ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 484

บทที่ 484 ออกเดินทางไปเทียนเฉิง

จินเตียวและคนอื่นๆ ต่างก็ไม่คิดว่า เจ้าเด็กคนนี้จากบริษัทเทียนหลงกรุ๊ป จะไม่เกรงใจจริงๆ ดูแล้วเขาจะเป็นคนที่มีความมั่นใจมากๆ

ถ้าเกิดครั้งนี้ไม่สั่งสอนพวกเขา คราวหลังพวกเขาได้ใจกำเริบเสิบสานขึ้นมา จะกลายเป็นยิ่งยาก!

ในไม่ช้า การประลองก็เริ่มขึ้น

ตรงกลาง ได้มีการจัดสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ไว้อันหนึ่ง

และผู้มีอิทธิพลทั้งห้า ก็ยังคงส่งลูกน้องที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาลงแข่งขัน

ส่วนทางฝั่งของเฉินเกอ ก็ส่งเฉินว่านชานและพี่น้องไม่กี่คนของเขาเข้าแข่งขัน

เฉินเกอนั้นได้ทำการฝึกพิเศษให้กับพวกเฉินว่านชาน

จนไม่รู้ว่าพละกำลังพัฒนามากขึ้นจากเมื่อก่อนมาเยอะขนาดไหนแล้ว ทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น พวกเขาก็ทำให้ทุกคนรอบๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาตีครที่อยู่ตรงหน้าจนทรุดลงอย่างไร้ทางต่อสู้

"อะไรกัน? "

จินเตียวและคนอื่นๆ ต่างพากันกระพริบตาอย่างหนัก

เดิมทีต่างก็คิดว่าบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปคงจะไม่ได้แตกต่างอะไรมากกับเจ้าของยาพืชสมุนไพรคนก่อน ที่ชอบทำตัวโอ้อวด แต่พละกำลังน้อยนิดแบบนั้น ที่อย่างมากก็มีพวกลูกน้องจากกองกำลังพิเศษไม่กี่คนแต่งตัวมาเพื่อเข้าร่วมงานเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูแล้วจะไม่ใช่การแกล้งซะแล้ว แต่คนพวกนี้มีกำลังที่แข็งแกร่งจริงๆ

" ดูแล้วน้องเฉินจะถ่อมตนจริงๆ มีลูกน้องที่ความสามารถพละกำลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ดูแล้วงานประลองครั้งนี้ สิทธิในการแบ่งอำนาจทั้งหมดของหมู่บ้านถาโกว คุณเฉินจะได้สิทธิ์เยอะซะแล้ว! "

จินเตียวพูดพลางแสร้งทำเป็นยิ้ม

เพราะการแบ่งเค้กให้ห้าคน กับการแบ่งเค้กให้หกคนนั้นมันต่างกัน อีกทั้งลูกน้องของเฉินเกอก็มีกำลังที่จะจัดการกับทุกคนด้วย นี่ถือว่าถือว่าเป็นสัญญาณร้าย

แต่เฉินเกอในตอนนี้กลับนั่งนิ่งเงียบ โดยจินเตียวและคนอื่นๆ ที่ดูอยู่นั้น ยิ่งดูก็ยิ่งเริ่มนั่งไม่ติด

เพราะจากการต่อสู้ที่ผ่านมา ยังไม่ทันให้เฉินว่านชานได้ลงมือ ลูกน้องของพวกเขาก็แพ้ไปเป็นแถวแล้ว

แล้วทุกอย่างในงานเลี้ยงก็เงียบไปชั่วขณะ ขนาดที่เข็มตกพิ้นก็ยังได้ยิน

"ลูกพี่จิน ขอบคุณพวกท่านที่ออมมือ ครั้งนี้อุตส่าห์ไว้หน้าพวกเราพี่น้องทั้งห้า ขอบคุณมากจริงๆ! "

เฉินว่านชานเดินเข้ามาพูด

จินเตียวถึงกับหัวเราะอย่างเขินอาย

" เปล่าหรอกๆ เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าพวกนายไม่กี่คนจะมีพละกำลังแกร่งขนาดนี้ เป็นพวกเราหน่ะสิที่ดันไปสอนจระเข้ว่ายน้ำซะแล้ว! "

" ประธานจินก็พูดเกินไป คนที่แข็งแกร่งไม่ใช่พวกเราหรอก แต่เป็นคุณชายของพวกเราต่างหาก พวกเราล้วนตามคุณชายไปฝึกฝนกันทั้งนั้น! "

เฉินว่านชานยิ้มฝืดๆ พลันส่ายหน้า

" หืม? พูดแบบนี้น้องเฉินก็มีพละกำลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้นสินะ? พวกเรานั้นดันมองข้ามไปซะได้! " จินเตียวยิ้ม

แต่ในใจตอนนี้ กลับวุ่นวายสับสนไปหมด

เพราะคนที่เฉินเกอพามาด้วยดันเก็บกวาดคนของพวกเขาจนเรียบ ซึ่งทุกคนก็ได้เห็นเป็นประจักแล้ว

เดิมทีที่คิดว่าวันนี้จะได้จัดการกับบริษัทเทียนหลงกรุ๊ป แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นฝ่ายตัวเองที่ถูกบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปจัดการซะงั้น

" ถ้างั้นประธานจิน ไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไปเมื่อสักครู่นี้ ว่าผู้ชนะจะสามารถแบ่งเขตอำนาจได้นั้น ยังเป็นไปตามที่พูดอยู่หรือเปล่า? "

เฉินว่านชานถามขึ้นอีกครั้ง

จินเตียวถึงกับไอแห้งออกมาพลันยิ้ม

" ตามนั้นสิ แน่นอนว่าต้องตามที่พูดอยู่แล้ว ดี เช่นนั้นหลังงานเลี้ยงพวกเราก็จะตกลงกันเรื่องของกันแบ่งเขตอำนาจกัน! "

ในตอนนี้ จินเตียวเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรมากนัก แต่ยังไม่ทันขาดคำ

" เด็กๆ เอาป้ายที่เขียนไว้ว่าหวู่ฟางเหวินหวูถางออก รีบเปลี่ยนเป็นลิ่วฟางเหวินหวูถาง "

จินเตียวรีบสั่งลูกน้องในทันที

และสำหรับเรื่องพวกนี้ ชายกลางคนอีกสี่คนต่างก็ไม่ได้พูดอะไร

แล้วในตอนนี้พวกเขาต่างก็เกิดความคิดขึ้นในใจบางคนก็รู้สึกขุ่นเคืองต่อบริษัทเทียนหลงกรุ๊ป บางคนก็รู้สึกตื่นเต้นกับความรื่นเริง

เพราะผู้ที่มีกองกำลังอ่อนแอ ต่างก็หวังว่าจะมีคนมาทำลายสมดุลเดิมได้ เพราะถ้าเป็นแบบนี้เมื่อเกิดความวุ่นวาย พวกเขาก็จะมีโอกาสขึ้นมา

ในขณะการพูดคุยกัน ก็มีลูกน้องหลายคนที่เอาบันไดมากำลังจะไปแกะป้ายออก

" ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้หรอกครับ! " เฉินเกอหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา