ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 70
บทที่ 70 แกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น
เพราะว่าเป็นวันเสาร์ หยางฮุยต้องตื่นมาตามปกติ กำลังนอนฝันหวานอยู่เลย
เฉินเกอก็ไม่ได้รบกวนพวกเขา และมาที่โรงอาหารตะวันตกคนเดียว
ซูมู่หานรออยู่ก่อนนานแล้ว
และก็ได้ซื้ออาหารเช้าไว้สองชุดแล้ว
ข้าวผัดไข่แฮม!
“ฉันซื้อข้าวไว้ให้เรียบร้อยแล้ว รีบกินเถอะ!”
ซูมู่หานพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินเกอเองก็ไม่ได้เกรงใจ กินไปด้วยถามไปด้วย: “มู่หาน เธอหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
วันนี้ซูมู่หานแต่งตัวสวยมาก เรียวขาขาวถูกเผยให้เห็น ทำให้คนอื่นเกิดระลอกคลื่นในใจ
ทำให้เฉินเกออดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง
“เฮอเฮอ วันนี้เป็นวันเกิดยายของฉัน ฉันจะต้องกลับไปฉลองวันเกิดให้เธอแล้ว!”
ซูมู่หานกระพริบตาปริบๆ: “คุณเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับซูหยิ่งดี คุณเองก็อย่าโทษที่ฉันกะเปิ๊บกะป๊าบเลยนะ ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนที่ชอบการเปรียบเทียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบที่น่าเบื่อแบบนั้น แต่คุณไม่รู้ว่า ฉันกับซูหยิ่งพิเศษกว่ามาก เฮ้อ พวกเราสองคนนั้นถูกเปรียบเทียบกันมาตั้งแต่เกิด อะไรอะไรก็เปรียบเทียบ เปรียบเทียบว่าชื่อของใครเพราะกว่ากัน เปรียบเทียบการเรียน เปรียบเทียบการแต่งตัว เปรียบเทียบว่าใครได้รับคำชมมากกว่า!”
“ฉันไม่รู้ว่าการเปรียบเทียบกับเธอแบบนี้เป็นมาตั้งแต่กำเนิดหรือเปล่า สรุปเลยว่าฉันไม่อยากแพ้ให้กับเธอ!”
“ไอหยา พูดแบบนี้คุณจะเข้าใจไหม?”
ซูมู่หานหน้ามุ่ย
เฉินเกอดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ “ฉันไม่ค่อยเข้าใจ!”
ไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมตอนเด็กๆ ที่ไม่เหมือนกัน ความคิดอย่างหนึ่งที่เฉินเกอสัมผัสได้ก็คือคนเปรียบกับคนควรตาย สิ่งของเปรียบสิ่งของควรทิ้ง
นอกจากนี้ เฉินเกอก็อยากเปรียบเทียบ แต่ว่าเมื่อก่อนตอนปีใหม่ที่บ้านจนมากจนแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ก็ไม่มีปัญญาซื้อ เปรียบ? เปรียบบ้าบออะไรล่ะ!
ดังนั้น สำหรับเฉินเกอแล้ว การอวดร่ำอวดรวยอวดความมั่งคั่งนั้นมันช่างน่ารังเกียจมาก
แม้กระทั่งการต่อต้านจากด้านในจิตใจ
หรืออาจกล่าวได้ว่าความเกลียดชังคนรวยกำลังทำงานอยู่ในใจ
ยังไงซะเฉินเกอไม่เข้าใจโลกของคนรวยเลยจริงๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะร่ำรวยมากก็ตาม!
“อย่างนั้นฉันจะพูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน เฉินเกอ คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอมีแฟนหนุ่มคนหนึ่ง ฉันได้ยินซูฉีบอกแล้วว่า ครั้งนี้ซูหยิ่งจะพาแฟนหนุ่มคนนั้นของเธอกลับไปอวยพรวันเกิดให้คุณยายด้วย และผู้ชายคนนั้นก็ได้เตรียมของขวัญสุดพิเศษให้ด้วย”
“ในตอนนี้เอง จะต้องมีคนมากมายที่ยกยอซูหยิ่งแน่ ดังนั้น ฉันจึงคิดจะพาแฟนหนุ่มสักคนกลับไปด้วย!”
“เธอคงไม่ได้คิดจะให้ฉันเป็นแฟนหนุ่มให้เธอหรอกใช่ไหม?”
เฉินเกอเข้าใจแล้ว
“อื้ออื้อ ใช่แล้ว คุณช่วยแกล้งเป็นแฟนของฉันต่อไป และยังคงแกล้งเป็นทายาทเศรษฐีต่อไป เดี๋ยวฉันกลับไปเก็บของที่หอพักก่อนนะ แล้วก็ออกไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้คุณกัน”
“เฉินเกอ นะเฉินเกอ คุณก็ช่วยฉันให้ถึงที่สุดเถอะนะ!”
ซูมู่หานกล่าวอย่างงอแง
พูดตามตรง เด็กผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ
เมื่อดวงตาที่สวยงามนี้กระพริบตา ริมฝีปากซากุระเปิดออก เฉินเกอ ปฏิเสธไม่ลงเลยจริงๆ
เฮ้อ เดิมทีตัวเองอยากเป็นแฟนหนุ่มของเธอจริงๆ เฮอเฮอ......
“อันที่จริงไม่ต้องแสร้งทำหรอก ฉันเป็นทายาทเศรษฐีจริงๆ!”
เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ
หลังจากตอบตกลงกับเธอแล้ว ซูมู่หานก็ลากเฉินเกอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ทันที
เฉินเกอที่แต่งตัวแล้วดูหล่อมาก
ในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนเตรียมที่จะรีบไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยายด้วยกันนั้น
โทรศัพท์มือถือของซูมู่หานก็ดังขึ้น: “อ๋า? เธอพูดว่าไงนะ? ก็ได้ๆ อย่างนั้นฉันจะไปก่อน!”
หลังจากวางสายไปแล้ว ซูมู่หานก็ถอนหายใจ : “เฉินเกอ ฉันจะต้องไปก่อนแล้วล่ะ เพราะว่าฉันกับซูฉีเราได้สั่งเตรียมของขวัญให้คุณยายด้วยกัน แต่ว่าของขวัญนั้นเกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อย ทำให้คนอื่นกังวลมากจริงๆ เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ตอนเที่ยง 11 โมง เราไปเจอกันที่หน้าประตูวิลล่ายู่หลง เดี๋ยวฉันโทรไปหาคุณเอง!”
“ไม่มีปัญหา!”
เฉินเกอพยักหน้า
ซูมู่หานรีบขึ้นแท็กซี่เสร็จก็จากไปแล้ว
ด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ตอนนี้เพิ่งจะ 9 โมง ตัวเองจะไปทำอะไรดีล่ะ?
จริงสิ!
ใบอนุญาตขับรถ!
ใบขับขี่ควรจะส่งมาทางไปรษณีย์แล้ว!
ลองโทรไปถามดูดีกว่า ตามที่คาดไว้เลย ผู้จัดส่งจากไปรษณีย์มาถึงแล้ว
“ให้ตายเถอะ!”
เฉินเกอแทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！