ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 80

บทที่80 ข่าวที่น่าช็อก

　　ครั้งนี้เฉินเกอกับซูมู่หานตกตะลึงแต่ปลอดภัยดี ส่วนหนิงฝาน ถูกพาออกไป

　　และที่ใต้อาคารตอนนี้

　　จวงเฉียงกับหลี่ห้าวขับรถพาคนมาแล้ว

　　มองฉากตรงหน้า ก็ช็อกมากขึ้น

　　ทั้งหมดต่างนิ่งไป

　　นี่คืออำนาจของคุณชายเฉินไหม？

　　เฮลิคอปเตอร์ยี่สิบกว่าลำ！！！

　　“พี่เจิ้นกั๋ว หมายความว่าไง？รับใช้ครั้งสุดท้าย？”

　　ส่วนตอนนี้ เฉินเกอกลับประหลาดใจมาก คำว่าสุดท้ายของหลี่เจิ้นกั๋ว พยายามให้เขาเข้าใจตระกูลมากขึ้น แต่เป็นจังหวะที่หลี่เจิ้นกั๋วจะบอกลากับตัวเอง

　　“ใช่คุณชายเฉิน เครื่องมือนี้ คือเครื่องมือของครอบครัวที่สนับสนุน วันนี้ ผมกังวลว่าคุณจะเกิดเรื่อง ก็เลยใช้ไป！อย่าคิดว่าเฮลิคอปเตอร์นี้อยู่หางจากหนิงฝาน แต่ที่จริงแค่เขาขยับ ก็จะถูกจัดการทันที จากสถานการณ์ของคุณตอนนี้ ทีมชุดนี้ได้ทำวิธีแก้ไขปัญหาไปไม่ต่ำกว่าสิบวิธีแล้ว！”

　　“แต่ ใช้มันไป ก็หมายถึงความประมาทอย่างร้ายแรงของผม ผมต้องได้รับโทษลาออก！”

　　หลี่เจิ้นกั๋วพูดอย่างหดหู่

　　แต่ จากใบหน้าเขา ไม่มีความเสียใจใดๆ！

　　พูดจริงๆ นี่ยังทำให้เฉินเกอโทษตัวเองเล็กน้อย

　　ยังไงเรื่องทั้งหมดนี้ ต่างก็เกิดขึ้นเพราะตัวเอง

　　ตอนแรกพี่สาวพูดถูกแล้ว หากคุณเหยียบย่ำใคร ก็ต้องเหยียบจนคนนั้นยืนขึ้นมาไม่ได้

　　ตอนนั้นตัวเองไม่คิดอย่างนั้น

　　แต่ตอนนี้ มันเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด

　　ยังไม่แก้ไขเรื่องหนิงฝาน สุดท้าย พอรู้ตัวตนของตัวเอง ทำให้เขาต้องการอยากจะแก้แค้น！

　　ถึงตอนนี้จะเอาปัญหาของหนิงฝานแก้ได้แล้ว แต่คิดๆดูก็รู้สึกหวาดกลัว ถ้าตัวเองยืดเวลาไม่ได้ อย่างนั้นตอนนี้ซูมู่หานคงจะตกลงไปตายอย่างบริสุทธิ์！

　　เป็นอย่างนี้ แม้แต่หลี่เจิ้นกั๋วก็ยังต้องรับโทษให้ลาออก

　　“พี่เจิ้นกั๋ว ไม่เป็นไร เรื่องนี้ผมจะไปพูดกับพี่สาวเอง！”

　　เฉินเกอพูด

　　พูดถึงก็บังเอิญ ในตอนนี้เอง สายของเฉินเสี่ยวที่เป็นพี่สาวก็โทรมา

　　“น้องชาย เป็นไงบ้าง？คงไม่ได้ไม่ช็อกสินะ？”มีเสียงห่วงใยของเฉินเสี่ยวเข้ามา

　　“พี่ ทำไมรู้ไวอย่างนี้ล่ะ？”

