ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 908

บทที่ 908 ติดตามตัวเอง

ดูท่าแล้วการลบความทรงจำนี้ก็เก่งไม่เบาเลย

“เล๋ยเล่ ไปค้นดูว่ามีทะเบียนบ้านหรือบัตรประชาชนหรือเปล่า”

จากนั้น เฉินเกอก็สั่งเล๋ยเล่ที่อยู่ด้านหลังตัวเอง

“ได้ครับ พี่เฉิน!”

เล๋ยเล่พยักหน้าตกลงทันที

พูดจบ เล๋ยเล่ก็ได้ไปค้นหาเอกสารทั่วบ้าน

หาไปสักพัก ในที่สุดเล๋ยเล่ก็เจอของชิ้นหนึ่งที่สามารถมาใช้ยืนยันตัวตนของหญิงสาว

ของสิ่งนั้นก็คือหนังสือ บนหนังสือมีชื่อของหญิงสาวเขียนอยู่

หญิงสาวชื่อหยูซิน

เล๋ยเล่ได้ยื่นหนังสือให้กับเฉินเกอ

“พี่เฉิน เธอชื่อหยูซิน!”

เล๋ยเล่บอกกับเฉินเกอ

เฉินเกอรับหนังสือมาแล้วยื่นให้กับหญิงสาว

“ชื่อของเธอคือหยูซิน!”

เฉินเกอมองหญิงสาวแล้วกล่าว

หญิงสาวรับหนังสือมาโดยเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย จำไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“แต่ว่าฉันจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ จำไม่ได้แม้แต่นิดเดียว!”

หยูซินพูดอย่างกลุ้มใจ ส่ายหัวตัวเองไม่หยุด

“ไม่เป็นไร สักวันหนึ่งเธอต้องจำได้แน่”

เจินจีรีบปลอบโยนหยูซินทันที

“แล้วพวกคุณคือ?”

สิ่งที่ตามมาคือ หญิงสาวมองเฉินเกอทั้งสามคนด้วยความสงสัยแล้วถาม

“พวกเรา.....พวกเราเป็นเพื่อนของเธอ เธอคงจะจำพวกเราไม่ได้แล้ว แต่ว่าพวกเราจำเธอได้ก็พอแล้ว”

เฉินเกอก็ไหลตามน้ำ อ้างเหตุผลมาอธิบายกับหยูซิน

ได้ฟังคำอธิบายของเฉินเกอ หยูซินไม่ได้มีความสงสัยใดๆ และได้เชื่ออย่างสนิทใจ

กระดาษขาวอย่างหยูซิน แน่นอนเธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น สิ่งที่เธอทำได้ก็คือเชื่อในสิ่งที่ตัวเองนั้นมองเห็นไม่ว่าจะเป็นคนหรือเรื่องราว

อีกอย่างหากเฉินเกอทั้งสามคนเป็นคนไม่ดี พวกเขาทั้งสามคนก็คงจะไม่ช่วยตัวเธอเอาไว้อย่างแน่นอน

“หยูซิน ต่อไปนี้เธอเต็มใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกับพวกเรามั้ย?”

จากนั้น เฉินเกอจ้องมองหยูซินแล้วถาม

หยูซินได้ฟัง ก็อึ้งไปก่อน จากนั้นสักพักจึงได้พยักหน้า

“ฉันเต็มใจ ฉันไม่มีความทรงจำแล้ว อะไรก็จำไม่ได้สักอย่าง นอกจากพวกคุณฉันไม่ก็รู้จักใครเลย!”

ได้ยินคำตอบของหยูซิน เฉินเกอทั้งสามคนได้ยินคำตอบก็วางใจ

ขอเพียงหยูซินเต็มใจที่จะติดตามพวกเขาก็พอ แบบนี้แล้วพวกเขาก็จะสามารถดูแลหยูซินได้

“ได้ งั้นพวกเรารีบเก็บข้าวของกัน พวกเราไปจากที่นี่กัน!”

เฉินเกอก็ได้มองพวกเขาทั้งสามคนแล้วกล่าว

เพราะสถานที่ตรงนี้ไม่ค่อยจะปลอดภัย

ในเมื่อนักล่ากลุ่มนี้สามารถตามมาถึงตรงนี้ เชื่อว่านักล่ากลุ่มอื่นๆ ก็สามารถตามมาได้เหมือนกัน ดังนั้นพวกเราต้องไปจากที่นี่โดยเร็วถึงจะดี

ไม่นานนะ หลังจากที่เก็บกันเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอและพวกก็ได้ไปจากสถานที่ตรงนี้

เฉินเกอไม่ได้บอกหยูซินเรื่องราวพ่อแม่ของเธอ

ในเมื่อหยูซินได้สูญเสียความทรงจำไปแล้ว ก็ไม่ควรที่จะให้เธอไปทุกข์ทรมานอีก เรื่องบางเรื่องไม่รู้ยังจะดีกว่า

ไม่เช่นนั้น สิ่งที่เฉินเกอทำทั้งหมดก็จะสูญเปล่าทั้งหมด

หลังจากไปจากบ้านหลังนี้แล้ว เฉินเกอและพวกก็ได้เดินเข้าไปในป่าอีกครั้ง

เวลานี้ ในค่ายของนักล่าอีกฝั่ง

ในเต็นท์

“รายงานหัวหน้า ทีมที่เจ็ดได้สูญเสียการติดต่อกับเราไปแล้วครับ!”

ก็ได้มีนักล่าคนหนึ่งเดินเข้าไปในเต็นท์รายงานกับหัวหน้านักล่าเป็นชายในชุดคลุมนั่งอยู่ด้านในเต็นท์