ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 64

บทที่ 64 เฉินเกอเจ็บปวดใจแล้ว

สวี่ชาวก็มีอิทธิพลมากเหมือนกัน

เรียกมาทียี่สิบคน

แค่นี้ก็ทำให้นักเรียนทั้งสี่นั้นตกใจกลัวแล้วจริงๆ

ประโยคเดียวก็พูดไม่ออกแล้ว

"เพี๊ยะ!"

หลินเจียวเข้าไป ยกมือขึ้นตบปากทั้งสี่คนคนละที

ทั้งสี่คนกล้าโกรธไม่กล้าพูด

"มอง มองอะไร? ใครให้พวกแกตีฉัน! วันนี้จะสอนให้แกรู้ว่าความร้ายกาจของฉัน!

"แกกล้าตีฉัน? ถ้าวันนี้พวกแกตีฉัน พวกแกก็รอฉันได้เลย!"

ที่เริ่มก่อน คือผู้ชายคนนั้นที่เริ่มต้นลวนลามหลินเจียวกับจ้าวยีฟาน เขากุมใบหน้ากล่าวด้วยความคับข้องใจ

เขาตื่นกลัว แต่ก็โกรธมาก

เขาตกสาวๆไม่ค่อยพลาดนัก คิดไม่ถึงว่า ถูกสาวสวยคนนี้ตบปากไปทีหนึ่งแล้ว จากนั้นก็ถูกสาวเซ็กซี่คนนี้ตบอีกทีแล้ว

การดูหมิ่นเช่นนี้ ไม่เคยมีมาก่อน!

"ไอ้เหี้ย ปากดีซะด้วย! อัดมันให้ฉัน!"

สวี่ชาวตอนนี้เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ โบกมือครั้งหนึ่ง กลุ่มคนก็เดินเข้าไปล้อมคนทั้งสี่เอาไว้แล้ว

รุมกระทืบ

สวี่ตงยังตามเข้าไป เตะชายคนนั้นอีกหลายที

ทั้งสี่คนที่ถูกตีกุมหัวตะเกียกตะกายเหมือนหนู สุดท้ายยังเป็นเจ้าของร้านที่มาแยกออก แล้วปล่อยทั้งสี่คนนั้นไป

ถ้ายังถูกตีอีก คนก็จะตายแล้ว!

“ว้าว พี่ชาวสุดยอดมาก!”

“เพียงแต่รู้สึกคิดไม่ถึงเลยว่าพี่ชาวที่หนักแน่นและเป็นผู้ใหญ่มาก คาดไม่ถึงว่าจะมีด้านนี้ด้วย!”

"โหดมาก หล่อสุดๆไปเลย!"

สาวๆกลุ่มหนึ่งกลายเป็นแฟนคลับในชั่วพริบตา

“พี่ชาวเรื่องวันนี้ ต้องขอบคุณคุณแล้ว!”

ตอนนี้ในใจจ้าวยีฟานสดชื่นขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ

ความรู้สึกหดหู่ชนิดนั้นก่อนหน้านี้ถูกขจัดออกไปแล้ว

บอกตามตรงว่า เธอชอบความเป็นผู้ใหญ่และความหนักแน่นชนิดนั้น อย่างที่เคยรู้สึกมาโดยตลอด

แต่ตอนนี้ เธอกลับรู้สึกว่าคนที่เย่อหยิ่งและมีอำนาจนั้นดีกว่า เพราะมีคนเช่นนี้เท่านั้น ที่สามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยสูงสุดแก่เธอ

แล้วที่ชอบเฉินเกอนั่นล่ะ?

โอ้มายก้อด ทำไมนึกถึงเขาอีกแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะเป็นแค่สวะชิ้นหนึ่งเท่านั้น!

"ไม่เป็นไรน้องยีฟาน เดี๋ยวค่อยแอดวีแชทกันนะ มีอะไรจะได้ติดต่อกันสะดวก!"

สวี่ชาวยิ้ม เขามองไปที่จ้าวยีฟาน จากเมื่อกี้ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สวยสมบูรณ์แบบ

ตอนนี้ดูอีกที ยิ่งดูก็ยิ่งสวย

อันที่จริง ผู้หญิงที่สวยเช่นนี้อย่างจ้าวยีฟาน ตราบใดเป็นผู้ชายธรรมดาแค่เห็นแวบแรก ล้วนต้องใจเต้นอยู่บ้าง

"เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้ว พวกเรากลับไปทำอะไรก็ไปทำ!"

สวี่ชาวยิ้มเจิดจ้า

"เอ๋? ไปทำต่อ พี่ชาวพวกเราไม่ควรไปได้แล้วเหรอ?"

“นั่นสิ ถ้าเกิดคนฝ่ายนั้นมาแก้แค้นล่ะจะทำยังไง?”

สาวๆบางคนพูดอย่างกังวล

"หึ พวกเธอคิดว่าพี่ชาวเป็นใคร ต่อให้มาแก้แค้นแล้วจะทำอะไรได้?"

หลินเจียวกล่าวอย่างภาคภูมิใจ ระหว่างที่หันข้างแต่งหน้าในกระจก เมื่อกี้เธอถูกตีจึงร้องไห้ จนเครื่องสำอางลบหมดแล้ว

“พูดถูก มีพี่ชาวอยู่ที่นี่พวกเราจะกลัวอะไรล่ะ?”　　

"ทำอะไรก็ไปทำ กลับไปร่วมงานวันเกิดของสวีเสีย!"

บรรดาสาวๆได้แต่วางใจ

"เอ่อสวีเสีย ผมกลับก่อนนะ ขอให้คุณสุขสันต์วันเกิด!"

ถ้าเฉินเกออยู่ต่ออีกก็กร่อยแล้ว

"อืมๆ ขอบใจนายนะเฉินเกอ ฉันจะเรียกรถแท็กซี่ให้ส่งนายกลับไปนะ!"

เฮ้อ สวีเสียก็ไม่ฝืนใจเช่นกัน

เพราะมีหยางฮุย ดังนั้นสวีเสียจึงสนิทสนมกับทุกคนในหอพักของหยางฮุยรวมถึงเฉินเกอด้วย

แต่ว่า เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น หากเฉินเกออยู่ต่อ ก็เกรงว่าเขาจะอึดอัดเช่นกัน

จริงๆแล้ว เมื่อกี้สวีเสียก็โกรธเฉินเกออยู่บ้างเหมือนกันด้วยคิดไม่ถึงว่าแมงดาจะหลอกลวงพวกเธอ จึงออกมาว่าเฉินเกอ

ตอนนี้ความโกรธของเธอหายไปแล้ว จึงค่อนข้างเห็นอกเห็นใจเฉินเกอขึ้นมาอีกครั้ง

อาจจะเป็นเพราะยากจนมานานเกินไป คนดีๆจึงถูกผลักไสให้กลายเป็นบ้า!

“ไม่ต้องหรอก ผมจะเรียกแท็กซี่กลับไปเอง!”

เฉินเกอพยักหน้าพลางยิ้มขม