　　“เหลวไหล หน่วยสนับสนุนพิเศษก็ใช้ไปแล้ว ฉันจะไม่รู้ได้ไง？ต่อไปทำอะไรก็ระมัดระวังหน่อย！”

　　“ผมรู้แล้ว อ้อใช่พี่ พี่ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ต่อได้ไหม ยังไงเขาก็ช่วยผม？”

　　เฉินเกอรีบพูด

　　“ไม่มีทาง ฉันให้หน้าที่เขาไปก็ทำไม่เสร็จ จากกฎของตระกูล ต้องลาออกเท่านั้น！เขาเอาชีวิตมาช่วยคุณ ก็สมควรแล้ว！”

　　เฉินเสี่ยวพูดอย่างเย่อหยิ่ง

　　หลี่เจิ้นกั๋วที่อยู่ข้างๆได้ยินที่คุยกับเฉินเกอ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกขอบคุณ ที่เฉินเสี่ยวพูดนั้น ไม่โกรธสักนิด แต่เป็นความยกย่อง

　　ใช่ ทุกอย่างของเขาเป็นตระกูลเฉินให้ ชีวิตก็ได้ตระกูลเฉินช่วยไว้ ให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้

　　แม้แต่หน้าที่ที่ต้องปกป้องยังทำไม่ได้

　　ไม่ได้กำจัดภัยคุกคามไปได้หมดจด

　　นี่คือหลี่การไร้ความรับผิดชอบที่ร้ายแรงของเจิ้นกั๋ว

　　“เอ่อ แต่ ฉันไม่ต้องการหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว คุณต่างหาก ถ้าคุณยิมเก็บเขาไว้ ก็ได้ไง กฎของตระกูล ไม่ได้บอกว่าคนอื่นจะจ้างไม่ได้นี่！”

　　เฉินเสี่ยวเหมือนจะรู้สึกว่าไล่หลี่เจิ้นกั๋วไปแบบนี้ น้องชายต้องรู้สึกผิดมากแน่ เลยเสนอความเห็นไป

　　“จริงหรอ？”

　　เฉินเกอดีใจ

　　“อืออือ แต่ คุณต้องมีธุรกิจของตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเขาก็กลับมาไม่ได้！พอคุณตั้งบริษัทได้แล้ว ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ช่วยคุณได้ ได้แค่แบบนี้เท่านั้น！”

　　“โอเค！”

　　เฉินเกอถือว่าคลายความรู้สึกผิดเรื่องนี้ไปได้แล้ว

　　ตอนนี้ในใจของหลี่เจิ้นกั๋วรู้สึกขอบคุณเฉินเกอมากจริงๆ

　　“คุณชายเฉิน……”

　　คำพูดเป็นหม่นๆคำ ในตอนนี้พูดออกมาได้แค่สองคำ โดยออกมาจากใจของหลี่เจิ้นกั๋ว！

คุณชายเฉินไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไม่มีความจำเป็นสักนิด แต่คุณชายเฉินก็ทำเพื่อคนที่ช่วยตัวเอง

　　เวลานี้ หลี่เจิ้นกั๋วไม่มีอะไรจะตอบแทนจริงๆ！

　　จากนี้ไป เฉินเกอก็จะเป็นเจ้านายของหลี่เจิ้นกั๋วโดยตรง！

　　ตอนนี้ หลี่เจิ้นกั๋วตายอยู่ข้างๆเฉินเกอ กำลังพูดคุยเรื่องตระกูล

　　“คุณชายเฉิน ด้านล่างอาคารมีคนลับๆล่อๆกันอยู่ แต่ถูกควบคุมตัวไว้แล้ว จะจัดการยังไงครับ？”

　　คนชุดดำเดินเข้ามา

　　“โอเค อย่างนั้นก็ไปดู！”

　　เฉินเกอพยักหน้า

　　ด้านล่างอาคาร

　　“ปล่อยเราไป เราคือเพื่อนที่โรงเรียนของเฉินเกอ พวกคุณจะฆ่าเราไม่ได้！”