ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 918

บทที่ 918 หุบเขาแมลงกินคน

“ไม่ต้องกังวล พวกเราปรับเปลี่ยนได้ตลอด หาโอกาสให้พวกคุณทั้งสามหนีออกไปก่อน ฉันจัดการกับคนพวกนี้ได้!”

เฉินเกอพูดและมองไปที่เจินจีทั้งสามคน

เจินจีและคนอื่นๆ ก็พยักหน้า

“เฉินเกอ หัวหน้านักล่าคนนี้คงไม่ธรรมดา คุณต้องระวังตัวให้ดี!”

เจินจีพูดเตือนเฉินเกออีกครั้ง

เฉินเกอก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เมื่อนึกถึงการประลองฝีมือระหว่างเขากับชายชุดคลุม ชายชุดคลุมนั้นไม่ธรรมดา

และเป็นตัวที่จัดการยากเหมือนกัน แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเฉินเกอจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“อืม วางใจได้ ฉันจะระวังตัว!”

เฉินเกอมองไปที่เจินจีและพยักหน้า

ชายชุดคลุมมาที่นี่เพื่อค้นหาเผ่าเส่ส้า ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่อาจปล่อยให้เขาประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดาย

และไม่ยอมให้องค์กรนักล่าสามารถรวบรวมพลังผี

ในไม่ช้า เฉินเกอทั้งสี่คนและองค์กรนักล่าก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง

มีสะพานไม้ในหุบเขา ซึ่งดูเหมือนจะทำให้ทุกคนรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย เมื่อมองแวบแรกรู้สึกถึงความอันตราย

อย่างไรก็ตามเฉินเกอและคนอื่นๆ ไม่มีหนทางถอยหนี นี่เป็นหนทางเดียวที่จะไปสู่แดนจี๋หยิง และเป็นทางเดียวที่จะไปได้

เฉินเกอทั้งสี่คนยืนอยู่บนหัวสะพาน มองไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้าม

“ระยะห่างระหว่างหุบเขานี้อย่างน้อยหนึ่งร้อยเมตร และยังมีลมพัด ไม่ใช้หนทางที่เดินสะดวก!”

เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดก็รีบพูดประโยคนี้ออกมาทันที

“เป็นอะไรไป เฉินเกอ? คุณกังวลเรื่องอะไร? ”

หลังจากที่เจินจีได้ยิน เธอก็มองไปที่เฉินเกอด้วยความสงสัยทันที

“สะพานไม้นี้ไม่น่าจะข้ามได้ง่ายๆ ”

เฉินเกอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ชายชุดคลุมเดินมาพร้อมกับนักล่าที่สวมชุดสีม่วงสองสามคน

“พวกคุณหยุดทำไม? ”

ชายชุดคลุมจ้องและถามเฉินเกอทั้งสี่คน

“สะพานนี้ไม่ได้ข้ามง่ายๆ ถ้าประมาท อาจจะมีอันตราย!”

เฉินเกอพูดและมองไปที่ชายชุดคลุม

“โอ้ อย่าพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ ฉันไม่สนว่ามันจะอันตรายหรือไม่ ฉันรู้ว่าคุณมีวิธีผ่านมันไปได้”

ชายในชุดคลุมไม่สนใจ เขาพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายชุดคลุมพูด เฉินเกอก็จนปัญญา

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราเดินไปข้างหน้าก่อน พวกนายระวังตัวแล้วตามมาทีหลัง!”

เฉินเกอออกคำสั่งเบา ๆ

หลังจากพูดจบ เฉินเกอก็พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า

นี่ ก่อนที่เฉินเกอจะเดินไปได้ก้าวเดียว ชายชุดคลุมก็ขวางเฉินเกออีกครั้ง

“คุณต้องการอะไรอีก? ”

หลังจากถูกขัดขวางเฉินเกอก็ขมวดคิ้ว และถามอย่างเย็นชา

“พวกคุณห้ามเดินข้างหน้า ใครจะรู้ว่าพวกคุณจะเล่นตุกติกหรือเปล่า!”

ชายชุดคลุมพูด

หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน เขาก็โกรธมาก ในเวลานี้เขาอยากจะฆ่าชายชุดคลุมและคนอื่นๆ

ถ้าไม่ใช่ชายชุดคลุมมีนักล่าจำนวนมาก เฉินเกอก็ไม่ยินยอม

“ได้ๆๆ ถ้าอย่างนั้นให้คนของคุณเดินไปข้างหน้า พวกเราอยู่ตรงกลางก็ได้!”

เฉินเกอพูดอย่างจนปัญญา และทำท่าทางสัญญาณมือขณะที่พูด

เมื่อเห็นเฉินเกอทำเช่นนี้ ชายชุดคลุมก็พอใจ จากนั้นเขาก็แสดงท่าทางมือไปยังนักล่าชุดสีม่วงที่อยู่ข้างหลังเขา

นักล่าชุดสีม่วงสองสามคนเข้าใจ จากนั้นก็เดินตรงไปบนสะพานไม้และอยู่แถวหน้าของทีม

เฉินเกอทั้งสี่ตนเดินตามหลังนักล่าชุดสีม่วงอย่างใกล้ชิด ชายในชุดคลุมและน่าล่าคนอื่นๆ เดินตามหลังเฉินเกอทั้งสี่

คน โดยล้อมรอบพวกเขาอย่างสมบูรณ์

เมื่อเดินบนสะพานไม้ ลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้ายของเฉินเกอก็รุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าสะพานไม้นี้ต้องไม่ธรรมดา

แดนจี่หยิงนี้ไม่ได้หาง่ายอย่างแน่นอน และหุบเขาแห่งนี้ก็มีสะพานไม้ไว้ให้ข้าม ดูเหมือนจะง่ายเกินไป