ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 891

บทที่ 891 อันตราย

หลังจากผ่านไปไม่นาน สภาพแวดล้อมทั้งหมดก็กลับสู่ความสงบ

ลูกธนูทั้งหมดที่ยิงมาจากกำแพงหินก็หยุดยิง แสดงว่ากลไกจบลงแล้ว

“โห!”

“พระเจ้าช่วย พี่เฉิน ไม่คาดคิดว่าข้างในจะมีกลไก!”

เล๋ยเล่เงยหน้าขึ้น และถอนหายใจเฮือกใหญ่ พูดกับเฉินเกอด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว

บอกตามตรง นี่เป็นสถานการณ์ที่ทุกคนคิดไม่ถึงจริงๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อกี้สมาชิกในกลุ่มคนนั้นที่จับมุก ร่างกายเขาถูกแทงด้วยลูกธนู และล้มลงไปในกองเลือด มีลูกธนูสิบ

ดอกปักอยู่ตามร่างกาย การตายของเขาช่างน่าสังเวช

นี่คือผลของการอยู่ไม่นิ่ง

“ฟังฉันนะ ทุกคนอย่าขยับ!”

ขณะนี้จางเล่ลุกขึ้นยืน ออกคำสั่งกับสมาชิกในกลุ่มทุกคนอย่างโกรธเกรี้ยว

เมื่อได้ยินสิ่งที่จางเล่พูด สมาชิกในกลุ่มก็ต่างก็พยักหน้า ไม่มีใครกล้าขยับ ยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าขยับ

ทุกคนกลัวว่าถ้าขยับตัวอีก และไม่รู้ว่าจะสัมผัสถูกกลไกอะไร ถึงเวลานั้นคงไม่มีที่ไปจริงๆ

“เฉินเกอ ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี? ทางออกถูกปิดกั้น!”

จางเล่หันไปมองเฉินเกอและถามอีกครั้ง

ทางเข้ามาถูกก้อนหินขนาดใหญ่ปิดกั้น ซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่อาจกลับไปทางเดิมได้ วิธีเดียวคือหาทางออกข้างใน

“สถานที่คล้ายถ้ำแบบนี้มีทางเข้าต้องมีทางออก เพียงแต่ว่าทางออกนั้นคงจะหายาก!”

เฉินเกอรีบเตือนจางเล่ทันที

“พวกเราควรหาทางออกข้างในกันก่อน ต้องมีทางออกแน่นอน!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ จางเล่ก็ไม่มีความคิดเห็นใดๆ จากนั้นเขาก็พาทุกคนค้นหาทางออกในวังใต้ดิน

เฉินเกอและทั้งห้าคนยืนอยู่หน้าวงล้อ ส่วนเฉินเกอและท่านฟ่านกำลังศึกษาวงล้อที่อยู่ตรงหน้า

“พี่เฉิน ข้างล่างนี้เหมือนมีกลไกที่หมุนได้!”

ในขณะนี้ เล๋ยเล่สังเกตเห็นบางสิ่ง รีบเตือนเฉินเกอทันที

หลังจากเฉินเกอได้ฟัง เขาก็นั่งลงทันที และมองไปยังกลไกที่เล๋ยเล่พูด เป็นกลไกทรงกลม

“พี่เฉิน กลไกนี้ถ้าฉันเดาไม่ผิด น่าจะใช้เปิดวงล้อนี้!”

ในตอนนี้ท่านฟ่านอธิบายให้เฉินเกอ

เมื่อเฉินเกอได้ฟัง ก็เงยหน้าขึ้น และมองไปที่ท่านฟ่าน

สิ่งที่ท่านฟ่านพูด เฉินเกอยังคงเชื่อ

ในเมื่อท่านฟ่านได้พูดแบบนี้แล้ว เฉินเกอก็คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาใดๆ

หลังจากนั้น เฉินเกอก็บิดกลไกวงกลมนั้นอย่างเด็ดเดี่ยว

“แก๊ก!”

