บทที่ 884 กล้าเล่นก็กล้าเสีย
“สี่ห้าตัว!”
ลังเลไปสักพัก เฉินเกอก็ได้เรียกขึ้นมา
“ฉันเปิดของนาย!”
เฉินเกอเพิ่งจะเรียกเสร็จ ฉีเซียวหยุนก็เลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเฉินเกอโดยตรง
ได้ยินฉีเซียวหยุนเลือกที่จะเปิดของตัวเอง เฉินเกอไม่รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย กลับทำให้เฉินเกอมีความรู้สึกดีใจ
เพราะทุกสิ่งเป็นไปตามที่เฉินเกอคาดการณ์เอาไว้ สิ่งที่เขารอก็คือให้ฉีเซียวหยุนนั้นเปิดของเขา
เฉินเกอเปิดแต้มลูกเต๋าของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
“ขอโทษที น้องเฉิน ฉันชนะอีกแล้ว ดูเหมือนว่านายเล่นเกมนี้จะต้องเสียค่าเรียนรู้มากหน่อยนะ!!”
เห็นเฉินเกอแพ้แล้ว ฉีเซียวหยุนก็ได้แกล้งทำพูดอย่างละอายใจ เพียงแต่ในคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย
เวลานี้ฉีเซียวหยุนได้ลุ่มหลงอยู่ในวังวนแห่งชนะ ในสายตาของเขาเฉินเกอนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“กล้าเล่นก็ต้องกล้าเสีย!”
เฉินเกอพูดประโยคง่ายๆหนึ่งประโยค จากนั้นก็ได้ควักเงินออกมาอีกห้าร้อยหยวนยื่นให้กับฉีเซียวหยุน
ฉีเซียวหยุนตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข
เจินจีที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพนี้แล้ว ก็มองไปทางเฉินเกอ
“เฉินเกอ หากไม่ไหวก็พอได้แล้ว ไม่ต้องเล่นแล้วมั้ง!”
เจินจีมองเฉินเกอด้วยความกังวลแล้วกล่าว แพ้ไปตั้งหนึ่งพันหยวนแล้ว
แม้ว่าเงินหนึ่งพันหยวนสำหรับพวกเขานั้นจะไม่ใช่เงินมากมาย แต่ว่าตาละห้าร้อย หากเล่นต่อไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆนะ
“แฮ่ๆ ไม่ต้องห่วง เจินจี วางใจเถอะ ตั้งใจดูให้ดีละ ของจริงเพิ่งจะเริ่ม อีกอย่าง เงินที่ฉันแพ้ไปก็เป็นเงินหนึ่งพันหยวนที่ชนะเขามาก่อนหน้านั้น เงินของฉันยังไม่ได้เอาออกมาเลย!”
เฉินเกอมองไปทางเจินจีแล้วอธิบาย
ได้ยินที่เฉินเกอพูดแล้ว เจินจีก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก
จากนั้น เฉินเกอกับฉีเซียวหยุนก็ได้เริ่มพนันกันอีกครั้ง
ต่อไปนี้เป็นเวลาที่เฉินเกอจะแสดงความสามารถที่แท้จริงแล้ว เงินหนึ่งพันนั้นได้คืนให้ฉีเซียวหยุนไปหมดแล้ว แบบนี้เฉินเกอก็สามารถที่จะชนะฉีเซียวหยุนได้แล้ว
ไม่นานนัก ทั้งสองก็ได้รีบเขย่าลูกเต๋าขึ้น
ครั้งนี้ เฉินเกอเขย่าไปแป๊บเดียวก็วางลงมา
“น้องเฉิน ยังคงเป็นนายก่อน!”
ฉีเซียวหยุนก็ยังมองไปทางเฉินเกอแล้วกล่าว
ตานี้ เฉินเกอฟังแต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนคือสี่สี่ตัว สามหนึ่งตัว
และตัวของเขาเองคือสองสี่ตัว ห้าหนึ่งตัว
“สองสามตัว!”
ต่อมา เฉินเกอก็เลยเรียก
ได้ยินแต้มที่เฉินเกอเรียกนั้น ฉีเซียวหยุนรีบเรียกตาม: “สามห้าตัว!”
“ผมเปิด!”
เพียงแต่ตานี้ เฉินเกอจะไม่ยอมให้ฉีเซียวหยุนชนะ ก็เลยเลือกที่จะเปิดของฉีเซียวหยุนโดยตรง
สิ่งนี้ทำให้ฉีเซียวหยุนตกใจทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอเลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเขา
ภายใต้การจำยอม ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเปิดลูกเต๋าของตัวเอง
เฉินเกอก็ได้เปิดลูกเต๋าของตัวเองเช่นกัน
“ขอโทษด้วย หัวหน้าห้อง ผมมีห้าเพียงตัวเดียว ดังนั้นคุณแพ้แล้ว!”
เฉินเกอมองไปที่ฉีเซียวหยุนกล่าวอย่างใจเย็น
ฉีเซียวหยุนเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้ และแพ้อย่างง่ายดาย
“ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสียนี่คือเงินห้าร้อยหยวน!”
ถึงแม้ฉีเซียวหยุนจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ยังได้เอาเงินห้าร้อยหยวนยื่นให้กับเฉินเกอ เงินนี้ยังไม่ได้อุ่นกระเป๋าเลยก็ต้องเอาออกไปแล้ว
เพียงแต่มันเพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น ต่อจากนี้มันจะยิ่งสนุกมากขึ้น เฉินเกอไม่มีทางที่ให้ฉีเซียวหยุนแพ้แค่ห้าร้อยหยวนนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!
พระเอกแม่งโครต looser จัดสภาพ...