ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 868

สรุปบท บทที่ 868 ช่วยเหลือเร่งด่วน: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

สรุปเนื้อหา บทที่ 868 ช่วยเหลือเร่งด่วน – ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! โดย Light-Knight

บท บทที่ 868 ช่วยเหลือเร่งด่วน ของ ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Light-Knight อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 868 ช่วยเหลือเร่งด่วน

“พวกเราจะช่วยยังไง? ดูเหมือนผู้คุ้มกันของเล่หงถังจะเข้มงวดมาก นายดู มีลูกของเล่หงถังเฝ้าอยู่โดยรอบ และในทุกๆ ช่วงเวลาจะมีลูกของเล่หงถังคนหนึ่งจะออกลาดตระเวน พวกเราเข้าไปแบบนี้โดยภาระการณ์จะต้องถูกพบเห็นแน่ๆ” เล๋ยเล่มองสถานการณ์ของเล่หงถังที่อยู่ตรงหน้าแล้วบอกกับเฉินเกอ

สำหรับสถานการณ์ที่เล๋ยเล่วิเคราะห์ พวกเฉินเกอทั้งสามก็เห็นด้วย

ตรงตามที่เล๋ยเล่พูด ผู้คุ้มกันของเล่หงถังก็เข้มงวดอย่างมาก

ดูเหมือนว่าพวกเขาเตรียมพร้อมที่จะป้องกันไม่ให้หลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงได้รับการช่วยเหลืออยู่แล้ว รอเพียงให้พวกเฉินเกอมาติดกับ

“คุณหนูใหญ่เจิน เธอมีความคิดเห็นอย่างไร?”

ในเวลานี้เฉินเกอถามเจินจีที่มองไปด้านข้าง อยากถามความเห็นของเจินจี

ได้ยินเฉินเกอถามตัวเอง เจินจีตกอยู่ในความคิดทันที เขาก็เข้าใจถึงสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างดี รู้ว่าพวกเขาต้องการช่วยเหลือเป็นเรื่องยากจริงๆ

“เว้นแต่เราจะสามารถดึงดูดความสนใจของลูกน้องของเล่หงถังได้มิฉะนั้นจะไม่มีทางที่เราจะเข้าถึงอาณาเขตของลูกน้องเล่หงถังได้ เลิกพูดถึงเรื่องช่วยคนได้เลย” หลังจากคิดไตร่ตรองสักพัก เจินจีค่อยๆ พูดเสนอแนะกับเฉินเกอ

“เธอพูดถูก ความคิดเหมือนฉัน ฉันก็คิดแบบนี้ บุกเข้าไปช่วยโดยภาระการณ์เป็นไปไม่ได้แน่

เราทำได้เพียงดึงความสนใจของพวกเขาออกไป เช่นนั้นก็จะสามารถกระโดดปีนข้ามเข้าไปจากกำแพงรั้วตรงนั้นเพื่อช่วยเหลือคนออกมาได้”

เฉินเกอก็มองทุกคนและพูดอธิบายอย่างจริงจัง

“เฉินเกอ นายบอกมาเถอะ พวกเราควรทำยังไง พวกเราฟังนาย นายพูดยังไงพวกเราก็จะทำตามอย่างนั้น”

ขณะนี้เล๋ยเล่มองไปที่เฉินเกอพูดด้วยสีหน้าแน่วแน่

“ใช่ เฉินเกอ นายมอบหมายเถอะ”

โจวโน่ก็คล้อยไปตามคำพูดของเล๋ยเล่บอกกับเฉินเกอ

“ได้ งั้นต่อไปนี้ฉันจะเริ่มแยกกันปฏิบัติภารกิจ โจวโน่ เล๋ยเล่ พวกคุณทั้งสองปีนข้ามกำแพงรั้วเข้าไปกับฉัน ฉันไปช่วยคน พวกนายรับผิดชอบปกป้องฉัน คุณหนูใหญ่เจิน เธอรับผิดชอบดึงดูดความสนใจของผู้คนอื่นๆ ในเล่หงถังต้องรบกวนเธอด้วย”

จากนั้นเฉินเกอก็มอบหมายออกคำสั่งเล๋ยเล่และโจวโน่ก่อน จากนั้นก็มอบหมายออกคำสั่งกับเจินจี

“ได้ ไม่มีปัญหา! คอยดูฉันละกัน!”

