ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 466
บทที่466 ช่วยเหลือ
“ตูม!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น ในโกดังบ้านซือถู
เปลวไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ดูเหมือนว่าทั้งตระกูลซือถู สั่นสะท้านไปหมด
“เกิดอะไรขึ้น?”
ห้องประชุมใหญ่ในบ้านของตระกูลซือถู ซือถูหงกับหลงเปียว และคนอื่นๆใจสั่นไปหมด
“เกิดเรื่องแล้วท่านปู่ เกิดเรื่องแล้วท่านปู่ โกดังของเรา ถูกระเบิด!”
พ่อบ้านรีบเข้ามาและพูดด้วยสีหน้าตกใจ
“นายพูดอะไร?”
มุมปากของซือถูหงกระตุกขึ้น
โกดังของตระกูลซือถู มันไม่ใช่เป็นแค่ที่เก็บสิ่งของอย่างเดียว ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ข้อมูลและตำราบางส่วนของ
ตระกูลซือถู อยู่ในนั้นทั้งหมด
“ใครช่างใจกล้าขนาดนี้?กล้ามาทำลายตระกูลซือถู?
ซือถูหงพูดด้วยความโกรธ
“ตอนนี้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว!”
พ่อบ้านรีบตอบ
“ตรวจสอบ ต้องจับให้ได้!”
ซือถูหง พูด รีบพาคนกลุ่มหนึ่งออกไป
นอกบ้านของตระกูลซือถู ป่าไม้ในภูเขาอันลึก
กำลังตั้งเต็นท์หลายหลัง
ผู้คนมากกว่าสิบคน เดินผ่านป่า และในที่สุดก็มาถึงเต็นท์
“คุณชายเว่ยทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว!”
หลายคนพูด
“ดีมาก งานของเราก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว ที่เหลือ ขึ้นอยู่กับว่าคุณเฉินจะทำอย่างไง!”
เว่ยชิงชูเปิดเต็นท์และเดินออกไป พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้ส่งทีมที่สองไปดู ต้องเตรียมรับการเคลื่อนย้ายของ
กลุ่มคุณชายเฉินทุกเมื่อ!”
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เว่ยชิงชู ได้เห็นกับตากับวิธีการทำงานของเฉินเกอ
ไม่กล้าดูหมิ่นเฉินเกออีกต่อไป
ในทางตรงกันข้าม ครั้งนี้เฉินเกอมอบงานที่ค่อนข้างสำคัญให้ทำ และเว่ยชิงชู ก็ชอบมันมาก
จากลูกน้องทั้งสองคน เลยได้รู้แผนการบางอย่างของตระกูลซือถู
เว่ยชิงชูรับผิดชอบในการตอบรับแก้ไข
ตระกูลเว่ย เป็นตระกูลใหญ่ที่อยู่ฝั่งชายแดนตะวันตกเฉียงใต้ เฉินเกอได้รับข่าวสารจากลูกน้องสองคน เลยคุ้นเคยแผนผัง
บ้านตระกูลซือถู สั่งให้เว่ยชิงชูพาคนแอบเข้าไป แน่นอนก็ไม่เป็นปัญหามากเกินไป
“เจี่่ยนนัน เสียงอะไร รู้สึกเหมือนแผ่นดินไหว และข้างนอกวุ่นวายเหลือเกิน! ตอนนี้มันมืดไปหมด จนมองไม่เห็นอะไรเลย!”
ฟางหยีถามตอนนี้
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าจะเป็นการระเบิด แต่ว่า ควรใช้ประโยชน์จากความโกลาหลนี่ เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวก
เราที่จะหลบหนีออกไป บางที คุณปู่เป็นคนจัดการเอง ไปกันเถอะ!”
ในขณะนี้ ฟางเจี่่ยนนัน ก็ได้ทำตามแผนเดิม วิ่งไปพร้อมกับเฉินจุนเหวินและคนอื่น ๆ
แม้ว่าจะลูกน้องฝ่ายตรงข้ามหลายคนอยู่ในอุโมงค์ แต่ฟางเจี่่ยนนันก็จัดการกับมันได้ และไม่มีปัญหาใหญ่
ประกอบกับไฟดับ ชั้นใต้ดินก็ยิ่งมืด
ข้างนอกยิ่งวุ่นวาย
ไม่ได้ใช้กำลังมาก พวกเขาก็ออกมาถึงข้างนอก
“ดูเหมือนจะไม่มีปัญหา”
คนในห้องกำลังมองออกไป
ฟางหยีไม่ได้เดินตาม
“อะซาน เซิ่งหนาน ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงดี?ดูเหมือนว่าข้างนอกจะสับสนวุ่นวายมาก พวกเราจะหนีไหม?”
ฟางหยีพูดอย่างกังวล
ในตอนนี้ มือของฟางหยีถูกจับ
พอมองไป มันคืออะซาน
“อะซาน เมื่อกี้นายไม่ได้ออกไปกับพวกเขาเหรอ?”
ฟางหยีรู้สึกสบายใจขึ้น
เฉินเกอส่ายหัว ความหมายว่าให้ฟางหยีพาทุกคนออกไปเดี๋ยวนี้!
“ไปกันได้แล้วเหรอ? เจี่่ยนนันและคนอื่นๆไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ไหน?”
ฟางหยีถาม
เฉินเกอทำท่าทางกับเธออีกครั้ง ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างฉันจัดการเอง!
“ถ้าอย่างนั้นเราก็รีบออกไปด้วยกัน วิ่งออกไปทางประตูหลังบ้านซือถู
ฟางหยีตะโกน
“ดีๆๆ พอดีตอนนี้ ไม่มีแสงและไฟดับ ยิง * ก็ไม่ถูก!”
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ ทุกคนต่างเห็นด้วย
สามสิบกว่าคน ตามหลังเฉินเกอ เริ่มหนีออกไปข้างนอก
“แม่งเอ้ย จะหนีไปไหนวะ?”
เสียงเพี้ยะ
ทันใดนั้นไฟฉายก็สว่างขึ้นที่ทางออกของชั้นใต้ดิน
ก็เห็นบอดี้การ์ดห้าหรือหกคน มือถือไอ้นั่นไว้ ยืนขวางหน้าประตู
จ้องมองทุกคนอย่างดุเดือด.
อ๊ะ!
ผู้หญิงบางคนกรีดร้องด้วยความตกใจ
“อะซาน จะทำยังไงดี?พวกเขามี * อยู่ในมือ”
สำหรับฟางหยี เธอจับแขนของเฉินเกอด้วยความกลัว และซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา
“ถ้าไม่อยากตาย ก็เอาไสหัวเข้าไป!”
สี่หรือห้าคนเข้าบีบให้ทุกคนเข้าไป
ทันใดนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！