้ผู้อื่นพูดต่อๆ กันได้

มีคนพูดว่าคุณชายเฉินถูกทำร้าย ยังมีคนพูดอีกว่าคุณชายเฉินถูกลักพาตัวไปหรือหายตัวไปอะไรประมาณนี้

หลังจากนั้นก็ค่อยๆ ส่งผ่านไปถึงหูของพวกหานเฟยเอ๋อที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินเกอ

นายลองคิดดูสิ หานเฟยเอ๋อเป็นคนที่เฉินเกอเชิดชู แน่นอนว่าต้องเป็นคนฝ่ายเฉินเกอ

หานเฟยเอ๋อในตอนนั้น ชอบเฉินเกอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

พอได้ยินข่าวนี้แล้ว เธอและหม่าเสี่ยวหนานต่างก็กระวนกระวายมาก

ยังๆ ดีๆ อยู่ ทำไมถึงเกิดเรื่องกับเฉินเกอได้ล่ะ!

ทั้งสองต่างก็สติสับสนวุ่นวายไปหมด

แต่สุดท้ายแล้วหานเฟยเอ๋อตัดสินใจว่า จะไปที่หนานหยางกับเสี่ยวหนานสองคน

จากนั้นก็ส่งคนไปสอบถามสถานการณ์ความเป็นจริง

เพราะว่าตั้งแต่ที่เฉินเกอเกิดเรื่อง หลี่เจิ้นกั๋วประธานหลี่เองก็กลับมาถึงหนานหยางแล้ว

หลงัจากมาถึงหนานหยางแล้ว

หานเฟยเอ๋อกับเสี่ยวหนานผู้หญิงสองคนก็มาถึงบริษัทของหลี่เจิ้นกั๋ว

ถึงได้รู้ว่าหลี่เจิ้นกั๋วประธานหลี่ได้ออกไปทำธุระข้างนอกแล้ว

ไม่มีวิธีอื่นแล้ว หานเฟยเอ๋อใช้ความเป็นไปได้มากที่สุดของตัวเอง อยากจะไปใช้ความสัมพันธ์เส้นสายอื่นต่อ

แต่ว่าในวันนั้น ในตอนที่หานเฟยเอ๋อและหม่าเสี่ยวหนานรอผู้จัดการของบริษัทหลี่เจิ้นกั๋วอยู่

ก็เจอชายวัยรุ่นคนหนึ่งที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง

ชายวัยรุ่นคนนั้นเห็นว่าเฟยเอ๋อรูปร่างหน้าตาสวย ก็มีความคิดที่ไม่ดี

หลังจากนั้นก็สามารถคิดเองได้แล้วว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

ชายวัยรุ่นคนนั้นหาข้ออ้างนัดเฟยเอ๋อและหม่าเสี่ยวหนานออกมา

จากนั้นก็ส่งคนลากเฟยเอ๋อและหม่าเสี่ยวหนานไปยังโรงแรม

อยากจะข่มขืนหม่าเสี่ยวหนาน

แต่ตีให้ตายทั้งสองก็ไม่ยอม

ภายใต้สถานการณ์ที่เร่งรีบ หานเฟยเอ๋อกัดไปที่แขนของชายวัยรุ่นอย่างแรง กัดจนเลือดไหลเต็มไปหมด

ส่วนชายวัยรุ่นคนนั้นก็กระวนกระวาย

แล้วนำเฟยเอ๋อโยนลงตึกไป

เรื่องนี้ในตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่มาก ทำให้ตระกูลเฉินตกใจไม่น้อย

แม้กระทั่งหลี่เจิ้นกั๋วก็รีบกลับมา

แต่ว่า ชายวัยรุ่นนั้นมีอำอาจสูงส่ง เขาไม่ได้รับโทษอะไร คนที่น่าสงสารก็คือเฟยเอ๋อ ถูกช่วยอยู่ในห้องฉุกเฉิน จึงช่วยชีวิตกลับมาได้ แต่ว่าก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา ทั้งชีวิตนี้คงอยู่แต่บนเตียง

ในส่วนของบริษัทของเฟยเอ๋อ ก็แตกแยกตามกันมา....

“คนคนนั้นคือใคร?”

เฉินเกอเงยหน้าขึ้น แล้วถามด้วยความเย็นชา

เพราะว่าฟังถึงตรงนี้แล้ว ในใจของเฉินเกอมีความรู้สึกผิดเล็กน้อย

ตั้งแต่ที่กลายเป็นคุณชายเฉิน

ตัวเองทำผิดต่อผู้คนมากมาย และละเลยผู้คนมากมายไปเยอะมาก

หานเฟยเอ๋อก็คือหนึ่งในนั้น

แต่พอนึกถึงว่า หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับตัวเองแล้ว เสี่ยวหนานกับหานเฟยเอ๋อจะจดจำตัวเองขนาดนี้

ส่วนหานเฟยเอ๋อนั้น เพื่อที่จะตามหาข่าวของตัวเอง กลับโชคร้ายไปพบเจอแบบนั้น

หม่าเสี่ยวหนานเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า “คนคนนั้น ฉันได้ยินคนอื่นเรียกเขาว่าคุณชายโม่เจี้ยน แต่ว่า ฉันเคยถามประธานหลี่แล้ว ยัยคุณชายโม่เจี้ยนนี้ทำไมถึงไม่ต้องมารับผิดชอบ แต่ว่าประธานหลี่ไม่พูดอะไรกับฉันเลย ให้ฉันรีบกลับจินหลิงไป!”

“โม่เจี้ยน?”

ตาของเฉินเกอกระตุกแรงมาก

ก่อนหน้านี้เขาเคยสืบมาก่อน โม่ฉางคงมีลูกชายสามคน

หนึ่งในนั้น เหมือนมีคนหนึ่งจะชื่อโม่เจี้ยน

“เป็นคนของโม่ฉางคงอีกแล้ว!”

เฉินเกอกำหมัดแน่น

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าตัวเองถูกโม่ฉางคงบีบบังคับถึงขั้นไม่มีบ้านแต่ไม่สามารถกลับบ้านได้ แล้วหานเฟยเอ๋อจะกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร!