ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 69

บทที่ 69ไม่เจอไม่แยกย้าย

“คุณก็มากินข้าวที่ภัตตาคารเฟิ่งหวง หรอ ถ้าอย่างนั้นก็ดีมากเลยครับคุณชายเฉิน พอดีเลย อย่างนั้นผมจะไปดื่มกับคุณสักแก้ว!”

แค๊กแค๊ก

จริงๆ แล้วถ้าพูดถึงการดื่มแสดงความเคารพ ก็ควรจะเป็นเฉินเดอที่เป็นคนไปหา ยังไงซะหวางเหว่ยหมินก็นับว่าเป็นผู้อาวุโสกว่าตัวเอง

ทว่า ในเมื่อหวางเหว่ยหมินพูดแบบนี้แล้ว อย่างนั้นก็มาดื่มไวน์กันสักแล้วก็แล้วกัน

ตัวเองก็จะได้ลบล้างสถานการณ์เลวร้ายนี้ลงด้วย จึงได้บอกหมายเลขห้องให้กลับหวางเหว่ยหมินไป

อย่างมากในอนาคตก็ ลงทุนให้มากขึ้นอีกหน่อย

ทางฝั่งของเฉินเกอด้านนี้ได้วางสายไป

และจ้าวกังพวกเขายังคงจ้องมาที่เฉินเกออย่างดูถูก

“คิดไม่ถึงเลยว่าคนแบบนี้จะมีเพื่อนในภัตตาคารเฟิ่งหวงเหมือนกัน!”

“ใช่แล้ว ยังเสแสร้งแกล้งทำอยู่ได้!”

กลุ่มผู้หญิงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

ตอนนี้สถานะของเฉินเกอในใจของพวกเธอกำลังลดต่ำลงสุดๆ ใช่แล้ว เมื่อก่อนไม่ว่าเฉินเกอจะเป็นทายาทเศรษฐีก็ดี หรือว่าจะถูกล็อตเตอรี่ก็ช่าง

คุณก็เป็นคนที่ร่ำรวยจริงๆ

อยู่กับคุณสามารถได้รับสิ่งดีๆ มากมาย

แต่ตอนนี้ล่ะ เฉินเกอคุณมันก็แค่แมงดาที่ถูกคนอื่นชุบเลี้ยงเท่านั้น ในตอนที่รักคุณชอบคุณก็จะมีเงิน แต่เมื่อเขาเล่นจนเบื่อแล้ว เฉินเกอคุณนับว่าเป็นอะไร?

คุณจะยังเป็นอะไร?!

ดังนั้น ทัศนคติของทุกคนจึงสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจ

และตอนนี้เอง

ประตูห้องอาหารก็ได้ถูกเปิดออก

ก็มองเห็นคนกลุ่มใหญ่ อย่างน้อยก็น่าจะ 20-30 คน คนวัยกลางคนหรือผู้สูงอายุในชุดสูทและรองเท้าหนัง

ปรากฏตัวอยู่ด้านนอกประตูพร้อมแก้วไวน์

ในขณะนี้ ทำให้จ้าวกังรู้สึกตกตะลึงโดยสิ้นเชิง

แม้กระทั่งจ้าวยีฟานพวกเธอเองก็สีหน้าตื่นตระหนกขึ้นมา

นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?

“จ้าว……ผู้อำนวยการจ้าว？”

“นี่นี่นี่......ผู้อำนวยการหวาง?”

“ประธานม่า ประธานหลี่ ทำไมถึงเป็นพวกคุณ?”

จ้าวกังพูดน้ำเสียงสั่นคลอนเล็กน้อย

บุคคลที่อยู่ตรงหน้ายี่สิบกว่าคนนี้ คนไหนบ้างที่ไม่ใช่คนดังในมหาวิทยาลัยจินหลิง

แม้กระทั่งหวางเหว่ยหมินจากสำนักงานบริหารธุรกิจการค้า**ก็ยังอยู่ด้วย

สำหรับคนใหญ่คนโตอย่างผู้อำนวยการจ้าวตรงหน้าของจ้าวกัง ขณะนี้ทำได้แค่ยืนอยู่ท้ายฝูงชนถือแก้วไวน์ และหัวเราะ

พวกเขามาที่นี่เพื่อดื่มเคารพฉันหรอ?

จ้าวกังรู้สึกเหมือนเป็นภาพที่กำลังฝันไป

“เชิญนั่งค่ะ เชิญนั่งก่อน!”

ภรรยาของจ้าวกังตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้น

“สุภาพบุรุษท่านนี้คุณไม่ต้องเกรงใจ พวกเรามาเพื่อดื่มเคารพเท่านั้น เมื่อดื่มเสร็จแล้วพวกเราก็จะไป!”

หวางเหว่ยหมินโค้งให้กับจ้าวกังเล็กน้อยแสดงถึงความเคารพ

แน่นอนว่าความเคารพนี้ไม่ได้เกิดจากจ้าวกัง แต่เป็นเพราะเฉินเกอ

“คุณชายเฉิน พวกเรามาเพื่อดื่มเคารพให้กับคุณ!”

หวางเหว่ยหมินถือแก้วไวน์ ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของคนกลุ่มหนึ่ง ตรงไปหาเฉินเกอพร้อมกับกลุ่มคนพวกนั้น

และดื่มไวน์ในแก้วจนหมด

“คุณชายเฉิน พวกเราเองก็ขอดื่มให้คุณ!”

ทางด้านหลังของหวางเหว่ยหมิน มีประธานที่มีส่วนรวมมือในโครงการนี้ มีสมาชิกของสำนักงานบริหารธุรกิจการค้า ยกแก้วขึ้นพร้อมกัน และดื่มจนหมดแก้ว

ตอนนี้เฉินเกอเองก็มีความรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เดิมทีคิดว่ามีเพียงแค่หวางเหว่ยหมินคนเดียวที่มา จากนั้นยังคิดว่าอยากจะขอให้เขาช่วยจัดการเรื่องของจ้าวยีฟานให้ด้วย

แต่เฉินเกอคิดไม่ถึงเลยว่า จะมีคนมาที่นี่มากมายขนาดนี้

เฉินเกอไม่กล้าเสียมารยาท

จึงดื่มกลับไปแก้วหนึ่ง

และภาพทั้งหมดนี้

จ้าวกังตกตะลึงไปเลย

จ้าวยีฟานเองก็ร่างกายแข็งทื่อไปหมดเหมือนกัน

หลินเจียวก็อ้าปากค้างจนสามารถใส่ไข่เข้าไปได้ทั้งฟอง

ใช่ พวกเธอคิดว่าเฉินเกอเป็นแค่แมงดาเท่านั้น

แต่ว่าตอนนี้ล่ะ หวางเหว่ยหมินอันผู้อำนวยการของสำนักงานบริหารธุรกิจการค้าแห่งจินหลิง ก็ยังมาดื่มเคารพให้

และยิ่งไปกว่านั้นยังเรียกอย่างเต็มปากเต็มคำว่าคุณชายเฉิน

นี่หมายความว่าอะไร?