มีเสียงคมชัด

ขณะที่กลไกถูกบิด เฉินเกอและทั้งห้าคนก็รีบถอยหลัง เห็นวงล้อตรงหน้าเริ่มหมุน

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนต่างพากันตื่นตระหนก และไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

หลังจากนั้นไม่นาน วงล้อหมุนไปถึงหนึ่งร้อยแปดสิบองศาก็หยุดหมุน

“ตูม!”

สิ่งที่ตามมา เห็นวงล้อเล็งไปที่กำแพงหินก็ปรากฏประตูหินเกิดขึ้น มีช่องทางเปิด

เห็นฉากนี้ทุกคนต่างประหลาดใจ

“ไป!”

เมื่อเฉินเกอเห็นสิ่งนี้ ก็พูดออกมา จากนั้นก็พาเล๋ยเล่กับอีกสี่คนเข้าไปในช่องเปิด

จางเล่รีบพาสมาชิกในกลุ่มของเขาตามเฉินเกอเข้าไปในช่องเปิดนี้

แต่นี่ไม่ใช่ทางออก แต่เป็นทางเข้าวังใต้ดินแห่งใหม่

เสาหินสูงถูกสร้างขึ้นทั้งสองด้านของวังใต้ดิน และเสาหินแต่ละต้นจะมีโต๊ะ ตรงกลางโต๊ะจะมีจุดแสงไฟเล็กน้อย

เล๋ยเล่สีหน้าหวาดกลัว ถามเฉินเกอด้วยความกังวล

แมงมุมเยอะขนาดนี้ ทำไมช่างน่าขยะแขยง จนทุกคนอดไม่ได้ที่จะขนลุก

ไม่ต้องพูดถึงแมงมุมจำนวนมาก แม้ว่าจะมีแมงมุมเพียงตัวเดียว ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวได้

เฉินเกอขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเคร่งขรึม

“ใช้ไฟ!”

หลังจากนั้น เฉินเกอก็ตะโกน

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ ทุกคนก็หยิบของที่สามารถเผาได้ จุดไฟแล้วโยนมันลงบนพื้น

อย่างไรก็ตามแม้จะมีไฟ แต่แมงมุมเหล่านี้ยังคงอยู่ได้ และต้านทานได้ไม่นาน

ในเวลานี้สมาชิกในกลุ่มหลายคนถูกแมงมุมรุกรานเข้าไปในร่างกาย และกลายเป็นกองเลือด

เมื่อมองไปที่สถานการณ์นี้ เฉินเกอและคนอื่นรู้สึกหวาดกลัวมาก พวกเขาไม่ต้องการที่จะลงเอยเหมือนเช่นคนเหล่านี้ ไม่

อยากกลายเป็นกองเลือด

เฉินเกอใช้สมองครุ่นคิด คิดหาวิธีรับมือ

“เจินจี คุณได้เอาเครื่องสำอางมาด้วยหรือเปล่า?”

หลังจากคิดสักพักเฉินเกอก็ถามเจินจี

หลังจากที่เจินจีได้ยิน ก็พยักหน้า และตอบว่า “ใช่ ฉันมีของที่นำมา มันเป็นยากันแมลงและยุง ฉันไม่รู้ว่ามันได้ผลหรือไม่!”

“เร็ว รีบนำมาให้ฉัน!”

เฉินเกอรีบพูดกับเจินจีทันที

เจินจีรีบหยิบขวดยาฆ่าแมลงออกจากกระเป๋าและส่งให้เฉินเกอ

ยาฆ่าแมลงขวดนี้เจินจีซื้อมาโดยเฉพาะและใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอ เพียงเพื่อป้องกันไม่ให้แมลงบางชนิดปรากฏในป่า

ภูเขา ไม่คาดคิดว่าจะมีประโยชน์จริงๆ

เฉินเกอรับยาฆ่าแมลง และรีบฉีดพ่นแมงมุมรอบๆ

พอพ่นไป ได้ผลจริงๆ แมงมุมก็หนีไปรอบ ๆ