ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 8

บทที่ 8 เสียค่าชดเชยมหาศาล

สวี่ตงพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา: “ก็คือเขา!”

ทันใดนั้น สีหน้าของหนิงฝานก็เปลี่ยนมาเป็นสีหน้าที่มีความสนุก เดิมทีจะจับมือกับเฉินเกอเขาก็เก็บกลับไป

กลับกลายเป็นตบไหล่ของเฉินเกอแล้วพูดว่า :

“น้องเฉินเกอเหอะเหอะ ได้ยินชื่อของนายมานานมากแล้ว แฟนเก่าของนายผมก็เคยเห็น สวยมากเลย ขอโทษนายแทนเพื่อนของผมที่ไปแย่งแฟนนาย ณ ตรงนี้ด้วยนะ ”

“ใช่แล้ว ต่อไปหากนายมาเที่ยวถนนการค้าจินหลิง ก็แจ้งชื่อของผมไป แจ้งชื่อของผมจะได้ส่วนลด 30%!”

หนิงฝานพูดเสียงเรียบๆ เพื่อแสดงความขอโทษ

“พี่หนิงฝาน แจ้งชื่อพี่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะคนยากจนคนนี้ ไม่มีปัญญาซื้อของที่ถนนการค้าที่นี่หรอก!”

ในตอนนี้ ผู้หญิงสองสามคนที่อยู่ข้างจ้าวยีฟานพูดพร้อมปิดปาก

“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ผมล่วงเกินไปเอง! เมื่อก่อนได้ยินลู่หยางบอกว่าชอบแฟนของคนยากจนคนหนึ่ง ผมคิดว่าแฟนของเขาไม่สวยเท่าไหร่ แต่ปรากฏว่าวันนั้นเห็นที่มหาวิทยาลัยของพวกนาย สวยดีนะ ดังนั้นจึงคิดไปเองว่าน้องเฉินเกอร่ำรวยมาก!” หนิงฝานพูดพร้อมหัวเราะ

“เป็นไปได้อย่างไร ฮาฮา......” สวี่ตงหัวเราะ : “ตอนแรกพี่ฝานเสนอความคิดให้ลู่หยางเด็กแสบคนนั้น นัดหยางเสว่สาวสวยคนนั้นออกมาใช้เงินทุ่ม ผลปรากฏว่าลู่หยางกลับไปใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการคุยด้วยวีแชท หยางเสว่ก็ตกลงแล้ว!”

ในตอนนี้ หยางฮุยกลุ่มเพื่อนในหอพักของเฉินเกอโมโหขึ้นหน้าแล้ว

แม้ใบหน้าของหม่าเสี่ยวหนานเต็มไปด้วยความโมโห

“พวกนายหมายความว่าอย่างไร? มีเงินก็ดีเลิศแล้วหรอ?”

หยางฮุยลุกขึ้นมาตะโกนออกไป

หนังตาของหนิงฝานกระตุกหนึ่งครั้ง : “เพื่อน ไม่ใช่เรื่องเงิน ตอนนี้ ใครสามารถให้ความรักและปกป้องผู้หญิงได้ คนนั้นถึงจะคู่ควรในการครอบครองสาวสวย! ให้จ้าวยีฟานคนสวยพูดสิ ผมพูดถูกหรือเปล่า?”

จ้าวยีฟานณ ตอนนี้จ้องมองไปที่บุคลิกของหนิงฝานตลอด

หนิงฝานเผชิญกับปัญหาได้อย่างมีสติ มีความสุภาพมาก

บวกกับภาพลักษณ์ที่ไม่ดีที่มีต่อเฉินเกอเธอจึงพยักหน้าเล็กน้อย

เธอเคยเห็นหยางเสว่ คนอย่างเฉินเกอไม่คู่ควรเลยแม้แต่นิดเดียว

“พวกนายรู้สึกว่า คนจนก็สมควรตาย? คนจนใช่คนใช่ไหม? พวกนายร่ำรวย ก็สามารถไปทำลายความรักของคนอื่นได้งั้นหรอ? ก็สามารถล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นได้งั้นหรอ?”

