ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 862

บทที่ 862 อูฉวน

“โอ้ นี่คุณหนูเจินไม่ใช่เหรอ!”

หลังจากเดินไปได้สักพัก ได้ยินเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลัง

พวกเฉินเกอทั้งห้าและหญิงสาวหยุดเดินทันที ค่อยๆ หันไปมอง

“ฉันก็นึกว่าใคร เป็นคุณชายอูของพวกเรานี่เอง!”

เมื่อเห็นผู้มาเยือน หญิงสาวก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในทันที

เฉินเกอมองไปที่ท่าทางที่แสดงออกของหญิงสาวก็รู้ว่าเธอต้องไม่ประทับใจชายหนุ่มคนนี้เท่าไหร่

แค่มองชายหนุ่มคนนี้ก็รู้เลยว่าเขาเป็นลูกผู้ดีมีเงิน

ชายหนุ่มชื่อว่าอูฉวน เป็นคุณชายของตระกูลอูแห่งเมืองมังกรแดง

ตระกูลอูอยู่ที่เมืองมังกรแดงถือว่าอยู่อย่างมีชื่อเสียงและทรงพลังอำนาจ ถือว่าเป็นตระกูลหนึ่งที่มีชื่อเสียง

มองไปที่อูฉวนที่อยู่ตรงหน้า เฉินเกอรู้ว่าเขาเป็นผู้ฝึกตนเช่นกัน ความแข็งแกร่งอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นสามของขอบเขตเจินเหริน

“คุณหนูเจิน ได้ยินมาว่าพี่สาวของเธอแพ้การแข่งขันวิทยายุทธในเมืองครั้งนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลเจินของเธอตอนนี้ทำได้ไม่ดีเท่าไร เธอที่เป็นน้องสาวก็ไม่มีทักษะในด้านวิทยายุทธ ช่างเสียหน้าตระกูลเจินจริงๆ!”

อูฉวนอดไม่ได้ที่จะพูดหัวเราะเยาะหญิงสาว น้ำเสียงของเขาเผยให้เห็นถึงความดูถูก

ชื่อจริงของหญิงสาวคือเจินเหมย เป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลเจินในเมืองมังกรแดง พี่สาวของเธอชื่อเจินจี เป็นผู้ฝึกตนเช่นกัน ความแข็งแกร่งอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นสองของขอบเขตเจินเหริน

แต่ในสองพี่น้อง เจินเหมยไม่มีความสามารถในด้านวิทยายุทธเลย มีเพียงพี่สาวเท่านั้นที่มี ดังนั้นเจินเหมยจึงไม่มีสถานะมีสิทธิ์ในตระกูลเจินมากนัก ทุกอย่างว่าไปตามพี่สาวเป็นของเธอ

“อูฉวน นายมาที่นี่เพื่อตั้งใจล้อเลียนฉันเหรอ? ฉันคิดว่านายน่าจะไม่ได้ถูกพี่สาวฉันสั่งสอนมานานแล้วล่ะสิ!”

เจินเหมยหน้าบูดบึ้งทันที จ้องไปที่อูฉวนและถาม

“ฮ่าๆๆ!”

“ไม่ๆๆ เจินเหมยเธอเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันจะเยาะเย้ยเธอได้ยังไง ฉันก็แค่มาเทคแคร์เธอสักหน่อย และไม่รู้ว่าไอ้หมอนั่นที่เอาชนะพี่สาวของเธอเป็นคนยังไง ถ้าฉันเจอ ฉันจะช่วยพี่สาวเธอสั่งสอนเขาอย่างแน่นอน ระบายความโกรธให้เธอ!”

อูฉวนรีบยิ้มและพูดอธิบายกับเจินเหมย เฉินเกอที่อยู่ข้างกายเจินเหมยไม่อยู่ในสายตาเลยแม้แต่นิด คุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอาย

หลังจากเฉินเกอฟังแล้ว ก็แอบขำในใจ อูฉวนคนนี้ไร้เดียงสาและทำให้คนตลกจริงๆ ต้องรู้ไว้ว่ามีพลังแค่ขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นสามของขอบเขตเจินเหรินเท่านั้นเอง พูดจาคุยโวโอ้อวดแบบนี้ได้ยังไง

“งั้นเหรอ? นายแน่ใจ?”

“แน่นอนสิ ฉันอูฉวนพูดได้ก็ต้องทำได้ อย่าให้ฉันเจอไอ้หมอนั่น ไม่อย่างงั้นฉันจะให้เขาได้เห็นดีแน่!”

อูฉวนตบที่หน้าอกตัวเอง มองไปที่เจินเหมยและพูดด้วยวาทะเต็มไปความชอบธรรม

เจินเหมยมองไปยังเฉินเกอที่อยู่ข้างกายทันที

“ก็ดีนี่ คนก็อยู่ที่นี่ เขาก็คือคนที่นายต้องการหา!”

จากนั้น เจินเหมยก็ชี้ไปที่เฉินเกอซึ่งยืนอยู่ข้างๆ และพูดกับอูฉวน

อูฉวนได้ยินแล้ว ก็ตะลึงครู่หนึ่ง สายตามองไปที่ร่างเฉินเกอ เขาคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเฉินเกอที่ดูไม่อยู่ในสายตาแบบนี้

เฉินเกอถึงกับผงะ นึกถึงตอนที่ตัวเองเคยเอาชนะพี่สาวของเจินเหมย นี่คือการใช้ตัวเองเป็นเกราะกำบังอย่างเห็นได้ชัด

“เจินเหมย เธอไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม? ไอ้หมอนี่ดูตัวเล็กผอมแค่นี้ เธอต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”

อูฉวนไม่เชื่อคำพูดของเจินเหมย หลังจากชำเลืองมองเฉินเกอด้วยความรังเกียจเขาก็คุยกับเจินเหมยต่อ

“เหอะ! อูฉวน ฉันจะบอกนายให้ ฉันเจินเหมยจำเป็นต้องล้อเล่นกับนายด้วยเหรอ? ฉันว่านายคงกลัวแล้วสินะ?”

เจินเหมยใช้วิธีกวนประสาทเพื่อกระตุ้นอูฉวน

อูฉวนผู้ไร้เดียงสาก็ถูกเจินเหมยกระตุ้นด้วยวิธีแบบนี้สำเร็จจริงๆ

“นาย เราสองคนมาประลองกัน นายกล้าไหม?”

จากนั้นอูฉวนก็ชี้ไปที่เฉินเกอถามด้วยความโกรธ

“นายแน่ใจนะ?”

เฉินเกอถามเบา ๆ

“หึ แน่นอน ทำไม? นายกลัวเหรอ?”

อูฉวนเหน็บแนม

“ไม่ ฉันไม่ได้กลัว ฉันกลัวว่านายจะแพ้อย่างอนาถเกินไป!”

เฉินเกอนิ่งสงบมาก มองอูฉวนด้วยความมั่นใจและเหน็บแนมกลับ