ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 462
บทที่462 หญิงสาวที่พูดไม่รู้เรื่อง
มือเล็กๆของฟางหยี นุ่มและอบอุ่นมาก
เฉินเกอรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย
ฟางหยีดึงเขานั่งบนที่นั่งหินขนาดเล็กในซุ้มดอกไม้
“อะซาน ฉันคิดว่า ทำไมพอเราเจอกันก็เหมือนเพื่อนเก่า คงเป็นเพราะเราสองคนมีอดีตที่คล้ายกัน? อย่าคิดว่าฉันเป็น
คุณหนูใหญ่ มีชีวิตหรูหรา นายล่ะ ฟังอาจารย์ของนายพูด นายลำบากมาตั้งแต่เด็ก และพบกับอุบัติเหตุเช่นนี้ แต่ว่า อดีต
ของเราทั้งสองนั้นคล้ายคลึงกันมาก เพราะตั้งแต่พวกเรายังเด็ก ไม่เคยมีเพื่อน ไม่มีแก๊งค์เพื่อนของเราเลย!”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอพยักหน้า
นายรู้ไหม ฉันเกลียดตอนฉันยังเด็ก เพราะว่ามีตระกูลหนึ่ง ทำให้ฉันกับเจี่่ยนนันต้องโดนขังอยู่แต่ในบ้าน เฮ้ย ที่จริงฉันเป็น
คนที่ไม่สามารถอยู่เฉยๆ นายคงสังเกตเห็น ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันยังไม่เคยมีความรักเลย ชั่วพริบตา ฉันก็มีอายุ 23 ปีแล้ว
และฉันไม่รู้ว่าความรักที่เรียกว่าละครน้ำเน่าเลย มันมีความรู้สึกเป็นอย่างไร”
ฟางหยีเอามือท้าวคาง
“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ!”
เฉินเกอชี้ไปที่ฟางหยี และทำไม้ทำมือ
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายบอกว่าฉันสวย ถ้าฉันหาแฟนคงหาง่ายมากใช่ไหม?”
ฟางหยีพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินเกอพยักหน้า
“โอ้ย พูดตามตรง หลังจากที่ช่วงนี้ไม่โดนกักขัง ฉันก็อยากจะมีความรักสักครั้ง คุณชายรวยๆฉันก็เห็นมาเยอะ แต่ว่า
ความรู้สึกดีๆแบบนั้นนายรู้ไหม ฉันไม่รู้สึกอะไรกับพวกเขาเลย!”
เฉินเกอพยักหน้า
“แต่ว่า มันก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเลย เมื่อก่อนฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ฉันมีความรู้สึกดีๆให้เขา!”
ฟางหยีพูด
“เขาชื่อเฉินเกอ ถึงแม้ว่าจะคบกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เขาเป็นคนดีมาก ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ฉันก็รู้สึกว่าเขาน่ารัก!
เขาเป็นคนดี ยังไงก็คือมีความรู้สึกดีๆให้กับเขา!”
เฉินเกอยักคิ้ว
และกำลังทำท่าทางมือ
“โอ้โอ นายถามว่าทำไมฉันไม่เปิดเผยให้เขารู้?”
เฉินเกอพยักหน้า
“อืม เรื่องนี้พูดแล้วมันยาว เพราะจากการสังเกตของฉันที่มีต่อเขา ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชายห่วยๆ!”
“อ๊ะ?”
เฉินเกอตกตะลึง
“นายรู้ไหมอะซาน เพื่อนของฉันคนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนดี และนิสัยดี แต่สิ่งที่น่ารำคาญที่สุด ก็คือ เขาจะดีกับทุกคน
โดยเฉพาะผู้หญิง! นายว่า แบบนี้ไม่ใช่ผู้ชายห่วยเหรอ? เพราะฉะนั้นความรู้สึกดีๆที่มีต่อเขา ก็หายไปเลย!”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอทำท่าทางให้กำลังใจเธออีกครั้ง
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะต้องพบความรักที่ฉันต้องการ!”
ฟางหยีมองไปที่เฉินเกอและยิ้ม
“ใช่สิอะซาน นายคงจะแคร์เป็นพิเศษถ้าคนอื่นมองใบหน้านาย?”
ฟางหยี ถาม
เฉินเกอพยักหน้า
ทำได้เพียงต้องแสดงต่อไป
ชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง และทำสีหน้าน่ากลัว
“นายหมายความว่า หน้าตาของนายจะทำให้คนอื่นตกใจ และจากนั้นก็กลัวจนหนี ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับนายใช่ไหม?”
เฉินเกอพยักหน้า
“ฉันไม่กลัว และฉันจะไม่ดูถูกนาย อะซาน นายถอดหน้ากากออกได้ไหม?”
ฟางหยีพูด
เฉินเกอส่ายหัวอย่างแรง
“โอเค ถ้านายไม่ต้องการฉันจะไม่บังคับนาย แต่เราเป็นเพื่อนที่ดี ไม่ว่านายจะเป็นอย่างไร ฉันจะไม่รังเกียจนาย!”
ฟางหยีพูดอย่างหนักแน่น
เฉินเกอไม่คาดคิดว่าฟางหยีจะพูดแบบนี้
รีบพยักหน้าทันที
“คุณอะซาน อยู่นี่เอง!”
ในขณะนี้ มีสาวใช้เข้ามา
“อ๊ะ?”
เฉินเกอลุกขึ้นยืน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！