ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 48

บทที่ 48 แนะนำเพื่อนให้นายรู้จักหนึ่งคน

ในขณะนี้ ด้านในร้านได้มีเสียงพูดดังขึ้น

ร้านขายของขวัญระดับกลาง คล้ายๆกับห้างใหญ่

และร้านเสื้อผ้าแห่งนี้ เป็นหนึ่งในร้านที่มี

เวลานี้ มีหญิงสาวหน้าตาดีเดินมาทางนี้

การมาของเธอ ทำให้พนักงานในร้านต่างทำความเคารพเธอ

“ว้าว สวยมากเลย!”

“นี่มันนางฟ้านางสวรรค์ชัดๆ สวยเกินไปแล้ว!”

“หรือเธอจะเป็นเจ้าของร้าน ทำไมทุกคนถึงได้เกรงใจเธอ?”

ผู้ชายในร้านหลายคน ต่างเริ่มพากันหลงใหล

และเฉินเกอหันหน้าไปดูหญิงสาว ทำท่าเลิกคิ้วเล็กน้อย

“หลินยียี？”

เฉินเกอเกิดความประหลาดใจเล็กน้อย

เฉินเกอจำเธอได้โดยไม่รู้ลืม ที่งานเลี้ยงต้อนรับครั้งก่อน ผู้หญิงบ้าพลังคนนี้เกือบทำหน้าเขาเสียโฉม สุดท้ายแล้วยังตีก้นเขาอีกด้วย

โดยเฉพาะ ขาคู่นั้นที่สวยงามของหญิงสาวคนนี้ ทำให้เฉินเกอจำได้อย่างแม่นยำ

ทั้งขาวทั้งยาว

แถมหน้าตาก็สวยมากด้วย

ขณะที่หลินยียีเดินมา

แท้จริงแล้วเธอมาถึงที่นี่สักพักแล้ว เพียงแต่ว่า มาถึงก็เห็นคนกำลังรุมวิจารณ์เฉินเกออยู่ หน้าตาของเฉินเกอ ชาตินี้ทั้งชาติเธอจะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน

เพราะว่าครั้งแรกที่ตัวเองถูกทำให้อับอายขายหน้า ก็เป็นฝีมือของคุณชายจอมแสบ!

และหลายต่อหลายครั้งที่พ่อกำชับตัวเธอ ให้ทำดีกับคุณชายเฉิน มันแน่นอนอยู่แล้ว!

“สวัสดีค่ะ คุณชายเฉิน พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ!”

หลินยียีก้มตัวเล็กน้อย

ทำให้คนทั้งร้านต่างอึ้งตามๆกัน

“ว้าว สาวสวยเรียกเขาว่าไงนะ? คุณชายเฉิน? นี่มันอะไรกันแน่?”

“ไอ้คนขี้โม้คนนี้ ทำไมถึงรู้จักกับเทพธิดา?”

หยางเสว่ทำได้เพียงกะพริบตา

ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งกว่าตัวเองหลายร้อยเท่า เข้าใกล้เฉินเกอ ทำให้ในใจของหยางเสว่ทรมานมาก

ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะสวยกว่าตัวเองร้อยเท่า

แค่เฉินเกอถูกผู้หญิงที่ขี้ริ้วขี้เหร่มาสนใจ หยางเสว่ยังรู้สึกไม่พอใจเลย

“เธอเรียกเขาว่าไงนะ? เธอจำคนผิดแล้วมั้ง? เขาไม่ได้เป็นคุณชายหรอก เขามันแค่ไอ้คนนอกคอก!”

หยางเสว่ชี้ไปที่เฉินเกอขณะที่คุยกับหลินยียี

ไฟริษยาของลู่หยางก็ได้ลุกขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ซื่อตรงเกินไปป่ะ ทำไมถึงเคารพเฉินเกอเพียงนี้

หากสามารถเคารพตัวเขาแบบนี้บ้าง คงรู้สึกดีราวกับได้ขึ้นสวรรค์!

“ใช่ครับ คุณหลิน พบกันอีกแล้ว! เออ ผมตั้งใจจะซื้อเสื้อตัวหนึ่ง สุดท้ายเงินบัตรของผม วงเงินต่ำกว่าสองแสนจะใช้ไม่ได้!”

เฉินเกอยักไหล่อย่างเอือมระอา

“อะไรนะ? นายคนนี้วงเงินต่ำกว่าสองแสนแล้วใช้ไม่ได้?”

หากไม่ใช่เพราะเทพธิดาผู้เป็นที่เคารพนับถือของพนักงานทุกคนที่ยืนอยู่ที่นี่ ตีให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ

หยางเสว่ที่เบิ่งตากว้างพูดขึ้น: “เฉินเกอนายมันมั่ว นายถูกหวยสองแสน แล้วจะมีอีกสองแสนได้ยังไง นายมาหลอกใครตรงนี้!”

“แล้วใครบอกเธอว่าฉันถูกแค่สองแสน!”

เฉินเกอหัวเราะแหยๆ

ใบหน้าของหลินยียีมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ว่า แต่เห็นเสื้อผู้หญิงที่เฉินเกอจะซื้อนั้น แท้จริงแล้วใจของหลินยียีรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย

ไม่ผิด มาตรฐานของหลินยียีนั้นสูงมาก

และได้คาดหวังมาตรฐานบุคลิกภาพของคนไว้สูงมากด้วย

แต่ว่า หากคนหนึ่งคนเมื่อเวลามาที่ถึงจุดที่สูงที่สุด ก็จะมองไม่เห็นจุดด้อยของตัวเอง

คนอื่นอาจไม่รู้ แต่หลินยียีรู้อย่างถ่องแท้

เขาเฉินเกอ มีทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งของโลกและเป็นทายาทโดยชอบธรรมของตระกูลเก่าแก่!

ดังนั้น สำหรับคนอย่างเฉินเกอ อยู่สถานะที่มีมูลค่า ในใจจะไม่มีคลื่นก็เป็นไม่ได้

คุณชาย หากคุณชอบ เสื้อตัวนี้ก็มอบให้คุณดีมั้ย?

หลินยียีหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างไม่แยแส

เงินแสนกว่าหยวน สำหรับเฉินเกอแล้ว ขนหน้าแข้งไม่ร่วง

“งั้นก็ดี วันนี้ไม่สะดวกกดเงิน เสื้อผ้าผมเอาไปก่อน วันหลังค่อยคืนคุณ!”

เวลานี้ คนที่มุมดูยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ

เฉินเกอก็ไม่ได้รู้สึกเกรงใจอะไร

เขาเพียงไม่อยากถูกสายตามากมายมาจับจ้อง

“คุณชายเฉิน งั้นฉันส่งคุณลงไป......”

หลังจากที่หลินยียีพูดจบ ก็ควงแขนของเฉินเกอเบาๆ เขาทั้งสองถูกสายตาของผู้คนที่กำลังตกตะลึงมองอยู่ แล้วลงบันไดไปด้วยกัน