ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 463

บทที่463 เจอเพื่อนเก่า

หลังจากเฉินเกอได้ฟังคำพูดของฟางเจี่่ยนนัน ก็สะดุ้งเล็กน้อย

คาดไม่ถึง ตัวเองกับฟางเจี่่ยนนันได้รู้จักกันในช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น พูดตามตรง เรื่องบางอย่าง เขาเคยหลอกใช้ฟางเจี่่ยนนัน

คาดไม่ถึงว่าเธอจะมีความรู้สึกอย่างนั้นกับตัวเอง……

“หลังจากนั้นมา เมื่อตระกูลฟางของเราไปที่บ้านตระกูลเฉิน ได้รู้ข่าวว่าเขาหายตัวไป! ฉันส่งคนมากมายไปตามหาเขา

เวลาล่วงเลยไปครึ่งปี และไม่มีข่าวคราวเขาเลย บางที เขาอาจจะไปแล้ว!”

ใบหน้าฟางเจี่่ยนนันดูเศร้า

“เอาล่ะ?”

ในเวลานี้ ฟางเจี่่ยนนันมองกลับไปที่อะซาน

อะซานพยักหน้า

เขาทำท่าทางเพื่อให้ ฟางเจี่่ยนนันพักผ่อนให้ดี

จากนั้นเขาก็ถือกล่องยาจากไป

จากนั้น เฉินเกอก็เหลือบไปที่ห้องของฟางเจี่่ยนนัน ซึ่งมีธูปยาว และสิ่งของสำหรับขอพรวางอยู่ในตะกร้า

ขมวดคิ้วทันที

ชี้ไปที่ตะกร้าธูปและพูดว่า “อ๊ะอ๊ะอ๊ะ?”

หมายความว่าพรุ่งนี้เธอมีธุระอะไรรึเปล่า?

ฟางเจี่่ยนนันยิ้มและพยักหน้า “พรุ่งนี้งานวัดไม่ใช่เหรอ ฉันกับฟางหยี ป้าสะใภ้สองและป้าสะใภ้สาม จะไปวัดด้วยกันเพื่อ

อธิษฐานขอพร ในช่วงเวลานี้ของทุกปี พวกเราจะแอบไป ฮิฮิ อะซานนายไม่รู้ ในอดีตฉันกับฟางหยีไม่ค่อยได้ออกไปข้าง

นอก แต่ตอนนี้สบาย สามารถไปเที่ยวงานวัดได้อย่างสนุกสนาน!”

“อ่ออ่อ!”

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเฉินเกอไม่ได้มีความสุขมากนัก

“นายจะไปไหมอะซาน? ดูเหมือนว่านายคงไม่เคยไปงานวัดมาก่อน?”

ทันใดนั้นฟางเจี่่ยนนันได้ถาม

“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ !”

เฉินเกอทำท่าทาง

“โอเค ตกลง พรุ่งนี้ถ้านายไม่ยุ่ง พวกเราก็ไปด้วยกัน!”

ฟางเจี่่ยนนันยิ้มเล็กน้อย

ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่แรกที่เห็นอะซานก็เหมือนสนิทกันมาก

ที่สำคัญสายตาของอะซาน ดูแล้วทำให้รู้สึกสบายใจมาก

อีกอย่าง เขาพูดไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับการรับฟัง

ดังนั้น ฟางเจี่่ยนนันก็ยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับอะซานเช่นกัน

แน่นอน ก็มีแค่นี้จริงๆ

ในเวลาเดียวกัน

ห้องลับของตระกูลซือถู

คืนนี้ บ้านตระกูลซือถูดูครื้นเครงเป็นพิเศษ

ทุกคนในโต๊ะกำลังเพลิดเพลินกับการดื่มเหล้า

“คุณพ่อ สถานการณ์อาจเปลี่ยนไป ไอ้แก่ฟางได้เชิญโจ๋วจงทาวมารักษาอาการป่วยของเขา คนของเราบอกว่า หลังจาก

ได้รับการรักษา สีหน้าของไอ้แก่ฟางดูดีขึ้นเยอะเลย”

ในงานเลี้ยง ซือถูหยางอดไม่ได้ที่จะกังวล

“คุณชายหยาง คุณกังวลมากเกินไป ในขณะนี้ตระกูลหลงกับตระกูลซือถู ไม่ได้เป็นเหมือนอดีต ตอนนี้ตระกูลซือถู

กับตระกูลหลงได้ร่วมมือกัน ยังมีอาจารย์ที่เก่งกาจระดับปรมาจารย์หลายคนจากตระกูลโม่มาช่วยเหลือ คุณจะมากลัว

แค่ฟางปู้ถงคนเดียว?”

ในขณะนี้ ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะ

และเขามีชื่อว่า หลงเปียว ลูกชายคนเล็กของตระกูลหลง

บุตรชายของท่านปู่หลง แต่ละคนมีลักษณะจุดเด่นเฉพาะตนเอง

โดยเฉพาะหลงเปียวคนนี้ นิสัยตามชื่อของเขา เป็นคนแข็งแกร่งมาก สามารถควบคุมอำนาจของตระกูลหลง

รวบอำนาจภายใต้การปกครองของตระกูงหลง

เคยเข้าร่วมในการวางแผนปิดล้อมคุณชายเฉิน ยิ่งอยู่ในเมืองชิ่งชื่อมีความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ เกือบจับเป็นเฉินเกอได้

เหตุนี้ ดูจากความสามารถ จึงได้รับความไว้วางใจจากตระกูลโม่

“ลุงเปียว พูดถูก!”

ซือถูหยางพูด

ฮ่าฮ่าเสี่ยวหยาง ต่อไปต้องเรียนรู้เพิ่มเติมจากผู้อาวุโส ความสามารถที่มีอยู่ ยังไม่เพียงพอ จริงสิ พรุ่งนี้แผนการขั้นแรก

กำลังจะเริ่ม นายเตรียมการไปถึงไหนแล้ว?”

ซือถูหงถาม

“ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว อีกอย่างมีโม่ชิง โม่เทียนสองพี่น้องตระกูลโม่คอยช่วยเหลือ ไม่มีผิดพลาด

แน่นอน!”

ซือถูหยางพูด

ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปที่สองพี่น้องที่หน้าตาเหมือนกัน

“ดี ถ้าอย่างนั้นฉันก็โล่งใจ โม่ชิง โม่เทียนเป็นลูกพี่ลูกน้องกับคุณชายโม่เจี้ยนถ้าเทียบกับความสามารถของพวกเขาก็ไม่ได้

ด้อยกว่าโม่เจี้ยนมากนัก!”

ซือถูหงชมเชย