ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 852

บทที่ 852 การประลองของสถานศึกษา 

“เด็กน้อย ฉันว่านายคงจะเบื่อชีวิตเสียแล้ว!”

ชายหัวเกรียนพูดขึ้นอย่างโกรธจัด 

หลังพูดจบ ชายหัวเกรียนก็ปล่อยหมัดเข้าใส่เฉินเกอ 

“ตุบ! ” 

ยังไม่ทันที่เขาจะแตะต้องเฉินเกอ เฉินเกอก็ยื่นฝ่ามือออกมา จากนั้นจึงโยนชายหัวเกรียนกระเด็นออกไปทันที 

ชายหัวเกรียนกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง จนโต๊ะหักลงเป็นสอง

“ทุกคนหยุดมือเดี๋ยวนี้! ” 

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงเคร่งเครียดดังขึ้น

เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นปรมาจารย์หยุนคง

ปรมาจารย์หยุนคงเดินเข้ามาจากประตูห้องอาหาร และรีบเดินมาด้านหน้าของเฉินเกอและคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นการมาถึงของปรมาจารย์หยุนคง ทุกคนต่างก็เงียบลง ไม่กล้าก่อเรื่องขึ้นอีก พวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมพวกนั้นกลับก้มหน้าลงทันที 

“ปรมาจารย์หยุนคง! ”

ผู้คนในสถานที่ล้วนเอ่ยเรียกเขาอย่างเซ็งแซ่

หยุนคงเดินมาถึงหน้าเฉินเกอและคนอื่นๆ เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เกิดอะไรขึ้น? ใครใช้ให้พวกนายลงมือต่อสู้กันในโรงอาหาร?” 

แม้ว่าสถานะของเฉินเกอจะพิเศษ แต่หยุนคงก็ยังคงต้องแสดงท่าทางเข้มงวดออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้าคนนอก

"ปรมาจารย์หยุนคง พวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมพวกนี้เป็นคนหาเรื่องก่อน พวกเรากินข้าวกันอยู่ดีๆ พวกเขาเข้ามาถึงก็ไล่พวกเราออกไป บอกว่านี่เป็นเวลาทานข้าวสำหรับคนในห้องระดับยอดเยี่ยม!”

เฉินเกอยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบและเอ่ยเล่าให้ปรมาจารย์หยุนคงฟัง

หลังจากฟังจบ คิ้วของปรมาจารย์หยุนคงก็ขมวดแน่นขึ้น จากนั้นจึงหันกลับไปจ้องพวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมทันที

“ห้องอาหารเป็นพื้นที่สาธารณะ มันกลายเป็นสถานที่ทานอาหารสำหรับห้องระดับยอดเยี่ยมของพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ปรมาจารย์หยุนคงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

พวกนักเรียนระดับเยี่ยมหลายคนกลัวจนไม่กล้าส่งเสียง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนในห้องระดับยอดเยี่ยม แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะไปยั่วยุปรมาจารย์หยุนคงอย่างแน่นอน 

"ขอโทษครับ ปรมาจารย์หยุนคง พวกเราผิดไปแล้ว! "

ชายหัวเกรียนคนนั้นค่อยลุกขึ้นมาได้ จากนั้นจึงเอ่ยปากรับผิดกับปรมาจารย์หยุนคงอย่างระมัดระวัง

แต่ในใจของเขาตอนนี้กำลังโกรธจนแทบคลั่ง รู้สึกว่าตนเองนั้นกำลังขายหน้าอย่างยิ่ง ในใจเต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อเฉินเกอ และคิดว่าจะต้องหาโอกาสจัดการเขาให้ได้

“แยกย้ายกันไปซะ อย่างได้มีเรื่องแบบนี้อีก! ” 

ปรมาจารย์หยุนคงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

พูดจบ ชายหัวเกรียนและพวกก็รีบออกไปจากโรงอาหารทันที 

หลังจากคนเหล่านั้นออกไป ปรมาจารย์หยุนคงก็หันไปมองพวกเฉินเกอทั้งสี่

“เฉินเกอ คนพวกนี้นายจะต้องระวัง คนหัวเกรียนนั่นเป็นลูกศิษย์ระดับเยี่ยมของปรมาจารย์ตี้จ้าง ชื่อว่าจ้าวลี่ คนๆ นี้เป็นดั่งหนามแหลมในสถานศึกษาหลิงคง มักจะชอบรังแกผู้อื่น อีกทั้งยังชอบเล่นลับหลังด้วย! ” ปรมาจารย์หยุนคงเอ่ยเตือนเฉินเกอ

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อยและตอบ "วางใจเถอะ ปรมาจารย์หยุนคง ผมเฉินเกอไม่กลัวคนพวกนี้ ไม่ว่าจะมาไม้ไหนผมก็จัดการได้! "

"อ้อใช่ เฉินเกอ จากนี้ไปสถานศึกษาจะมีการประลอง พวกนายเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม!”

ก่อนจากไป ปรมาจารย์หยุนคงยังคงไม่ลืมที่จะเตือนเฉินเกออีกประโยค

“ครับ! "

เฉินเกอพยักหน้าและเอ่ยรับ