ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 885

บทที่ 885 เปลี่ยนวิธีเล่น

“เล่น ต้องเล่นต่อสิ ฉันแพ้ไปแค่พันเดียวเอง ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ฉันต้องชนะอย่างแน่นอน!”

เพียงได้ยินฉีเซียวหยุนพูดอย่างมั่นใจมาก ยังคงเลือกที่จะเล่นกับเฉินเกอต่อ

เฉินเกอได้ฟัง ก็ดีใจมาก นายคนนี้ไม่เพียงแต่จะเอาเงินมาให้ตัวเอง ยังจะหาเรื่องใส่ตัว อย่างนี้จะมาโทษตัวเขาไม่ได้แล้วนะ

จัดการคนบางคน ต้องเด็ดขาดห้ามยั้งมือ

ต่อมาทั้งสองก็ได้หยิบลูกเต๋าขึ้นมาเขย่าอีกครั้ง

ฉีเซียวหยุนจับจ้องเฉินเกอ ก็ไม่เห็นความผิดปกติใดๆของเฉินเกอเลย เขาทำไมถึงรู้สึกว่าเฉินเกอนั้นต้องมีจุดที่ทำให้เขารู้สึกไม่เหมือนกัน แต่ก็พูดไม่ออกว่าไม่เหมือนกันตรงไหน

หลังจากที่เขย่าแล้ว ทั้งสองก็คว่ำลูกเต๋าพร้อมกัน

ตานี้ แต้มของเฉินเกอก็คือสองสี่ตัว หนึ่งหนึ่งตัว หรือที่เรียกกันว่าเสือดาว

ฝั่งตรงข้ามของฉีเซียวหยุนนั้นคือสามสี่ตัว สองหนึ่งตัว

แต้มของลูกเต๋านั้นไม่เลวกันทั้งคู่ เห็นแต้มลูกเต๋าของตัวเองนั้นทำให้ตัวของฉีเซียวหยุนจู่ๆก็ยิ้มอย่างมีความสุข ในรอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเชื่อมั่น

“มาครับ หัวหน้าห้อง ตาคุณก่อนละกัน!”

เฉินเกอมองไปที่ฉีเซียวหยุนก็กล่าวไปหนึ่งประโยค

ฉีเซียวหยุนก็เรียกโดยไม่คิด: “สองสี่ตัว!”

ยังคงเหมือนใช้ลูกเล่นก่อนหน้านี้ ฉีเซียวหยุนก็ยังคงเรียกแต้มอื่นมาวางกับดักเฉินเกอ แต่ว่าน่าเสียดายตานี้ยังไงเขาก็ต้องแพ้ให้กับเฉินเกออยู่แล้ว

“สามสี่ตัว!”

เพียงแต่เฉินเกอไม่มีทางที่จะหลงกล และได้เรียกแต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนออกมา

หลังจากที่ฉีเซียวหยุนได้ฟัง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

เขากำลังคิดทำไมเฉินเกอจึงรู้แต้มลูกเต๋าของตัวเอง เพียงแต่ไม่นานเขาก็ลบล้างความคิดนี้ออกไป คิดว่าเฉินเกอต้องเรียกไปมั่วๆอย่างแน่นอน

“สองห้าตัว!”

ต่อมา ฉีเซียวหยุนก็ได้เรียกอีกครั้ง

“เพิ่มอีกหนึ่งตัว สองหกตัว!”

เฉินเกอก็รีบเรียกทันที

ฉีเซียวหยุนได้ฟังแล้วนั้น ก็อึ้งไปทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะรวดเร็วขนาดนี้ คิดก็ยังไม่ได้คิดเลย

ทั้งสองคน ตอนนี้ได้เรียกถึงแต้มหกตัวแล้ว สามารถพูดได้ว่ายิ่งอยู่ยิ่งอันตรายแล้ว หากว่าเขาเรียกต่อไปเกรงว่าจะถึงขั้นตอนที่เฉินเกอขอเปิดแน่นอน

ดังนั้น ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเลือกไปเปิดของเฉินเกอ

“ได้ ฉันเปิดของนาย ฉันไม่เชื่อว่านายมีสองหกตัว!”

ฉีเซียวหยุนเปิดลูกเต๋าของตัวเองโชว์ทันที จ้องมองเฉินเกอแล้วกล่าวอย่างมั่งใจ

เพียงแต่น่าเสียดาย ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่ฉีเซียวหยุนหวังเอาไว้เลย

“ขอโทษจริงๆ หัวหน้าห้อง ผมมีสองหกตัวจริงๆ และไม่เพียงแต่มีหกอัน ของผมเป็นเสือดาว!”

เฉินเกอกล่าวกับฉีเซียวหยุนอย่างได้ใจ

เออ!

ตอนนี้มันทำให้ฉีเซียวหยุนนั้นอึ้งไปทันที

เขาคิดไม่ถึงว่าของเฉินเกอนั้นจะเป็นเสือดาว มิน่าล่ะเฉินเกอถึงได้มั่นใจจนรีบเรียกออกมา ที่แท้เขาได้คำนวณไว้นานแล้ว

นี่มันทำให้ฉีเซียวหยุนเสียเปรียบอย่างมาก

“ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสีย!”

ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงยอมรับ จากนั้นก็ได้ควักเงินอีกห้าร้อยหยวนจากกระเป๋าตัวตัวเองยื่นให้กับเฉินเกอ

เฉินเกอรับเงินห้าร้อยหยวนมา ก็ได้ยื่นให้กับเจินจีที่อยู่ด้านหลัง

“เอา เจินจี เธอช่วยฉันเก็บไว้หน่อย ไม่ง่ายเลยที่หัวหน้าห้องจะใจกว้างเพียงนี้!”

เฉินเกอยิ้มมองไปที่เจินจีแล้วกล่าว