ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 804

บทที่804 พลังสามฝ่ามือ

“หม่าเอ๋อ!”

หลังจากนั้น หม่าหย่งซินก็รีบพาคนมาถึง

เมื่อเขาเห็นลูกชายที่กำลังหายใจรวยริน ก็รู้สึกเจ็บปวดจนแทบขาดใจ

ตระกูลโจวและตระกูลหม่า ปกครองทั้งตี้ตูนี้มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว

ตอนนี้ พื้นที่ตี้ตู มีตระกูลหม่าที่เป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียว

แต่คิดไม่ถึงเลย หม่าหย่งซินที่เห็นหม่าจื่อเชียงเป็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลหม่ามาโดยตลอดนั้นจะมาเจอกับการได้รับความเสียหายอย่างหนักหน่วงเช่นนี้

“พวกแกทำร้ายคุณชายอย่างนั้นหรือ?”

หม่าหย่งซินมองเจ็ดส้าด้วยแววตาที่อาฆาต

อำนาจที่ออกมาจากร่างของเขานั้น

ทำให้ร่างของทั้งเจ็ดส้าสั่นเทา คลุกคลานกันอยู่บนพื้น

หลุนหวางชั้นเก้าน่ากลัวมากจริงๆ

พลังของหม่าหย่งซิน ทั้งเจ็ดคนจะทนรับได้อย่างนั้นหรือ?

“ไม่ใช่ครับ!ท่าน คุณชายถูกโจวโน่แห่งตระกูลโจว สมรู้ร่วมคิดกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งทำร้ายครับ อีกทั้งเด็กหนุ่มคนนั้นแย่งเอาแผนที่หุบเขาโยวหมิงไปด้วย พวกผมทั้งเจ็ดคนจะโจมตีเพื่อแย่งกลับมา เขากลับเอาตัวคุณชายมาบังเอาไว้ การบาดเจ็บของคุณชายไม่เกี่ยวกับพวกเราเลย!”

คนตาบอดที่เป็นเหมือนผู้นำคนนั้นร้องไห้พลางเอ่ยขึ้น

“เด็กหนุ่ม?”

น้ำเสียงของหม่าหย่งซินเยือกเย็นเป็นอย่างมาก

“หืม พวกเขาแย่งแผนที่ไป จะต้องมุ่งตรงไปที่หุบเขาโยวหมิงอย่างแน่นอน ตอนนี้ คงจะไปได้ไม่ไกล ชีวิตของคุณชาย ถูกฉันทำให้เสถียรแล้ว พวกแกปกป้องคุณชายกลับไปก่อน ฉันจะไปฆ่ามันเอง แล้วแย่งแผนที่กลับคืนมา!”

หม่าหย่งซินออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ในขณะเดียวกันดวงตานั้นก็ปรากฏถึงความประทุษร้ายต่อชีวิตออกมา

ตึง!

ยังไม่ทันรอให้ทุกคนทำความเคารพ ก็เห็นแสงหนึ่งปรากฏขึ้นมาแล้วร่างของหม่าหย่งซินก็หายไป

ระหว่างทาง

“นี่ ทำไมนายหยุดล่ะ? ถือแผนที่ของตระกูลฉันอยู่ ก็สามารถเข้าไปในหุบเขาโยวหมิงได้ก่อนฟ้าจะมืดอยู่แล้ว ตอนนี้เหลืออีกเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!”

จู่ๆก็เห็นว่าเฉินเกอหยุดเดินไปเสียอย่างนั้น

โจวโน่อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้

“ไม่ได้ เนตรสวรรค์ของฉันกะพริบอย่างไม่เป็นสุขมาตลอด นั่นบ่งบอกว่าการเดินทางนี้ของเรา มีลางสังหรณ์ที่รุนแรง ฉันทำร้ายหม่าจื่อเชียงนั่น ฉันคิดว่า ตระกูลหม่าคงจะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวแน่ๆ ไม่แน่ว่าตอนนี้ พวกเขาน่าจะรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว อีกทั้งยังกำลังรีบมุ่งหน้าเข้าใกล้หุบเขาโยวหมิงนี่แล้วก็ได้ เพราะฉะนั้น หุบเขาโยวหมิงนี้จะยังไม่สามารถเข้าไปได้ชั่วคราว!”

เฉินเกอกล่าว

“ไม่หรอกมั้ง?”

โจวโน่เอ่ยขึ้น

“จะไม่ได้อย่างไร ตระกูลหม่าที่ออกมาจากปากของเธอนั่นยึดครองตี้ตูมาเป็นร้อยๆปี เธอคิดว่าคนของพวกเขาปัญญาอ่อนกันหรืออย่างไร?”

เฉินเกอพูดจบแล้ว ก็มองพิจารณาไปรอบๆ : “แผนตอนนี้คือพวกเราต้องหลบซ่อนตัวกันก่อน แล้วหลังจากนั้นลอบสังเกตการเปลี่ยนแปลงกันอีกที!”

แต่เพิ่งจะสิ้นเสียงของเขา

ก็ได้ยินคำรามของเสียงลมที่อยู่รอบๆดังขึ้น

“เด็กน้อย จะหนีไปไหน!”

เสียงคำรามด้วยความโมโหดังขึ้น ราวกับว่าขณะนี้กำลังดังก้องไปทั่วทุกทิศทุกทาง

พายุเฮอริเคน พัดใบไม้ปลิวไหว!

ซู่ๆๆ!

เสียงที่ดังนี้ เห็นใบไม้ที่ลอยอยู่กลางอากาศก่อตัวกันเป็นลูกกลมๆที่มีขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว

เต็มไปด้วยพลังแห่งการสังหารนี้ได้มุ่งมาทางเฉินเกอ

ขอบเขตหลุนหวางชั้นเก้า!

เปลือกตาของเฉินเกอกระตุก

แล้วดึงแขนของโจวโน่ถอยหลังไปไม่หยุด

แต่ลูกกลมๆขนาดใหญ่นั้นรวดเร็วมาก

วาบ!

กอดโจวโน่แล้วกระโดด ทั้งสองคนลอยอยู่กลางอากาศ

ตูม!

เสียงระเบิดรุนแรง พื้นดินสั่นสะเทือน ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่บริเวณรอบๆเวลานี้ก็แตกกระจายขึ้นในทันที

ใบไม้ที่ลอยอยู่นั้นกลายเป็นขนปุยสีขาว ลอยเต็มท้องฟ้า

เฉินเกอก้าวถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง เจินชี่นี้ ช่างแข็งแกร่งมากเหลือเกิน

“เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะกล้าทำร้ายลูกชายฉัน วันนี้ ฉันจะต้องจับแกแยกออกเป็นแปดส่วนให้ได้ เพื่อแก้แค้นให้ลูกชายฉัน แล้วเอาแผนที่ออกมาให้ฉันซะ จะได้ตายดีๆ!”

บนต้นใหญ่ต้นหนึ่ง