ณ ตอนนี้ เฉินเกอที่อดทนมาโดยตลอดยืนขึ้น

ตาเขาแดง กำหมัดแน่น

มองไปที่หนิงฝานด้วยความโกรธเคือง

พวกเขามักจะกลั่นแกล้งตัวเอง เสียดสีตัวเองมาตลอด

เดิมทีเฉินเกออยากจะอดทนไว้ เพราะอย่างไรเสียวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเสี่ยวหนาน

แต่ตอนนี้ เฉินเกออดทนไม่ไหวแล้ว!

ส่วนจ้าวยีฟานมองดูเฉินเกอด้วยความรังเกียจ คนๆนี้ไม่เพียงแค่ยากจนเท่านั้น อีกทั้งยังไม่มีความอดทนอีก คนอื่นแค่ต่อว่าเขาไม่กี่ประโยคก็ทนไม่ได้แล้ว?

หวงเหมาที่อยู่ข้างๆก็โมโหขึ้นมา

“เฉินเกอแม่งเอ๊ยนายกล้าพูดแบบนี้กับพี่ฝานหรอ นายเก่งมาจากไหน? ”

เพื่อแสดงความสามารถของตัวเองต่อหน้าหนิงฝาน

หวงเหมาหยิบขวดเหล้าขึ้นมาหนึ่งขวด แล้วโยนไปที่เฉินเกอ

เขาตบตีเฉินเกอก็ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นอยู่ต่อหน้าหนิงฝานคุณชายหนิง

“เฉินเกอระวัง!”

หยางฮุยมือไวตาไว รีบดึงเฉินเกอมาด้านข้างโดยเร็ว

ขวดเบียร์ข้ามไปเป็นเส้นโยนของหนึ่งเส้น บินตรงออกไป

“บูม!” ดังขึ้นหนึ่งเสียง

ตู้ปลาฮวงจุ้ยขนาดใหญ่ที่วางอยู่ประตูแตกไปพร้อมกับเสียง!

ซู่ซ่า!

ตกลงบนพื้นหมด

“นี้......”

หวงเหมานิ่งไปครู่หนึ่ง

สีหน้าขาวซีด

แม้สวี่ตงกับหนิงฝาน หนังตาก็กระตุกเช่นกัน

“แม่งเอ้ย! นี้คือปลาฮวงจุ้ย แพงมากเป็นพิเศษเลยนะ!”

สวี่ตงจ้องไปที่หวงเหมา น้ำเสียงมีความตื่นตกใจเล็กน้อย

หวงเหมากลืนน้ำลายลงไป:

“พี่ตง พี่ฝาน ผมไม่คิดว่าเฉินเกอคนยากจนคนนี้จะหลบหนี ผมไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!”

พูดจบ หวงเหมาจ้องมองไปที่เฉินเกออย่าดุเดือด

“นั่นสินะ โทษหวงเหมาไม่ได้หรอก เฉินเกอทนเจ็บหน่อยสิ ไม่เช่นนั้นแล้วก็แค่ให้เงินนาย นายจะหลบอะไรกัน?”

ผู้หญิงหลายคนตกใจแทบแย่ ไม่มีอะไรสงสัย พวกเธอต่างก็โทษว่าเป็นการหลบหนีของเฉินเกอ!

“เกิดอะไรขึ้น?”

ทันใดนั้น พนักงานที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียง รีบเรียกผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งเข้ามา

เห็นตู้ปลาฮวงจุ้ยของห้องสูทวีไอพีแตก

หัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยจ้องมองกลุ่มคนที่อยู่ข้างในห้อง:

“แม่งเอ้ย ใครเป็นคนทำ?”

ฮวงจุ้ยฮวงจุ้ย นี้เป็นปลาฮวงจุ้ยของมาเลเซีย ข้างในนั้นมีหลากหลายอย่าง สาเหตุหลักก็คือแพงมากเหลือเกิน!

โดนตีแตกไปแล้ว! ทั้งยังเป็นช่วงที่เขาเข้าเวร