เจินจีฟังแล้วก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่มีข้อคิดเห็นใดๆ

“พวกนายรอสัญญาณจากฉัน ทางฉันเกิดความเคลื่อนไหว พวกนายก็ดำเนินการทันที หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้วเรารวมตัวกันในป่าที่นอกเมืองของเมืองมังกรแดง”

เจินจีมองไปพูดกับเฉินเกออีกครั้ง

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากฟัง ครั้งนี้จะเกิดความสำเร็จหรือความล้มเหลวของปฏิบัติการช่วยเหลือนี้ขึ้นอยู่กับพวกเขาแล้ว

หลังจากพูดจบ เจินจีก็ถอยจากไป เธอจะต้องไปรับผิดชอบในการทำให้เล่หงถังเกิดความวุ่นวาย ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะดึงดูดความสนใจของเล่หงทั้งหมดมาถังได้

และในขณะนี้เฉินเกอพาเล๋ยเล่และโจวโน่เดินไปอย่างเงียบๆ ใต้กำแพงรั้ว โชคดีที่กำแพงรั้วสูงมาก ไม่มีทางที่คนจะสามารถพบเห็นได้เลย สิ่งนี้ทำให้พวกเฉินเกอทั้งสามสามารถหลบซ่อนและปกปิดได้อย่างสมบูรณ์

หลังจากมาถึงใต้กำแพงรั้ว พวกเฉินเกอทั้งสามมองไปที่เจินจีและคนอื่นๆ ที่อยู่ไม่ไกล รอสัญญาณของเจินจีที่จะให้กับพวกเขาอย่างเงียบๆ

“ฟิ้ว!”

วินาทีต่อมา ได้ยินเพียงแค่แสงไฟที่พุ่งสูงขึ้นฟ้า แสงไฟพุ่งตรงเข้าไปในดินแดนของลูกน้องเล่หงถังโดยตรง ทำให้ข้างในบ้านหลังหนึ่งเกิดเพลิงลุกไหม้ขึ้น

ในขณะนี้ผู้คนในเล่หงถังตื่นตระหนกตื่นตกใจขึ้นมาทันที ทยอยกันรีบเร่งกันดับไฟ

เห็นสิ่งนี้ พวกเฉินเกอทั้งสามรู้ว่าสัญญาณจากเจินจีมาแล้ว จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็เริ่มดำเนินการ

และแล้ว ในเวลานี้ ก็เห็นเล่หู่เดินออกมาจากในห้องโถงพร้อมกับผู้คนด้วยความโกรธ เหลือมองทิศทางของคุกใต้ดิน พบว่าในคุกใต้ดินหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงหายไปแล้ว

จากนั้นเล่หู่ก็เริ่มมองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็พบว่าพวกเฉินเกอทั้งสามกำลังปีนขึ้นไปบนกำแพงรั้ว

“หืม? ไอ้นั่นมาช่วยคนแล้ว รีบจับมัน ตามจับมัน!”

ทันใดนั้นเล่หู่ก็แหงนหน้าตะโกน ตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธให้กับลูกน้องของตัวเอง

หลังจากตะโกน เล่หู่ก็รีบพุ่งไปยังทิศทางของพวกเฉินเกอทั้งสาม

ในตอนนี้เฉินเกอได้นำตัวหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงส่งออกไปแล้ว และเล๋ยเล่ก็รับอยู่ข้างนอก

“โจวโน่ เล๋ยเล่ พวกนายพาพวกเขาสองคนไปก่อน ฉันล่อพวกเขาออกไป!”

เฉินเกอออกคำสั่งต่อโจวโน่และเล๋ยเล่

“เฉินเกอ”

“อย่าพูดมาก รีบไป ไม่อย่างนั้นสักพักพวกเราจะไม่มีใครหนีไปได้เลย!”

ได้ยินโจวโน่เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินเกอก็ดุเสียงดังทันที

ได้ยินคำสั่งของเฉินเกอแล้ว เล๋ยเล่กับโจวโน่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ฟังทำตาม จากนั้นทั้งสองก็พาหลินจื่อหลันและเกาจื่อเฉิงจากไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเกอวิ่งไปอีกทางหลังจากปีนข้ามกำแพง เขาต้องล่อลูกน้องของเล่หงถังเหล่านี้ออกไป

และในขณะนี้เล่หู่และคนอื่นๆ ก็ไล่ล่าตามออกมา ทันทีที่เล่หู่และคนอื่นๆ ออกมาก็พบเฉินเกอที่กำลังวิ่งหนี

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!